Jean-Daniel Magnin
Jean-Daniel Magnin
Jean-Daniel Magnin , urodzony w Yverdon-les-Bains dnia20 lutego 1957, jest francusko - szwajcarskim dramaturgiem mieszkającym w Paryżu . Jest dyrektorem literackim Théâtre du Rond-Point .
Biografia
Po spędzeniu dzieciństwa i studiach w Genewie, mieście, w którym w wieku siedemnastu lat otworzył kawiarnię artystyczną, wyjechał do Berlina , a następnie przeniósł się do Paryża, aby studiować filozofię na Uniwersytecie Paris I. Panthéon Sorbonne (praca magisterska pod kierunkiem od Sarah Kofmana : Nietzsche i teatru reprezentacji ). W latach 1979–1984 w czasie studiów tworzył spektakle „nieteatralne” z Autarcique Theatre i Cie Interior Sillem na zaproszenie Nancy World Theatre Festival czy Avignon Festival .
Pod koniec lat 80. założył Mac Guffin & Scenarii, agencję scenarzystów z Olivierem Lorelle i Philippe Adrienem , w której współpracował z reżyserami Jánosem Xantusem (Węgry), Peterem Popzlatevem (Bułgaria), Érick Zonca (Francja).
Jean-Daniel Magnin napisał około piętnastu sztuk ( éditions Actes Sud - Papiers , Théâtrales, Lansman, Crater, Tapuscrit…) wystawionych w Théâtre du Rond-Point , w Comédie-Française , w In du Festival d'Avignon , na Théâtre de la Bastille , w operach Massy i Lille, w prowincji Quebec, Genewie, Pradze, Bukareszcie czy na Węgrzech (w przedstawieniach Philippe Adrien , Agathe Alexis , Sandrine Anglade , Norma Guevara, Janos Xantus, Cristian Ioan Philippe Morand, Lucie Malkova…). W 2017 roku powrócił do reżyserii , tworząc swoją sztukę Dans un canard w Théâtre du Rond-Point i założył z Maryam Khakip dla Cie O t'aim .
Adrien Philippe Jean-Daniel Magnin dostosowany Cami drames de la vie codziennego , potem Les Bachantki przez Eurypidesa .
W 2000 roku był jednym z tych, którzy zebrali twórców teatralnych , aby założyć pisarzy związanych z teatrem (EAT), pierwszym stowarzyszeniem dramatopisarzy we Francji, którego był sekretarzem generalnym. Wraz z Jean-Michelem Ribesem , pierwszym prezesem tego stowarzyszenia, napisał projekt dla nowego Théâtre du Rond-Point , teatru poświęconego żyjącym autorom. Sekretarz generalny tego teatru od 2002 do 2011 roku, dziś jest jego dyrektorem literackim. Również dla tego teatru organizuje liczne konferencje performatywne o tematyce społecznej ( Festiwal Nasze dyski to Paski ), których treść jest dostępna w recenzji Ventscontraires.net , której jest redaktorem naczelnym.
W 2013 roku ukazała się jego pierwsza powieść: The Game Continues After Your Death
Od wielu lat prowadzi warsztaty pisarskie z aktorami, scenarzystami, scenarzystami teatralnymi, młodzieżą, alofonami, w więzieniu lub - z niemieckim plastykiem Jochenem Gerzem z bezdomnymi., We Francji lub za granicą. Dla Instytutu Francuskiego prowadził warsztaty w Beninie z muzykiem Mauro Coceano oraz w Bejrucie z reżyserem Omarem Abi Azarem. Od 2016 roku prowadzi warsztaty artystyczne dla studentów drugiego roku Sciences Po Paris.
Teatr
Pisanie i reżyseria
-
1979 : Ci ludzie, którzy mieszkają w szklanych domach , z kolektywem Autarcique Theatre, Festival Mondial du Théâtre de Nancy
-
1980 : Ci ludzie, którzy mieszkają w szklanych domach 2 , z kolektywem Autarcique Theatre, Saarbrücken Perspectives Festival, Polverigi Festival
-
1981 : Esanetor , inscenizacja z Emmanuelem Ostrovskim, Compagnie Interior Sillem, Théâtre Les Ateliers Lyon, Perspectives Festival of Saarbrücken
-
1982 : Wieczór u Pierre'a Derle'a , wystawiony z Emmanuelem Ostrovskim, Théâtre de la Bastille
-
1984 : La 11 e heures , inscenizacja z Emmanuelem Ostrovskim, Compagnie Interior Sillem, Hospice Saint-Louis, Festival d'Avignon
-
1992 : Le Roman de la Grosse (w wydaniach Erotic Confessions Crater), scenariusz i reżyseria wraz z Manuelą Morgaine, Théâtre en Actes
-
1993 : The Man Who Died , według DH Lawrence , z Alainem Rigoutem, Filature de Mulhouse, Théâtre de la Bastille
-
1995 : Transinfo , występ z muzykiem Mauro Coceano , Théâtre du Chaudron
-
1999 : Le Poisson turc (wydania Crater), krótka sztuka napisana i wyreżyserowana z Philippe Adrienem , Rencontres à la Cartoucherie , Théâtre de la Tempête
-
2011 : Cabaret Blah Blah , program muzyczny napisany wspólnie z Mauro Coceano , orkiestrą Gangbé Brass Band i około piętnastoma balijskimi muzykami i aktorami, CCF de Cotonou
-
2013 : Daleko od balu , czytanie sztuki Valérie Poirier, z Catherine Samie, Judith Magre, Pierrem Vialem ... we wtorki w południe w Théâtre du Rond-Point, we współpracy ze Szwajcarskim Stowarzyszeniem Autorów
- 2014: Dans un canard, pisany i czytany, Tor lotu w Théâtre du Rond-Point, następnie w 2015 na festiwalu Nava
- 2017: Dans un canard, scenariusz i reżyseria: Théâtre du Crochetan, Théâtre du Rond-Point, Théâtre des Halles
- 2017: Grobowiec Embrasse-moi sur ta, napisany na podstawie scenariusza Maryam Khakipour, czytany przez autorów, Nava Festival i Flight Piste du Théâtre du Rond-Point
Adaptacje
-
1988 : Cami, dramas de la vie daily ( wydania Gallimard Folio ), na podstawie twórczości Pierre'a Henri Cami , z Patrice Thoméré, reżyseria: Philippe Adrien , Théâtre de la Tempête
-
1991 : Les Bacchantes ( wydanie Actes Sud - Papiers ), Eurypides , tłumaczenie i adaptacja we współpracy z hellenistą Bertrandem Chauvetem, reżyseria: Philippe Adrien , Hippodrome de Douai, Théâtre Daniel Sorano w Tuluzie, Théâtre Gérard Philipe Saint-Denis
-
1996 : Kalamarapaxa , wg Stanisława Ignacego Witkiewicza , reżyseria Philippe Adrien , Teatr Narodowego Konserwatorium Sztuki Dramatycznej
-
1997 : Les Nomades rageurs , piosenki na inauguracyjny pokaz Cabaret Sauvage w reżyserii Michela Herrmanna i Dominique Bourquin, muzyka Jean-Jacques Lemêtre
- 2005 Saadi, agence de gaieté (tradycyjna irańska sztuka w transkrypcji Hassana Azimi, przetłumaczona z irańskiego z Maryam Khakipour na wystawę w Théâtre du Soleil, z pomocą Maison Antoine Vitez
Pokoje
-
1986 : Skąd pochodzą kotki (recenzja TXT 21), reżyseria Emmanuel Ostrovski, Swiss Cultural Center w Paryżu
-
1991 : The Clock of the Thing , tyrolska tragedia w reżyserii Normy Guevary, Renaissance Theatre
-
1992 : Le Roman de la Grosse (w wydaniach Erotic Confessions Crater), scenariusz i reżyseria wraz z Manuelą Morgaine, Théâtre en Actes
-
1992 : Yout , zainspirowany Księgą Hioba w reżyserii Normy Guevary ze Szwajcarskiego Centrum Kultury w Paryżu
-
1993 : La Tranche, czyli powrót syna marnotrawnego ( wydanie Actes Sud - Papiers ), reżyseria: Philippe Adrien , Open Theatre , Avignon Festival , Bastille Theatre
-
1993 : Húsdarab - avagy a tékozló fiú visszatérése (wydanie Sinhaz , Budapeszt ), węgierski przekład La Tranche w reżyserii Jánosa Xantusa, National Theatre of Pécs , Węgry
-
1993 : Le Blé cornu ( wydania Lansman / Beaumarchais ), czytanie w Théâtre des Halles pod kierunkiem Jean-Marie Galey, Festival d'Avignon
-
1997 : Kuss mit Liebe , na podstawie pomysłu Jánosa Xantusa na przedstawienie „Plan Séquence Danse” w reżyserii Jánosa Xantusa, Petöfi Csarnok Budapest
-
1998 : L'Homme sabot , krótkometrażowa sztuka w reżyserii René Paréja, Famille Magnifique
-
1999 : L'Ami de grand chemin , reżyseria Gérard Lorcy, Prison de la Santé
-
2000 : www.golgotha.com , reżyseria: Philippe Adrien , Théâtre du Conservatoire national supérieure d'art dramatique
-
2002 : Opéra Savon (wydania Tapuscrit, a następnie Actes Sud - wydania Papiers ), farsa dyplomowa wyreżyserowana przez Sandrine Anglade, Comédie-Française Théâtre du Vieux-Colombier
-
2002 : Leviathan Coccyx , reżyseria Philippe Morand, Théâtre Blanc Quebec (miasto) , Théâtre le Poche Geneva
-
2002 : Wieczór wyborczy (w The Greatest Great Piece of the world , wydania Amandiera), krótki utwór prezentowany podczas maratonu22 wrześniaz okazji otwarcia nowego Théâtre du Rond-Point
-
2002 : Pani Alicja / Donkey Strzał (krótkie kawałki w Contes de l'Errance , edycje Lansman ) w reżyserii René Pareja, Famille Magnifique
-
2004 : La Véridique Histoire d'Ulysse au long nez / Le Miracle de Saint-Diesel, patron autostrad (krótkie utwory w Contes de l'Errance 2 , edycje Lansmana ), reż. René Paréja, Famille Magnifique
-
2004 : Le Monde plat (wydania Théâtrales), luźno inspirowane Dumbwaiter Harolda Pintera . Czytanie François Morela , Naked Text SACD Festival d'Avignon - Théâtre du Rond-Point
-
2005 : Widziany w jogurcie (krótki utwór w La Baignoire i dwa krzesła opublikowane przez Amandier), reżyseria Gilles Cohen , Théâtre du Rond-Point
-
2006 : Leviathan Coccyx ( wydanie Actes Sud - Papiers ), reżyseria: Agathe Alexis , Théâtre du Rond-Point
-
2006 : Le Petit Roi du Temple ( edycje Actes Sud Junior , oczarowany muzyką), nowe libretto do Bastien Bastienne przez Mozarta w reżyserii Sandrine Anglade, MAITRISE des Hauts-de-Seine , Opéra de Massy oraz Opéra de Lille
-
2007 : Pierwsza edycja festiwalu BREF / L'Espérance to młoda dziewczyna, która wymyka się palcami , krótkie utwory w reżyserii René Paréja, Famille Magnifique
-
2007 : La Tranche , wersja solowa Isabelle Wéry , Théâtre de la Vie Bruxelles , Theatre Prize „alone on stage”
-
2008 : Le Chapeau (krótki utwór w Le Bocal de Printemps nr 13 wydanie Revue de la Gare), reżyseria Dmytro Bogomazov ( Ukraina ), Bocal de Printemps, Gare au Théâtre
-
2009 : Felia, sau Intoarcerea Fiului Risipitor , rumuńskie tłumaczenie La Tranche Paoli Fauci Benz w reżyserii Cristiana Ioana, Elvira Godeanu Theatre of Târgu Jiu
-
2010 : Leviathan Kostrič (wydanie Svět a divadlo, Praga ), czeskie tłumaczenie Léviathana Coccyxa Jana Tošovskiego i Lucie Málkovej, reż. Lucie Málková , Studio Saint Germain klubu Rock Café, Praga
-
2011 : Le Pain Maudit , czytanie przez studentów EPSAD (Théâtre du Nord) w południe we wtorki w Théâtre du Rond-Point
-
2012 : The King Client , krótka gra, Beware of amateurs - Théâtre du Rond-Point
-
2013 : Dans un canard ( Actes Sud - edycje Papiers ) , reżyseria Jean-Daniel Magnin, teatry Crochetan, Rond-Point i Les Halles, wystawiona w Théâtre du Rond-Point i na festiwalu Nava
- 2016: Kiss me on your grave , nowa sztuka inspirowana scenariuszem Maryam Khakipour
- 2019: Insiders, czytanie po rumuńsku na Międzynarodowym Festiwalu w Sybinie
- 2020: Fast Romance , utwór „mix monologues” dla dwóch aktorów
Publikacje
Teatr
Krótkie kawałki
-
Le Poisson turc (w Rencontres à la Cartoucherie , wydania Crater), z Philippe Adrienem
-
Le Roman de la Grosse (w wydaniach Erotic Confessions Crater)
-
Contes de l'Errance , z Gilles Boulan i Paulem Emondem ( edycje Lansmana )
-
Contes de l'Errance 2 , z Gilles Boulan i Paulem Emondem ( edycje Lansmana )
-
Wieczór wyborczy (w The Biggest Great Piece in the world, 143 pisarzy teatralnych zebranych w obliczu ekstremizmu , editions de l'Amandier)
-
Wanna i dwa krzesła z 14 innymi autorami (Editions de l'Amandier)
-
Le Chapeau (w Le Bocal de Printemps n ° 13 Revue de la Gare edition)
-
The King Client (w L'Etat du lit , edycje teatralne L'Avant-scène, quatre-vents)
Młodość
Powieść
Inny
Artykuły
-
Skąd pochodzą catule (w La Dégelée Rabelais , recenzja TXT nr 21, Bourgois)
-
Wypowiedzenie w ramach reformy (w La Délation , éditions Autrement n ° 94)
-
The Familiarity of Things (in The Living and the Artificial , współautorstwo: Sgraffito / Festival d'Avignon)
-
Co to jest tasiemca? (w Czym jest literatura erotyczna, 60 pisarzy odpowiada , wydania Zulma)
-
Le monologue de Dionysos (w Triomphe de Dionysos, antologia pijaństwa , teksty zebrane i zaprezentowane przez Sébastien Lapaque i Jérôme Leroy, wydanie Babel)
-
The Anti-Monument ( wydanie Actes Sud ), na „Les Mots de Paris” Jochena Gerza , z Sachą Craddockiem, Béatrice Micheli, Gérardem Wajcmanem
-
Wszystko (w Wspaniałe pustkowie, kultura w kryzysie: przemawia 50 dramaturgów , éditions de l'Amandier)
-
The Federal Rire of bierny opór i Yes Men (w The Rire ofistance, od Diogenes do Charlie Hebdo , książce stworzonej przez Jean-Michela Ribesa, BeauxArts éditions i Théâtre du Rond-Point
-
The Invisible (w Towarzyszu Cierpliwości, czytelny świat jest przed tobą autorstwa Jeana Lassègue'a oraz z Modernity Action Forum, edycje Descartes & Cie)
-
Teatr i cenzura (w Sprawiedliwość i wolność słowa, teksty opracowane przez Hélène Pauliat , Erica Négrona i Laurenta Berthiera, Wywiady z Aguesseau, University Presses of Limoges 2014)
Odniesienia i źródła
-
Debata „Gra współczesnych autorów dramatycznych” moderowana przez Sophie Proust z Uniwersytetu w Lille 3
-
Jean-Daniel Magnin dyrektor literacki Théâtre du Rond-Point
-
" 'Dlaczego jestem sobą, a nie tobą?' - model losowego webdoc ”
-
La Tranche, reżyseria Philippe Adrien na stronie Théâtre de la Tempête
-
Mały Król Świątyni w Lille Opera
-
Wywiad z Radiem Praga 1
-
Wywiad z Radiem Praga 2
-
Jean-Daniel Magnin na publie.net, robimy coś szalonego
-
Nagranie z Pecha Kucha przekazane Bibliotece Narodowej Francji w związku z napisaniem powieści Le Jeu trwa après ta mort
Linki zewnętrzne