Jazz w Paryżu

Jazz in Paris to zbiór tekstów napisanych przez Borisa Viana w latach 1948-1949. Są to audycje radiowe, które prezentuje w języku angielskim i w których zaprasza nowojorskich słuchaczy do odkrywania muzyków jazzowych, których podziwia. To francuscy muzycy, tacy jak Claude Luter czy Django Reinhardt , ale także amerykańscy: Don Byas , Tadd Dameron , Duke Ellington , Coleman Hawkins i inni mniej znani do odkrycia.

Kontekst

W 1949 roku Vian gorączkowo pisze dla jazzu. Oprócz artykułów prasowych dla Combat i jego ulubionego magazynu: Jazz Hot, dla którego zawsze pracował jako wolontariusz, prowadzi serię programów jazzowych dla amerykańskiej stacji radiowej WNEW, która nosi amerykańskie inicjały WWFS, czyli W We FreSh , słowo świeży, w amerykańskim slangu oznaczającym od 1848 roku: bezczelny, lekceważący lub zuchwały. 45 programów zostało napisanych w 45 tekstach, ale ani Radio France, ani amerykańska stacja radiowa nie zachowały żadnego śladu. Zostały one opublikowane przez Fayard w 1986 roku przez Gilberta Pestureau i Claude'a Rameila, a następnie w miękkiej oprawie pod tytułem Jazz in Paris . Kolekcja jest w pełni dwujęzyczna, transmisje Viana są w całości w języku angielskim.

Styl

Pomimo trudności języka, który nie jest jego językiem ojczystym, Boris Vian bawi się słowami, żartuje i żartuje. Prezentując utwory Aimé Barrelli udaje mu się opowiedzieć o wizycie we Francji Dizzy'ego Gillespiego, o którym mówi, że ciężko pracował, aby jego muzycy „huśtali się”, ale zapomniał o swoich skrzypcach w kącie. kolejna wizyta będzie bardzo "bop" .

Jedną z jego ulubionych gier jest dosłowne traktowanie pewnych wyrażeń lub używanie podwójnych kalamburów: dlatego „Jam with Bacon” (dżem z bekonem) jest dosłownym tłumaczeniem Improwizacji avec Louis Bacon (piosenkarz) .

Jednak zupełnie od niechcenia Vian przyjmuje spopularyzowany styl, a jego informacje są bardzo poważne. Te transmisje trwały ponad rok. Książka Jazz in Paris odtwarza je w całości, dwujęzycznie, z informacją o przedstawieniu każdego muzyka. Bors otrzymał pomoc od ustnego angielskiego doradcy, ale doradca czasami borykał się z tym tematem, ponieważ nie był zaznajomiony z jazzem i umieścił takie przypisy: „Nie mogłem skontaktować się z Borisem w tej sprawie, ale co do cholery gra Byas? Myślę, że powinniśmy zwrócić na to uwagę, Ned (tłumaczenie: Nie mogłem skontaktować się z Borisem w tej sprawie, ale co do cholery gra Byas? Myślę, że to powinno zostać wstawione, Ned "

Bibliografia

• Boris Vian , Claude Rameil i Gilbert Pestureau , Jazz w Paryżu , Paryż, Fayard ,1996, 190  pkt. ( ISBN  978-2-253-14555-4 )
• Frédéric Richaud , Boris Vian: Miło jest żyć , Paryż, éditions du Chêne,1999, 174  str. ( ISBN  2-84277-177-X )
• Philippe Boggio , Boris Vian , Paryż, The Pocket Book ,1995, 476,  str. ( ISBN  978-2-253-13871-6 )
• Noël Arnaud , The Parallel Lives of Boris Vian , Paryż, The Pocket Book ,1998, 510  s. ( ISBN  978-2-253-14521-9 )pierwsze wydanie w 1970 r. przez Ursulę Vian-Kübler i Noël Arnaud w 1970 r., drugie wydanie: Union Générale d'Édition 1978, trzecie wydanie Christian Bourgois wyd. 1981, pięć wydań, przed wydaniem w miękkiej oprawie z 1998 r .
• Boris Vian i Claude Rameil , Writings on Jazz , Paryż, Christian Bourgois - LGF,2006, 696  pkt. ( ISBN  978-2-253-14583-7 ) prawa autorskie Cohérie Boris Vian 2006

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

1. Vian Rameil 2006 , s.  13
2. Richaud , str.  94
3. American Slang Dictionnary autorstwa Roberta L. Chapmana i Barbary Ann Kipfer, HarperPerennial, 1995 i 1998, ( ISBN  0-06-273293-5 ) , str.  182
4. Vian Rameil Pestureau , str.  10
5. Vian Rameil Pestureau , str.  53
6. Vian Rameil Pestureau , str.  119
7. Gilbert Pestureau w Vian Rameil Pestureau , str.  14