Narodziny |
11 listopada 1751 Pojedynczo |
---|---|
Śmierć |
4 lipca 1801 Cayenne ( Gujana Francuska ) |
Narodowość | Francuski |
Obszary | Chemia i metalurgia |
Instytucje |
Królewska Szkoła Inżynierii Mézières Polytechnic School |
Jean-François Clouet , urodzony w Singly dnia11 listopada 1751i zmarł w Cayenne ( Gujana Francuska ) dnia4 lipca 1801, jest francuskim chemikiem, specjalistą metalurgii .
Jean-François Clouet urodził się w parafii Saint-Louis w Szampanii, która od 1793 roku nosi nazwę Singly ; jego rodzice, Norbert Clouet i Marie-Jeanne Tayaut, posiadali tam małe gospodarstwo, które sami prowadzili.
Studiował w Charleville College z wyraźnymi sukcesami. Zajmował się retoryką, kiedy został przyjęty na kursy z rachunku różniczkowego i geometrii opisowej związane ze sztuką w Królewskiej Szkole Inżynierii w Mézières .
Z zapałem chodził na lekcje, wyróżniał się tam i cieszył uznaniem Gasparda Monge , ówczesnego nauczyciela tej szkoły. Następnie przyjechał do Paryża, aby odwiedzić warsztaty i fabryki, gdzie mógł zastosować swoją wiedzę w dziedzinie sztuki i nauk ścisłych.
Po powrocie na farmę, którą odziedziczył po rodzicach, założył bardzo udaną ceramikę, która dała mu możliwość prowadzenia badań nad składem emalii.
Pożyczył całą swoją fortunę firmie handlowej w Charleville, Maison Virion, która zbankrutowała. W 1783 r. Zrujnowany musiał porzucić garncarstwo. Następnie postanowił znaleźć fortunę w Ameryce; i czekając, aż będzie mógł to zrobić, zgodził się objąć katedrę chemii w Królewskiej Szkole Inżynierii w Mézières.
W 1783 i 1784 roku Clouet brał udział w eksperymentach Gasparda Monge'a na temat składu wody i kwasu azotowego , przeprowadzając z nim pierwsze skraplanie gazu: dwutlenku siarki (czyli ditlenku siarki ) i podjął różne badania dotyczące aerostaty : produkcja gazu wodnego, testy na kopertach itp.
Pod koniec 1784 r. Gaspard Monge zrezygnował ze stanowiska profesora w Mézières School of Engineering; Clouet zastąpił go w nauczaniu fizyki i chemii; w ten sposób mógł kontynuować swoje próby i eksperymenty w chemii, w szczególności w metalurgii. Już w 1786 roku, Monge zwróciła uwagę społeczności naukowej do wyników uzyskanych przez Clouet dotyczących składu syderyt , właściwości arsenawego żelaza , itd
W 1791 roku opublikował krótkie opracowanie dotyczące składu substancji barwiącej błękit pruski .
Na początku 1793 r. Minister wojny Jean-Nicolas Pache poprosił go o reorganizację i zarządzanie krajowymi kuźniami Ardenów, Mozeli i Mozeli. Założył fabrykę kutego żelaza w Daigny , z której udało mu się zaopatrzyć w ten materiał arsenały Douai i Metz . Fabryka ta została wyposażona w walcarkę , której konstrukcję uznano za arcydzieło mechaniki.
Pod koniec 1793 r. Współpracował przy tworzeniu kilku fabryk zbrojeniowych, następnie przejął zarządzanie swoimi fabrykami na północnym wschodzie do początku 1795 r., Kiedy został wezwany do Paryża w celu podjęcia nowych prób produkcyjnych stali. stopiony. Udało mu się wykonać ostrza szabli doskonale imitujące perski adamaszek .
Plik 28 lutego 1796, został mianowany nierezydentem współpracownikiem utworzonego kilka miesięcy wcześniej Institut national de France w sekcji „Sztuki mechaniczne”.
W dzień Clouet przewodniczył budowom, a nocą pisał pamiętniki, o które prosił go rząd. Od dawna trenowany, by zwalczyć sen, nie potrzebował już spać przez godzinę w nocy, wciąż nie kładąc się spać.
W Paryżu Clouet często odwiedza salony François Arago . Tam spotyka Henri de Saint-Simona i młodego Coessina oraz Claude'a Josepha Ferry'ego, który był jego kolegą w Mézières, oraz jednego z dwóch braci, Nicolasa lub Jean-Siméona Champy , chemików takich jak on, byłych studentów Politechniki. W tej grupie zakochanej w reformizmie i Rousseauizmie niektórzy wyróżniają się egzaltacją; Clouet jest jednym z nich. Nie planuje reformy społeczeństwa od wewnątrz; aspiruje do stworzenia nowego, doskonałego.
Zajmując się poważnie chemią roślinną i przemianą produktów roślinnych w siebie nawzajem, wierzył, że klimat Kajenny, tak sprzyjający roślinności, zapewni mu zasoby, których bezskutecznie miałby nadzieję znaleźć gdzie indziej; dążył również do znalezienia tam idealnej republiki swoich życzeń. Wyjechał do tej krainy w ostatnich dniach rListopad 1799w towarzystwie Coessina i nazwanego Kawalera, jego uczniów.
Wydaje się, że współpraca była co najmniej burzliwa: „Dwaj założyciele nie zgadzali się na długo: ich pretensje i pusty fundusz wprawiły ich w zakłopotanie. Każdy z nich twierdził, że ma wyższość we wspólnej pracy, Clouet, ponieważ znał chemię, i Coëssin, ponieważ znał wszystko: teologię, astronomię, fizykę, matematykę, rolnictwo i że znał sekret rządzenia ludźmi. Clouet nie chciał pozwolić sobie na rządzenie, wysłał swojego kolegę z powrotem do Europy; a M. Coëssin odkrył, że Francja była mniej niewdzięczną glebą niż sawanny Gujany. "
Umarł tam ofiarą gorączki, 4 lipca 1801.
Jest także współsygnatariuszem z Jean Nicolas Pierre Hachette i Jean-Josepha Welter , z protokołu konwersji łagodnym żelaza na stal topi diamentami , z12 sierpnia 1799, opublikowane w Correspondance on the Imperial Polytechnic School , Paris: Veuve Courcier, 1814, vol. 2 (Styczeń 1809-Styczeń 1813), s. 458 [9] . Ten test konwersji określa podobieństwo chemiczne między diamentem a węglem .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.