Narodziny |
25 listopada 1907 Ixelles |
---|---|
Śmierć |
24 kwietnia 1984(w wieku 76 lat) Fontainebleau |
Narodowość | belgijski |
Czynność | Malarz |
Trening | Królewska Akademia Sztuk Pięknych w Brukseli |
Mistrzowie | Constant Montald , Jean Delville |
Jane Graverol , ur.25 listopada 1905w Ixelles i zmarł dnia24 kwietnia 1984w Fontainebleau jest belgijskim malarzem surrealistą .
Jane Graverol jest córką malarza i grawera Alexandre'a Graverola, który bywał u poetów symbolistycznych w Paryżu i znał Verlaine'a . Po studiach w Akademii Sztuk Pięknych w Etterbeek i Brukseli, gdzie pobierała lekcje u Constanta Montalda i Jeana Delville'a , osiedliła się po pierwszej wystawie w Brukseli w 1927 roku, kilka lat później w Verviers . W separacji z drugim mężem, muzykiem Guillaume Dortu , od 1938 przewodniczyła Związkowi Artystyczno-Literackiemu Verviers i wystawiała tam swoje prace. Pod wpływem najpierw André Lhote, a następnie, po wojnie, René Magritte'a i Giorgio De Chirico , jego obraz został opisany jako surrealistyczny od 1946 roku, kiedy został wystawiony w Palais des Beaux-Arts w Brukseli . W 1949 Jane Graverol poznała Magritte'a, Louisa Scutenaire'a , Camille'a Goemansa i Marcela Lecomte'a .
„Jane Graverol przyszła do mnie pewnego wieczoru i niespodziewanie powiedziała do mnie:” Tu nic nie ma. Zróbmy coś ". Zrobiliśmy Temps melés , to było w październiku 1952 roku” – powiedział André Blavier , bibliotekarz w Verviers od 1942 roku. Pierwszy numer recenzji ukazał się w grudniu. WMarzec 1953, podczas wernisażu wystawy Magritte'a, którą zorganizowała w piwnicy magazynu Temps Mélés , Jane Graverol spotkała Marcela Mariëna , z którym przez dziesięć lat przeżywała burzliwy romans. W tym samym roku Temps Mélés opublikował pod tytułem Jane Graverol broszurę, w której znalazły się teksty większości belgijskich surrealistów.
Mariën i Jane Graverol wspólnie z Paulem Nougé założyli recenzję Les Lèvres nues , wywrotową, antyklerykalną i stalinowską, która po raz pierwszy ukazała się wKwiecień 1954, zamieszkały z Jane Graverol, w Verviers wtedy z Czerwiec 1955w Brukseli. Bare Lips publikuje wStyczeń 1956Historia nie śmiania się , zbiór pism teoretycznych Nougé. W 1959 roku Jane Graverol brała czynny udział w kręceniu filmu Mariëna „Naśladowanie kina” , w którym brał udział Tom Gutt , erotyczno- freudowskiej farsy przeciwko Kościołowi, która wywołała skandal, a następnie złożono skargę do publiczności prokuratura w Brukseli. Film będzie nadal pokazywany w Liège , w Antwerpii w wiejskim ratuszu oraz w Paryżu w Musée de l'Homme, wówczas prośba o zezwolenie została odrzucona, we Francji zakazana.
W 1960 roku , Jane Graverol spotkał André Bretona oraz w Nowym Jorku , Marcel Duchamp , spotkania, które miały również znaczenie w ewolucji jej stylu. Następnie dzieli się istnieniem Gastona Ferdière'a . Mieszka we Francji, nadal regularnie wystawia w Belgii. W 1964 namalowała La Goutte d'eau - obraz przechowywany w Liège w Walloon Art Museum - w którym zebrała portrety głównych belgijskich surrealistów. „Tych mniej więcej piętnaście osób nie mogłoby być bardziej harmonijnie połączonych, nie tracąc nic z tego, co indywidualnie mają największe znaczenie. „Kropla wody”: nie można było marzyć o bardziej poetyckim tytule, ale jest też cięcie wykonane w najpiękniejszej tkaninie przygody od pół wieku: ta woda ma zalety plazmy wody. ”, napisał do niego André Breton w 1966 roku.
Poświęcono mu wystawę w galerii Ysi Brachot w Brukseli w 1968, następnie w galerii Furstenberg w Paryżu w 1972, a ostatnio w 2002 w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych w Antwerpii pt. „Désirs en cage: Janes Graverol, Rachel Baes i surrealizm”.
W spadku Irène Scutenaire – Hamoir do Królewskiego Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Brukseli , którego wykonawcą był Tom Gutt , znajduje się pięć dzieł Jane Graverol.
: źródło użyte do napisania artykułu.