| Narodziny |
6 kwietnia 1943 Redon |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
Jean-Luc Regent to francuski polityk z Nowej Kaledonii , urodzony w Redon ( Ille-et-Vilaine ) dnia6 kwietnia 1943.
Jean-Luc Régent był pierwszy kapitan długodystansowe dla Maritimes Messageries , które doprowadziły go do wypłynięcia w Pacyfiku , a zwłaszcza w kierunku Nouméa . Następnie został pracownikiem Société française de Navigation Nouvelle-Calédonie Sofrana NC (agent okrętowy, agent okrętowy i operator portowy Autonomicznego Portu Nouméa), utworzonego w 1968 roku . Zainstalowany na stałe w Nowej Kaledonii , został dyrektorem generalnym spółki publicznej zajmującej się importem wielkiej gry „Establishments Rabot” do 1998 roku . Kupił również nieruchomość w Boulouparis, gdzie założył farmę jeleniowatych.
Został wybrany sędzią w mieszanym sądzie handlowym w Nouméa w dniu3 października 1997. Został ponownie wybrany w 2001 , 2005 i 2009 roku .
Jego żona, Catherine Régent, urodzona w 1950 roku w Nouméa , pochodzi ze starej rodziny pochodzenia europejskiego ( zwanego też „ Caldoche ”), nauczycielki i pisarki, zwłaszcza autorki książek dla dzieci.
Działacz anty-niepodległościowy i osobisty przyjaciel byłego siłacza polityki Nowej Kaledonii, zastępcy Jacquesa Lafleura , jest członkiem Rassemblement pour la Calédonie dans la République (RPCR), którego jest szefem sekcji w dystrykcie. z Domu Dziecka w Noumea . Kiedy Jacques Lafleur , odsunięty od przywództwa swojej partii, wraz ze swoimi najbardziej lojalnymi zwolennikami postanawia stworzyć nowy ruch, Rassemblement pour la Calédonie (RPC), Jean-Luc Régent podąża za nim.
On jest kandydatem po raz pierwszy w wyborach prowincjonalnych z10 maja 2009W 3 e na liście CPP kierowany przez Jacquesa Lafleura na Południu, który otrzymuje 4 304 głosy, 7,11% głosów i wybrał 40 2 na Zgromadzeniu Prowincjalnym i 54 w Kongresie . Jean-Luc Régent wstąpił do tych dwóch instytucji, gdy zrezygnował z nich Jacques Lafleur7 kwietnia 2010. Uważa się za jedynego wybranego członka partii, gdy jego koleżanka Nathalie Brizard zostaje wykluczona z powodu nieprzestrzegania instrukcji głosowania kierownictwa w sprawie1 st październik +2.010. Jean-Luc Régent był sekretarzem generalnym RPC , a zatem jego numerem dwa, obok Jacquesa Lafleura, aż do śmierci4 grudnia 2010potem jego córka Isabelle Lafleur .
W Kongresie zostaje wybrany do Prezydium na stanowisko sekretarza13 lipca 2010 w 1 st April +2.011 i od 1 st August 2.011Kwestora i 1 st kwiecień na1 st August 2.011. Wstrzymał się od głosu w sprawie prawa kraju tworzącego pierwsze trzy znaki tożsamości ( hymn , motto i proponowana pisownia banknotów ) na18 sierpnia 2010, Zamiast (jak Jacques Lafleur zrobił ) z propozycją prezydenta Rassemblement-UMP (nową nazwą od 2004 do 2014 z RPCR ), poseł i przewodniczący Zgromadzenia prowincji Południowa Pierre Frogier do strony przebić boku na budynki użyteczności publicznej trójkolorową flagą i flagą o nazwie „ Kanaki ” lub „niepodległość” lub „ FLNKS ” (to rozwiązanie zwane „ dwiema flagami ” zostało zatwierdzone głosowaniem życzenia Kongresu w dniu13 lipca 2010). Jest więc jedną z postaci politycznych (obok członków Caledonii razem, ale także z Ruchu Różnorodności , znanego jako LMD, senatora Simona Loueckhote , byłego RPC ), którzy uczestniczą w marszu10 kwietnia 2011za przyjęciem „ wspólnej flagi ”, podczas gdy jej córka Julie Régent jest jedną z liderów i założycieli kolektywu na rzecz wspólnej flagi . On też krytykuje inną ideę Pierre Frogier , że do rozpoznawania i wyposażania przysiady z Greater Noumea zamiast próbować przeprowadzić jego mieszkańców w mieszkaniach socjalnych.
On będzie głosować na listach Caledonia Wspólnie prowadzone przez Philippe Gomes wyborach 9 th , 10 th , 11 th i 12 th rządów Nowej Kaledonii , odpowiednio, 3 marca , 17 marca , 1 st kwiecień i10 czerwca 2011, jednocześnie wzywając swoich członków do zaprzestania ich strategii rezygnacji en bloc, aby obalić tych kierowników, gdy tylko zostaną powołani, aby zmusić stan do rozwiązania Kongresu i sprowokowania przedterminowych wyborów prowincjonalnych (taktyka, od której Calédonie razem powstrzymuje się)10 czerwca 2011, po mediacji rządu krajowego ). On sprzeciwia się wybory na prezydenta w Kongresie (z głosem przeciw niezależności UMP-Rally i Avenir Ensemble ) niezależności rock Wamytan 1 st kwiecień i19 sierpnia 2011, bez bojkotu pierwszej sesji, podobnie jak grupy Calédonie po stronie niepodległościowej i Narodowy Związek Niepodległości (UNI) po stronie nacjonalistów Kanak . Podczas drugiej sesji wyborczej wspólnie głosuje na kandydata Kaledonii , Léonarda Sama . Jest także przeciwny jednej z głównych reform przeprowadzonych przez nowy rząd pod przewodnictwem Harolda Martina ( zespół Avenir sprzymierzony z Rassemblement-UMP ), czyli opodatkowania, które tworzy przede wszystkim „ogólny podatek od działalności” (TGA, znany również jako „ lokalny podatek VAT ”), deklarując w tej sprawie, że obawia się, iż system pozwoli państwu „zachęcić nas do podwyższania naszej stawki TGA przy każdym podwyższeniu metropolitalnej stawki VAT, a tym samym uzasadni zmniejszenie kwoty jego transfery w imię trudnej sytuacji finansowej, w jakiej się znajduje ”.
Przy innych okazjach, to przyjmuje wspólne stanowiska z Rassemblement-UMP a Avenir zespół : to głosuje na 2010 konta administracyjnego w prowincji Southern (odrzucone przez Kaledonia razem i jego dwóch sojuszników Unii dla Caledonian przeznaczeniu lub UDC, która obejmuje Nathalie Brizard ) wczerwiec 2011I powiedział, że jest „bardzo zadowolonych” z ogólnym mowy polityki dostarczonej przez Harolda Martina do Kongresu na28 listopada 2011(i bojkotowani wspólnie przez Kaledonię i UDC ), wierząc, że „prezydent rządu powiedział to, co trzeba było powiedzieć”. Jest zintegrowany z delegacją UMP-Rally , kierowaną przez Pierre'a Frogier tego, IX E sygnatariuszy Komitet z Noumea Accord odbyła się w Paryżu na8 lipca 2011.
Przed wyborami prezydenckimi w 2012 roku zapowiedział osobiste poparcie (nie zobowiązując do tego swojej partii) urzędującego Nicolasa Sarkozy'ego . I 18 czerwca następnego roku ogłosił rezygnację z RPC, aby pokazać, że nie zgadza się ze stanowiskiem kierownictwa dotyczącym drugiej tury wyborów parlamentarnych ( Isabelle Lafleur wezwała do niegłosowania na żadnego kandydata, wybór skrytykowany przez Jeana-Luca Régenta który ze swej strony podparty Philippe Gomes w 2 nd wyborczy jako ostatni „lojalistów” kandydata wobec niepodległościowych Jean-Pierre Djaïwé ). Poparcie kandydatury Gérarda Poadji na przewodniczącego Kongresu w dniu8 sierpnia 2013przeciwko Simonowi Loueckhote i Rockowi Wamytanowi (który został ostatecznie wybrany), przy tej okazji dołączył do grupy Calédonie .