Jean-Francois Clouet

Jean-Francois Clouet Kluczowe dane
Narodziny 11 listopada 1751
Pojedynczo
Śmierć 4 lipca 1801
Cayenne ( Gujana Francuska )
Narodowość Francuski
Obszary Chemia i metalurgia
Instytucje Królewska Szkoła Inżynierii Mézières
Polytechnic School

Jean-François Clouet , urodzony w Singly dnia11 listopada 1751i zmarł w Cayenne ( Gujana Francuska ) dnia4 lipca 1801, jest francuskim chemikiem, specjalistą metalurgii .

Biografia

Jean-François Clouet urodził się w parafii Saint-Louis w Szampanii, która od 1793 roku nosi nazwę Singly  ; jego rodzice, Norbert Clouet i Marie-Jeanne Tayaut, posiadali tam małe gospodarstwo, które sami prowadzili.

Studiował w Charleville College z wyraźnymi sukcesami. Zajmował się retoryką, kiedy został przyjęty na kursy z rachunku różniczkowego i geometrii opisowej związane ze sztuką w Królewskiej Szkole Inżynierii w Mézières .

Z zapałem chodził na lekcje, wyróżniał się tam i cieszył uznaniem Gasparda Monge , ówczesnego nauczyciela tej szkoły. Następnie przyjechał do Paryża, aby odwiedzić warsztaty i fabryki, gdzie mógł zastosować swoją wiedzę w dziedzinie sztuki i nauk ścisłych.

Po powrocie na farmę, którą odziedziczył po rodzicach, założył bardzo udaną ceramikę, która dała mu możliwość prowadzenia badań nad składem emalii.

Pożyczył całą swoją fortunę firmie handlowej w Charleville, Maison Virion, która zbankrutowała. W 1783 r. Zrujnowany musiał porzucić garncarstwo. Następnie postanowił znaleźć fortunę w Ameryce; i czekając, aż będzie mógł to zrobić, zgodził się objąć katedrę chemii w Królewskiej Szkole Inżynierii w Mézières.

W 1783 i 1784 roku Clouet brał udział w eksperymentach Gasparda Monge'a na temat składu wody i kwasu azotowego , przeprowadzając z nim pierwsze skraplanie gazu: dwutlenku siarki (czyli ditlenku siarki ) i podjął różne badania dotyczące aerostaty  : produkcja gazu wodnego, testy na kopertach  itp.

Pod koniec 1784 r. Gaspard Monge zrezygnował ze stanowiska profesora w Mézières School of Engineering; Clouet zastąpił go w nauczaniu fizyki i chemii; w ten sposób mógł kontynuować swoje próby i eksperymenty w chemii, w szczególności w metalurgii. Już w 1786 roku, Monge zwróciła uwagę społeczności naukowej do wyników uzyskanych przez Clouet dotyczących składu syderyt , właściwości arsenawego żelaza ,  itd

W 1791 roku opublikował krótkie opracowanie dotyczące składu substancji barwiącej błękit pruski .

Na początku 1793 r. Minister wojny Jean-Nicolas Pache poprosił go o reorganizację i zarządzanie krajowymi kuźniami Ardenów, Mozeli i Mozeli. Założył fabrykę kutego żelaza w Daigny , z której udało mu się zaopatrzyć w ten materiał arsenały Douai i Metz . Fabryka ta została wyposażona w walcarkę , której konstrukcję uznano za arcydzieło mechaniki.

Pod koniec 1793 r. Współpracował przy tworzeniu kilku fabryk zbrojeniowych, następnie przejął zarządzanie swoimi fabrykami na północnym wschodzie do początku 1795 r., Kiedy został wezwany do Paryża w celu podjęcia nowych prób produkcyjnych stali. stopiony. Udało mu się wykonać ostrza szabli doskonale imitujące perski adamaszek .

Plik 28 lutego 1796, został mianowany nierezydentem współpracownikiem utworzonego kilka miesięcy wcześniej Institut national de France w sekcji „Sztuki mechaniczne”.

W dzień Clouet przewodniczył budowom, a nocą pisał pamiętniki, o które prosił go rząd. Od dawna trenowany, by zwalczyć sen, nie potrzebował już spać przez godzinę w nocy, wciąż nie kładąc się spać.

W Paryżu Clouet często odwiedza salony François Arago . Tam spotyka Henri de Saint-Simona i młodego Coessina oraz Claude'a Josepha Ferry'ego, który był jego kolegą w Mézières, oraz jednego z dwóch braci, Nicolasa lub Jean-Siméona Champy , chemików takich jak on, byłych studentów Politechniki. W tej grupie zakochanej w reformizmie i Rousseauizmie niektórzy wyróżniają się egzaltacją; Clouet jest jednym z nich. Nie planuje reformy społeczeństwa od wewnątrz; aspiruje do stworzenia nowego, doskonałego.

Zajmując się poważnie chemią roślinną i przemianą produktów roślinnych w siebie nawzajem, wierzył, że klimat Kajenny, tak sprzyjający roślinności, zapewni mu zasoby, których bezskutecznie miałby nadzieję znaleźć gdzie indziej; dążył również do znalezienia tam idealnej republiki swoich życzeń. Wyjechał do tej krainy w ostatnich dniach rListopad 1799w towarzystwie Coessina i nazwanego Kawalera, jego uczniów.

Wydaje się, że współpraca była co najmniej burzliwa: „Dwaj założyciele nie zgadzali się na długo: ich pretensje i pusty fundusz wprawiły ich w zakłopotanie. Każdy z nich twierdził, że ma wyższość we wspólnej pracy, Clouet, ponieważ znał chemię, i Coëssin, ponieważ znał wszystko: teologię, astronomię, fizykę, matematykę, rolnictwo i że znał sekret rządzenia ludźmi. Clouet nie chciał pozwolić sobie na rządzenie, wysłał swojego kolegę z powrotem do Europy; a M. Coëssin odkrył, że Francja była mniej niewdzięczną glebą niż sawanny Gujany. "

Umarł tam ofiarą gorączki, 4 lipca 1801.

Publikacje

Jest także współsygnatariuszem z Jean Nicolas Pierre Hachette i Jean-Josepha Welter , z protokołu konwersji łagodnym żelaza na stal topi diamentami , z12 sierpnia 1799, opublikowane w Correspondance on the Imperial Polytechnic School , Paris: Veuve Courcier, 1814, vol.  2 (Styczeń 1809-Styczeń 1813), s.  458 [9] . Ten test konwersji określa podobieństwo chemiczne między diamentem a węglem .

Uwagi i odniesienia

  1. Alfred Potiquet, The National Institute of France: jego różne organizacje, jego członkowie, jego współpracownicy i korespondenci , Paryż: Didier & Cie, 1871, s.  14 [1] . Nazywa się tam „Louis” i podobno zamieszkuje w Ouzouer-sur-Loire w Loiret.
  2. Henri Gouhier , Młodzież Auguste'a Comte'a i formacja pozytywizmu , t.  2, Saint-Simon do restauracji , Librairie J. Vrin, 1936, s.  107–109 [2]
  3. René Taton, Niektóre szczegóły dotyczące chemika Cloueta , 1952, wskazują: „Clouet, wówczas blisko związany z Henri de Saint-Simonem, kontynuował eksperymenty przygotowując się do wyjazdu do Gujany, gdzie przyciągnął go Rousseauistyczny kult niecywilizowanego człowieka” . To wyjaśnia obecność młodego Coëssina w wyprawie. Dlatego planowano próbę ustanowienia republiki Rousseau.
  4. FG Coessin i jego prace , w: Political Economy: zbiór monografii , Bruksela: Journal des Économistes , 1844, tom 1, s.  303 [3]
  5. Henri Gouhier, tamże , s.  109 , podać datę4 czerwca 1804(idąc za tym Jeanem Nicolasem Pierre'em Hachette, który w XI roku wskazuje datę 15 IX roku preryjnego ); ale René Tatoń, który badał biografię Clouet potwierdził 4 lipca 1801, rozszerzone przez biografów XIX th  wieku.
  6. Czytelnik może zapoznać się z krótką informacją na temat Welter w artykule Rédange , § „Osobowości związane z gminą”.

Zobacz też

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne