Jean-Francois Senault

Jean-Francois Senault Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 1599
Antwerpia
Śmierć 3 sierpnia 1672 r
Czynność Filozof
Inne informacje
Religia katolicyzm
Zakon religijny Kongregacja Oratorium

Jean-François Senault ( Antwerpia , 1604 lub 1599 - 1672 ) jest francuskim kaznodzieja, przełożony generalny Oratorium Jezusa .

Biografia

Jest synem Pierre'a Senaulta , sekretarza króla, referenta w parlamencie paryskim i jednego z szesnastu członków Ligi . Okazując tyle umiaru i łagodności, ile jego ojciec był ognisty i porywczy, swoje pierwsze studia odbył w Douai , a następnie przyjechał kontynuować je do Paryża . Poruszony jego skromnością i pobożnością ojciec de Berulle , założyciel Oratorium Jezusowego , przyciągnął go w 1618 roku do rodzącego się zgromadzenia. Senault opuszcza go pod koniec pięciu lat; ale przyłączył się ponownie, jako kapelan, do ojca de Berulle, który został kardynałem, wrócił tam w 1628 roku . Jego przełożeni zachęcają go do poświęcenia się posłudze głoszenia. Przygotowywał się do tego przez całe piętnaście lat przez dogłębne studium teologii, Pisma Świętego i Ojców. Dodał do tego studium lekturę najlepszych autorów, jakich mogła mu wówczas zaproponować literatura francuska, a zwłaszcza Amyota , który mimo już starego francuskiego nauczył go formułować zdania i kropki.

Zaopatrzwszy się w ten sposób w obszerny zbiór doktryn, głosił czterdzieści stacji w głównych kościołach stolicy i prowincji. Jego kazania, pisane z wielkim porządkiem, czystością i smakiem, zasługują na poklask wszystkich najwybitniejszych na dworze iw mieście. Jest jednym z tych, którzy najbardziej przyczynili się do oczyszczenia ambony z tego braku metody, z tego próżnego popisu bluźnierczej erudycji i tego pomieszanego języka, który ją zhańbił, i po pierwsze wprowadził do kazań podziałów: dotychczas nieznany. Zdolności oratorskie wzmacniają w nim wszystkie zewnętrzne korzyści. Piękna prezencja, poważna postawa, majestatyczna aura, czysty i dźwięczny głos, szlachetne i uregulowane gesty czyniły z niego prawdziwego mówcę. To właśnie z tych zalet, które otwiera kariery wielkich kaznodziejów z XVIII -tego  wieku , który, przekraczając, nie zapomnij.

Jego reputacja zainspirowała kilku kaznodziejów jego czasów, niezdolnych do samodzielnego komponowania kazań, pragnienie zdobycia własnych. Udało mu się dokonać kilku transkrypcji, gdy je głosił, umieszczając kopistów na dole ambony, zaczęli je sprzedawać albo w mniej uczęszczanych kościołach Paryża, albo na prowincji. Tak więc w Clermont zmuszony był zmienić formę przybycia, zmuszając go do ciężkiej choroby, ponieważ w poprzednim roku głosił ją tam zakonnik.

Aby nie narażać się dłużej na takie niedogodności, skomponował podwójne stacje, środek ostrożności, który bardzo mu się przydał w Bourges , Marsylii i Tuluzie . Podczas gdy był przełożonym seminarium Saint-Magloire , ojciec Senault poświęcił się szkoleniu, w karierze, którą odbył z tak wielkim wyróżnieniem, młodych duchownych, w tym Mascaron , opat Fromentières , o. Hubert , La Roche , itd. Ojciec Bourgoin, przełożony generalny Oratorium, zmarł w 1662 r. , Senault został wybrany na jego następcę, a jego koledzy nie zważali na oświadczenia, które złożył, aby odmówić tego zaszczytu. Zaufanie, jakie wzbudza w wykonywaniu tych zaszczytnych funkcji, jest tak powszechne, jak jednomyślne były głosy, które stawiały go na czele jego zakonu, a administruje on z taką życzliwością, że nazywa się go „zachwytami kongregacji”. Dziesięć lat po objęciu godności przełożonego generalnego doznał udaru mózgu, na który zmarł3 sierpnia 1672 r.

Opat Fromentières, jego uczeń, od czasów biskupa Aire, wygłasza swoją mowę pogrzebową, która jest drukowana po przejściu kilku nakazów sądu. Ojciec Senault nigdy nie chciał przyjmować żadnych emerytur ani zasiłków, chociaż często proponowano mu je z naciskiem. Kilkakrotnie odmówił godności biskupiej i pewnego dnia odpowiedział królowej matce, która namawiała go do przyjęcia świadectwa dla pierwszego znaczącego biskupstwa, które miało zostać opróżnione:

„Oświadczam pani, że w moim wieku, daleki od chęci opuszczenia Oratorium, aby umrzeć biskupem, gdybym był biskupem, opuściłbym moje biskupstwo, aby mieć pociechę umierania w Oratorium. "

To właśnie dzięki takiej bezinteresowności zawsze zachowuje wolność swojej posługi i że czasami mówi prawdy nieprzyjemne dla dworzan, nigdy nie narażając godności charakteru, w który jest obdarzony. Poinformowany, że damy dworu, z wyjątkiem królowej matki, nie wahają się iść na komedię i bal, w dniach, gdy zbliżają się do świętego stołu, nie boi się siebie. ambona iw ich obecności, przeciwko takiemu skandalowi. Dworzanie nie omieszkali wykazać przed Anną Austriaczką śmiałości kaznodziei. Ale ta księżniczka, która ma szczególny szacunek dla ojca Senault, podziękowała mu następnego dnia za poinformowanie jej o błędzie, o którym nigdy jej nie wspomniano. Obiecuje to poprawić i dotrzymuje słowa.

Powinniśmy się dziwić, że ten kaznodzieja, który opublikował tak wiele prac na różne tematy, nie wydrukował żadnego ze swoich kazań moralnych i przemówień o tajemnicach, które były głównym fundamentem jego reputacji. Znaleźliśmy dopiero po jego śmierci streszczenia napisane jego ręką, ale niemożliwe do wydobycia na światło dzienne.

Publikacje

Istnieje odręcznie napisane życie Senaulta, przez opiekuna pieczęci Michela de Marillaca , jego przyjaciela.

Uwagi i referencje

  1. Jean-Louis de Fromentières porównał odwagę Senaulta, wygłaszającego kazania w obecności Anny Austriaczki, do odwagi św. Ambrożego deklamującego igrzyska, które odbywały się przed posągiem cesarzowej Eudoksji i zakazującego wejścia do kościoła św. Teodozjusz Wielki .

Źródło

„Jean-François Senault”, w Louis-Gabriel Michaud , dawnej i współczesnej powszechnej biografia  : historii w kolejności alfabetycznej publiczne i prywatne życie wszystkich ludzi o współpracy z ponad 300 francuskich i zagranicznych uczonych i literatów , 2 nd  edycji 1843-1865 [ szczegóły wydania ]

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne