Jean-Bruno Renard

Jean-Bruno Renard Kluczowe dane

Narodziny	15 października 1947 Paryż ( Francja )
Narodowość	Francuski
Obszary	Socjologia
Instytucje	Uniwersytet Montpellier III („Paul-Valéry”)
Dyplom	Uniwersytet Paris-X („Nanterre”) , Uniwersytet Montpellier III („Paul-Valéry”)

Jean-Bruno Renard (urodzony w Paryżu w 1947 r. ) Jest francuskim socjologiem , profesorem na Uniwersytecie Montpellier III („Paul-Valéry”) . Jego prace koncentrują się na kulturze popularnej (zwłaszcza komiksach i fantasy), miejskich plotkach i legendach, a także paranormalnych wierzeniach i zjawisku UFO, do którego podchodzi sceptycznie. Ukuł termin „ neoewemeryzm ”, aby określić teorię starożytnych astronautów.

Biografia

Po ukończeniu Liceum Janson-de-Sailly w Paryżu, Institut libre de Saint-Lô i École Saint-Martin-de-France w Pontoise, Jean-Bruno Renard uzyskał licencjat z filozofii w 1966 roku. przez rok w Instytucie Studiów Politycznych w Paryżu, a następnie zajął się socjologią na Uniwersytecie Paris-Nanterre . W 1974 roku obronił pracę doktorską na tematy religijne i fantastyczne w komiksach francusko-belgijskich (pod kierunkiem François-André Isambert ). Mianowany asystentem socjologii w 1974 r. Na Uniwersytecie Montpellier III („Paul-Valéry”) , awansował na stanowisko wykładowcy w 1988 r., A następnie na profesora uniwersyteckiego w 1997 r., Po uzyskaniu habilitacji à direct de recherche (HDR).

W latach 1998-2002 kierował Wydziałem Socjologii na Uniwersytecie Montpellier III („Paul-Valéry”) . Odpowiada za DEA, a następnie za tytuł magistra socjologii od 1999 r. Od 2007 r. Jest wybrany na członka sekcji 19 CNU (Krajowej Rady Uniwersytetów).

Jean-Bruno Renard jest najstarszym synem poety Jean-Claude'a Renarda (1922-2002).

Bibliografia

Pracuje

Klucze do komiksu , Paryż, Seghers, "Clefs", 1978, 2 nd ed. aktualizacja 1985. Trad. portugaise, 1981. Nagroda La Roque-d'Anthéron za najlepszą książkę o komiksach z 1978 roku.
Komiksy i wierzenia stulecia. Esej o religii i fantastyce w komiksie francusko-belgijskim , Paryż, PUF, „La Politique écléée”, 1986.
Obcy. Nowe przekonanie religijne? , Paryż, Éditions du Cerf, „Bref”, 1988. Trad. Włoski, 1991.
Miejskie legendy. Today's Rumours , z Véronique Campion-Vincent , Paryż, Payot, 1992; trzcina. 1998, 2002. Trad. Chiński, 2003 r. Nagroda Dagnana-Bouvereta przyznana przez Akademię Nauk Moralnych i Politycznych w 1993 r.
Plotki i miejskie legendy , Paryż, PUF, „Que sais-je? " N O 3445, 1999; trzcina. 2002, 2006, 2013. Trad. Hiszpański, 2009. Grand Prix de l'Imaginaire (kategoria esejów), Utopia 99 Festival, Poitiers.
Z pewnego źródła. Nowe plotki z dnia dzisiejszego , z Véronique Campion-Vincent , Paryż, Payot, 2002; trzcina. 2005.
Socjologia wyobraźni , z Patrickiem Legrosem , Frédéricem Monneyronem i Patrickiem Tacusselem , Paryż, Armand Colin, „Cursus”, 2006. Trad. Brazylijczyk, 2007.
Cudowny. Socjologia nadzwyczajności , Paryż, CNRS Éditions, 2011.
100% plotek. Ukryte kody, uwięzione przedmioty, skażona żywność ... Prawda o 50 ekstrawaganckich legendach miejskich z Véronique Campion-Vincent , Paryż, Payot, 2014.

Kierunek prac

Przesądy. Przekonania i praktyki związane z szczęściem i pechem , pod nadzorem Patricka Legrosa , Montpellier, University Press of the Mediterranean , 2011.
Wydział Listów w Montpellier. Portrety profesorów , we współpracy z Jean-Paul Laurens, Montpellier, Presses Universitaires de la Méditerranée , 2013.

Zarządzanie wydaniami czasopism

Komunikacji , n O 52 "Współczesne Pogłoski i legendy", 1990, Véronique Campion-Vincent . Dostępny online
Cahiers de l'Imaginaire , n O 10 „Znakomity spotkań i Apparitions” 1994.
Les Cahiers de l'IRSA , n O 3 „urojona z fatalny. Potwory, zbrodnie i katastrofy ”, 1999.

Wkład w prace zbiorowe

„Cudowny i współczesny człowiek” w Michel Meslin (reż.), Le Merveilleux. Wyobraźnia i przekonania na Zachodzie , Paryż, Bordas, 1984, s. 44-49 . Przekład włoski, 1988.
„Paraarcheologia i jej upowszechnianie” w: Archeologia i jej wizerunek. Obrady VIII Międzynarodowych Spotkań Archeologiczno-Historycznych, Antibes,Październik 1987, Juan-les-Pins (Alpes-Maritimes), Éditions APDCA, 1988, s. 275-290 .
„Jungowskie czytanie komiksu: Królestwo Czarnej Wody, Paul Cuvelier” w Antoine Faivre (red.), La Littérature fantastique . Konferencja Cerisy, Paryż, Albin Michel, coll. „Cahiers de l'Hermétisme”, 1991, str. 234-247 . Trzcina. Paryż, Dervy, 1997.
„Ulotka o znakach rozpoznawczych używanych przez włamywaczy: plotka i rzeczywistość” w Patrick Tacussel (red.), Le Réenchantement du monde. Współczesne metamorfozy systemów symbolicznych , tom II Proceedings of the Colloquium „Sociologies IV” w Montpellier, Paryż, L'Harmattan, 1994, s. 215-241 .
Artykuły „ Istoty pozaziemskie” ( str. 267-275 ), „Dziki człowiek” ( str. 370-376 ), „Legendy miejskie” ( str. 428-437 ), „Superbohaterowie (z komiksu)” ( str. 756-762) ) w Pierre Brunel (reż.), Słownik współczesnych mitów , Paryż, Éditions du Rocher, 1999.
„Mitologiczny urojony Caza” w Richard Comballot i in. , Caza. Monografia , Saint-Egrève (Isère), Mosquito, 2000, s. 100-110 .
„Rumours and Urban Legends” w Neil J. Smelser i Paul B. Baltes (red.), International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences , vol. 20, Oxford, Elsevier Science Ltd, 2001, s. 13413-13416 .
„Wyobraźnia ognia” w Benoît Garrone (red.), Ogień w naturze: mity i rzeczywistość , Prades-le-Lez (Hérault), Les Écologistes de l'Euzière, 2004, s. 19-29 ; trzcina. Toulouse, wydania Plume de Carotte, „Les Ecologistes de l'Euzière”, 2008.
„Negatywne plotki: od zaprzeczenia rzeczywistości do teorii spisku”, rozdz. 13 w Gary Alan Fine, Véronique Campion-Vincent i Chip Heath (red.), Rumor Mills: The Social Impact of Rumor and Legend , Piscataway, NJ, Aldine Transaction, „Social Problems and Social Issues Series”, 2005, s. 223-239 .
„Rola kontrastujących portretów w tworzeniu stereotypów” w: Henri Boyer (reż.), Stereotyping, stereotypes: zwykłe funkcjonowanie i inscenizacja , tom 2: „Tożsamość (y)”, Paryż, L'Harmattan, 2007, s. 227-237 .
„Badanie plotek” w Michel-Louis Rouquette (reż.), La Pensée sociale , Toulouse, Éditions Érès, 2009, s. 137-157.
„Mit powrotu bohatera: od legend nadprzyrodzonych do plotek o przetrwaniu”, Frédéric Monneyron i Antigone Mouchtouris (red.), Des mythes politique , Paryż, Imago, 2010, s. 120-144.
„Somatized social strach: zbiorowa histeria” w: Sylvain Delouvée, Patrick Rateau i Michel-Louis Rouquette (red.), Les Peurs collectives , Toulouse, Éditions Érès, 2013, s. 139-150.

Artykuły

„Religia, science fiction i kosmici. Od literatury do wiary”, Archives de Sciences Sociales des religie , n O 50/1, 1980, s. 143-164 . Dostępny online
„Chrześcijańska symbolika kolorów” (1980). Wiara i język dostępne online
„Dzikiego człowieka i pozaziemscy: dwie postacie ewolucyjnego wyobraźni” Diogenes , N O 127, 1984, p. 70-88 . Tłumaczenia w języku angielskim i hiszpańskim wersji magazynu oraz w antologii w chińskiej n ° 2, 1985.
"Widownia do literatury naukowej," Science fi , n O 5, 1985 , str. 138-165 .
„Wiara w istoty pozaziemskie. Podejście leksykologiczne ”, Revue française de sociologie , vol. 27/2, 1986, s. 221-229 . Dostępny online
"Idea szczęście postawy i przesądów", Diogenesa , N O 140, 1987 , str. 106-130 . Tłumaczenia w języku angielskim i hiszpańskim wersji magazynu oraz w antologii w chińskiej n ° 2, 1988.
„Kalkomanie LSD. Przypadek granica plotek zanieczyszczenia” komunikacyjnym , n O 52 («rumeurs i Legendes contemporaines»), 1990, str. 11-50 . Dostępny online
„Dla semiotics nietypowych spotkania” urojone notebooki , n O 10 ( „spotkań i znanych zjawy”), 1994, str. 17-33 .
„Między różnych faktów i mitów: miejskie legendy”, Religiologiques , n O 10 ( „Actualité du mythe”), 1994, str. 101-109 . Dostępny online
„Z ust niemowląt”: dziecko, które nieświadomie zdradza cudzołóstwo swojej matki ”, Folklore (Londyn), vol. 106, 1995, s. 77-83.
„Spirytyzm i spodek. Podejście porównawcze ”, Prétentaine , nr 5, 1996, str. 247-254.
„Ruch planety: ważny epizod w historii kultury francuskiej”, Politica Hermetica , nr 10 („Ukryta historia między historią objawioną a historią krytyczną”), 1996, s. 1. 152-174 ° C.
„Elementy socjologii zjawisk paranormalnych”, Religiologiques , nr 18 („Współczesne marginesy religii”), 1998, s. 1. 31-52. Dostępny online
„Socjologiczna hermeneutyka bytów fantastycznych”, Prétentaine , nr 11, 1999, s. 157-177.
„Ghosts and Oracles in the Age of Technology”, Politica Hermetica , nr 15 („Deus ex machina”), 2001, s. 56-73.
„Ruch Raeliański: przyczyny sukcesu”, Psychologie & Société , nr 6, 2003, s. 116-131. Dostępny online
„Naga dziewczyna i ultrareligijni. Izraelska legenda miejska ”, Schweizerisches Archiv für Volkskunde / Swiss Archives of Popular Traditions , vol. 101/2, 2005, s. 172-185.
„Negatywne pogłoski”, Diogenes , nr 213, 2006, s. 54-73. Tłumaczenie na język angielski w Diogenes , nr 213, t. 54/1, 2007, s. 43-58. Dostępny online
„Rumores e violência”, Revista FAMECOS. Mídia, cultura e tecnologia , nr 29,Kwiecień 2006, s. 20-28. Dostępny online
„Wyimaginowane sekwencje telewizyjne”, Médiamorphoses , nr 19 („Rumeurs, contes et faux-semblants”, pod dyrekcją Pascala Froissarta ), 2007, s. 100-105. Dostępny online
„Um gênero comunicacional: os boatos e as lendas urbanas”, Revista FAMECOS. Mídia, Kultury tecnologia e , N O 32,kwiecień 2007, s. 97-104 . Dostępny online
„Od zwierzęcego instynktu do ludzkiego mitu. Uwaga na temat ciągłej teorii mitu ”, Cahiers de l'Imaginaire , nr 22, 2007, s. 11-15.
„Budowa wizerunku polityków poprzez folklor narracyjny. Anegdoty, plotki, legendy, śmieszne historie ”, Słowa. Języki polityki , nr 92, 2010, s. 11-22. Dostępny online
„Fantastyczne przekonania i racjonalność”, L'Année sociologique , vol. 60/1 („Zbiorowe przekonania”), 2010, s. 115-135.
„Aksolotl. Od naukowej kontrowersji do literackiego mitu ”, Społeczeństwa , nr 108 („ Relacje antropozoologiczne ”), 2010, 2, s. 19-32.
„Les Inventions fabuleuses”, The European Imaginary Notebooks , nr 3 („Technomagie”), 2011, s. 232-239.
"Sprzeniewierzenie akronimów: między zabawą słowami a wyrażaniem protestu", Mots. Les langages du politique , n ° 95 („Skróty i akronimy w polityce”), 2011, s. 29-42. Dostępny online