Jean Klein (nie dualizm)

Jean Klein Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 19 października 1912
Berlin
Śmierć 22 lutego 1998(w wieku 85 lat)
Santa Barbara
Narodowość Francuski
Zajęcia Pisarz , nauczyciel
Dziecko Nita Klein

Jean Klein (19 października 1912, Berlin -22 lutego 1998, Santa Barbara ) to francuski mistrz duchowy , pochodzący z Europy Środkowej , w tradycji Advaita Vedanty . Z wykształcenia muzykolog i lekarz, jest autorem kilku książek w języku francuskim i angielskim (zbiory wywiadów), a także uczył jogi .

W Europie i Stanach Zjednoczonych nauczał filozofii niedwoistości, której popularność na Zachodzie przypisuje mu się tym, że jako pierwszy zaadaptował ją do zachodniej wrażliwości.

Jean Klein jest ojcem aktorki Nity Klein i Malaviki Klein , indyjskiej nauczycielki tańca.

Biografia

Jean Klein urodził się w Berlinie w 1912 roku, a dzieciństwo spędził w Brnie (obecnie Czechy ), gdzie mieszkała większość jego rodziny, w Pradze i Wiedniu . Kilku członków jego rodziny było dobrymi muzykami. Nauczył się gry na skrzypcach w wieku siedmiu lat. Jego odczyty, w szczególności Gandhiego , doprowadziły go do zostania wegetarianinem w wieku 16 lat. Odkrywa także wschodnie filozofie poprzez Lao Tseu , Tchouang-Tseu , Tagore , Anandę Coomaraswamy , Krishnamurti , Sri Aurobindo , Kabura , Rumiego , Bhagavad-gitę i Upaniszadę. Interesuje się Rudolfem Steinerem . Ale największy wpływ, jak twierdzi, wywarł René Guénon .

Po studiach muzykologicznych i medycznych w Wiedniu i Berlinie, Jean Klein przyjechał z Pragi do Paryża w latach 1932-1933, uciekając przed nazizmem. Bywa w świecie artystycznym, gra na skrzypcach z Jacques Thibaud i spotyka Pabla Casalsa w Prades. on bierze ślub14 maja 1934 rw Cannes z "Taffym", portrecistką i muzykiem, bez zgody rodziców. Od 1935 mieszkał w Saint-Gervais w Górnej Sabaudii, gdzie spędził część wojny. Jego dwie córki urodziły się w 1936 i 1938 roku. W czasie II wojny światowej wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, wraz ze swoim przyjacielem malarzem Hansem Hartungiem, z którym wyjechał do Algierii. Po zakończeniu wojny, za dobre zachowanie, został naturalizowany na Francuza. Uczy śpiewu od 1948 roku.

W 1954 wraz z rodziną wyruszył z Marsylii do Kolombo ( Sri Lanka ). Następnie stamtąd udał się do Indii . Spotyka w Bangalore mistrza duchowego, którego nazywa Panditji , z którym spędza około trzech lat. Spędził też trochę czasu z Krishnamurtim w jego szkole w Rishi-Valley i spotkał Atmanandę Krishna Menon i Krishnamacharię , którzy wprowadzili go w jogę . To nauczyciel jogi maharadży z Mysore , dla którego Jean Klein koncertuje z okazji uroczystości końca jego panowania.

Jean Klein opowiada o przebudzeniu, którego doświadczył podczas pobytu w Indiach: „Całkowita zmiana następuje pewnego wieczoru na Marine Drive w Bombaju. Patrzyłem na ptaki i nagle zostałem przez nie całkowicie pochłonięty, jakby to wszystko działo się we mnie. Miałem prawdziwą wiedzę, świadomość siebie. Następnego ranka, w obliczu różnorodności codziennego życia, wiedziałem, że moje rozumienie Bycia jest rzeczywistością. Życie płynęło bez ingerencji ego. Byłem w niezrównanym spokoju. Cała separacja między tobą a mną zniknęła w Jedności. Znałem siebie w chwili obecnej, w wolności, pełni, czystej radości. Poczułem całkowitą wdzięczność, a nie skrzyżowane uczucie uczuciowości. Mój mistrz dał mi zrozumienie prawdy, żyłem jej świetlistą rzeczywistością. "

Po powrocie do Europy, między kilkoma pobytami u Panditji, przekaże to, co otrzymał. Od 1960 wykładał więc filozofię niedwoistości i jogi we Francji, a następnie w różnych krajach Europy (Szwajcaria, gdzie częściowo mieszka, Włochy, Hiszpania, Grecja, Wielka Brytania, Holandia). Będzie też wielokrotnie wracał, by zobaczyć swoich rodziców w Berlinie, po drugiej stronie muru. Następnie, od lat 80., uczył także w Stanach Zjednoczonych. Ostatnie lata życia spędził w Kalifornii, Santa Barbara , gdzie zmarł.

Edukacja

Według Jeana Kleina, drogie Zachodowi pojęcie relacji , zakłada istnienie separacji między przedmiotami a ludźmi. Deklaruje, ze swojego punktu widzenia, że ​​ta separacja, jak również każda idea relacji, jest „fikcją umysłu”, podczas gdy rzeczywistość byłaby „zjednoczoną całością” lub „niezróżnicowaną”. Jest to definicja rzeczywistości specyficzna dla niedwoistości i której był aktywnym promotorem. Kilku autorów i nauczycieli niedwoistości twierdzi dziś, że jest częścią jego nauczania w Europie i Ameryce Północnej. Joga nauczana przez Jeana Kleina jest nadal przekazywana przez wielu nauczycieli tej dyscypliny.

Bibliografia

Jean Klein wyreżyserował recenzję „Being” w latach 1973-1993.

O Jean Klein:

Jego postać jest również wymieniona w książce rumuńskiej pisarki Henriette Yvonne Stahl „Świadek wieczności” (wyd. Caractères, 1975). Zainspirował także postać Dzazy Dzongzonga w "  Boso pod rododendronami  ", albumie z serii Jonathan de Cosey (wyd. Le Lombard, 1977).

Uwagi i referencje

  1. Na stronie profesora nauk pedagogicznych René Barbiera w Paryżu VIII
  2. „Słuchanie Jeana Kleina”, Nita Klein, Almora, 2012
  3. „Encyklopedia hinduizmu”, Constance A. Jones i James D. Ryan, Facts On File Inc, 2006
  4. „Niezgłębiona cisza” Jean Klein, Les Deux-Oceans, 1986
  5. The Book of Enlightened Masters: Western Teachers in Eastern Traditions, Andrew Rawlinson, 1997, Wydawnictwo Carus
  6. "Kim jestem, święte poszukiwanie". Jean Klein, Albin Michel 1989
  7. Jest to adaptacja jogi kaszmirskiej, w której ważną rolę odgrywają doznania cielesne, fluktuacje psychiczne i samosłuchanie.

Zobacz również

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne