Jan Ham
Johan Jambon , znany jako Jan Jambon , czasem franczyzowy jako Jean Jambon , urodzony w26 kwietnia 1960w Genk jest belgijskim politykiem , członkiem Nieuw-Vlaamse Alliantie .
On jest wicepremier i minister federalny Bezpieczeństwa i wnętrze, za Régie des BATIMENTS, w Michel I rząd od11 października 2014 r. w 9 grudnia 2018 r.. 9 grudnia 2018Jan Jambon zostaje zastąpiony przez Pietera De Crem we wnętrzu po kryzysie rządowym spowodowanym przez Global Compact on Migration .
W 2019 roku zostaje nowym flamandzkim ministrem-prezydentem rządu Jambon .
Jest także burmistrzem gminy Brasschaat .
Studia i życie zawodowe
Absolwent informatyki na Vrije Universiteit Brussel , uzyskał tytuł magistra zarządzania biznesem na Uniwersytecie w Antwerpii . Karierę zawodową rozpoczął w IBM, następnie zajął się zarządzaniem zasobami ludzkimi, pracując w szczególności dla wydawcy Standaard , Nieuwsblad i Volk, ale także jako zastępca dyrektora regionalnego Creyfs. W 2002 roku był dyrektorem Bank Card Company ; ma dobre kontakty z Voka i Vlaamse Management Associatie.
Zaangażowanie w ruch flamandzki
Jan Jambon zadebiutował w polityce w Volksuniejongeren iw prawym skrzydle Volksunie . Opuścił tę partię w 1988 roku po rozszerzeniu, o które zabiegali Hugo Schiltz i Jaak Gabriëls , i przeniósł się z Peterem De Rooverem do Vlaamse Volksbeweging (VVB). Jednocześnie brał udział w tworzeniu sekcji Vlaams Blok w Brasschaat. W połowie lat 90. brał udział w upolitycznieniu corocznej pielgrzymki do Diksmuide .
W 1992 roku był współautorem książki Vlaanderen staat in Europa z Peterem de Rooverem i został członkiem niezależnego think tanku In de Warande .
Przez kilka lat był prezesem Centrum Refleksyjnego Stowarzyszeń Flamandzkich (w języku niderlandzkim : Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen ) oraz członkiem kierownictwa Vlaamse Volksbeweging ( flamandzkiego ruchu ludowego ), ruchu separatystycznego domagającego się niepodległości Flandrii, został wybrany skarbnikiem wPaździernik 1998zanim został jej sekretarzem administracyjnym i politycznym. 5 maja 2001przemawia w imieniu Vlaamse Volksbeweging podczas jubileuszowego spotkania Sint-Maartensfonds , organizacji założonej przez byłych flamandzkich ochotników Legionu Flamandzkiego (którzy wyjechali walczyć na froncie wschodnim z oddziałami niemieckimi); obecność ministra Johana Sauwensa na tym samym spotkaniu, podkreślana przez flamandzkie media, zmusiła tego ministra do rezygnacji z rządu flamandzkiego w maju 2001 r., mimo że ustalono, że opuścił on spotkanie po wysłuchaniu wypowiedzi Jana Jambona, że Flamandowie nie muszą przeprosić za współpracę z niemieckim okupantem.
Wchodzenie w politykę
18 lutego 2006, Jan Jambon opuszcza Vlaamse Volksbeweging, aby zobowiązać się do niepodległości Flandrii w ramach nacjonalistycznej i separatystycznej partii Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Założył lokalną sekcję tej partii w Brasschaat, aw 2007 roku został radnym ds. finansów i ekonomii. W tym samym roku był kandydatem z listy CD&V /N-VA do Parlamentu Federalnego i uzyskał 9099 głosów preferowanych.
Zastępuje Krisa Peetersa w Domu od28 czerwca 2007. Podczas wyborówczerwiec 2010 i maj 2014, został ponownie wybrany na lidera N-VA w Antwerpii i został liderem tej partii w parlamencie.
Przy różnych okazjach sprawował kilka mandatów; jest niezbędnym członkiem think tanków Res Publica i Libera! i jest członkiem Marnixring , klubu usługowego, którego przez pewien czas był członkiem zarządu.
Mianowany burmistrzem Braschaat w 2012 roku, został 11 października 2014, wicepremier i federalny minister bezpieczeństwa i spraw wewnętrznych, odpowiedzialny za duże miasta i zarząd budynków w rządzie Michela , pierwszym rządzie federalnym, który dołączył do N-VA. 21 maja 2015 r.odpowiedzialność za politykę Wielkich Miast pozostawia Elke Sleurs .
Jan Jambon składa rezygnację po zamachach z 22 marca 2016 r. w Brukseli, ale odmawia jej premier Charles Michel .
Od 2016 roku działa również przeciwko biednym mieszkaniom i chce, aby stało się to sprawą narodową. Potępia niehigieniczne warunki mieszkaniowe, a w szczególności atakuje strony internetowe z ogłoszeniami, które jego zdaniem pozwalają sprzedawcom snu wynajmować slumsy.
8 grudnia 2018 r., z powodu sporu między jego partią a innymi partiami większościowymi, Jan Jambon zrezygnował w tym samym czasie, co inni ministrowie nacjonalistyczni. Zastępuje go Pieter De Crem .
W styczeń 2019, Oznajmia, że jest kandydatem na stanowisko premiera w wyborach federalnych wMaj 2019, natomiast Bart De Wever jest kandydatem na stanowisko ministra-prezydenta Flandrii. Został wybrany do Izby Reprezentantów z 187.826 głosami w okręgu Antwerpii. 12 sie 2019, został mianowany trenerem rządu flamandzkiego skupiającego w koalicji N-VA , CD&V i Open VLD i dlatego miał objąć stanowisko ministra-prezydenta flamandzkiego. Wpaździernik 2019zostaje nowym flamandzkim ministrem-prezydentem rządu Jambon .
W kontekście rozprzestrzeniania się koronawirusa w Belgii mówi, że chce, aby więcej osób pracowało, zwłaszcza w sektorze budownictwa i bonów usługowych, gdzie mechanizm tymczasowego bezrobocia jest według niego zbyt szybko wnoszony. Rząd flamandzki poinformował też, że nie zamierza rozbudowywać systemu odszkodowań.
Kontrowersje
Trzy dni po nominacji na ministra federalnego spotkał się z krytyką ze strony opozycji, z której niektórzy posunęli się nawet do złożenia wniosku o jego rezygnację: wezwany do mówienia o współpracy w wywiadzie dla La Libre Belgique , nie potępił jej, ale opisuje błąd, mówiąc, że współpracownicy mieli swoje powody: „Współpraca była błędem. Ruch flamandzki przez dziesięciolecia był odizolowany. Ale później łatwiej powiedzieć. Ludzie, którzy współpracowali z Niemcami, mieli swoje powody. Nie żyłem w tym czasie. » W komunikacie prasowym dla agencji Belga, Jan Jambon przeprasza, ale uwagi poczynione w kręgach francuskojęzycznych źle się prezentują i są przytłaczane zarówno przez organizacje żydowskie, jak i Ligę Praw Człowieka , wywołując prawdziwy niepokój, który prasa odnotowuje zagranicą.
Bywa oskarżany o flirtowanie z ksenofobią, na przykład wzywanie „Walończyków do wyjścia z hamaków” lub twierdzenie, że „znacząca część społeczności muzułmańskiej tańczyła” po zamachach w Brukseli. marzec 2016.
W listopad 2019zajmuje pozycję w budżecie kultury, zmniejszając go o blisko 60%. Ta decyzja wywołuje oburzenie artystów flamandzkich i walońskich.
W sierpniu 2020 r. rewelacje dotyczące sprawy Józefa Chovanca doprowadziły do politycznych kontrowersji wokół Jana Jambona, który w czasie wydarzenia był federalnym ministrem bezpieczeństwa i spraw wewnętrznych w rządzie Michela I. Krytyka skupia się w szczególności na jego komunikacji na temat tego, co wiedział o tej sprawie. Jan Jambon organizuje konferencję prasową, aby wyjaśnić, co wiedział o ówczesnych faktach, w której twierdzi, że nie popełnił żadnych błędów poza swoją komunikacją i odrzuca wezwania do rezygnacji.
Uwagi i referencje
- „ Północ: belgijscy policjanci przewożący zwolnionych migrantów ”, L'Express ,22 września 2016( przeczytaj online )
- „ Atak Liege: zeznaje sprzątaczka, która zatrzymała napastnika ”, Le Figaro ,1 st czerwiec 2018( przeczytaj online )
- Czy naprawdę znamy N-VA? , wywiad z Dirkiem Jacobsem (profesorem socjologii ULB) w magazynie Agir par la Culture , wiosna 2018, s. 31 . https://www.agirparlaculture.be/pdf/apc_53.pdf
- " Sekretarz Stanu Elke Sleurs traci jurysdykcję " , na Le Vif.be ,21 maja 2015(dostęp 23 maja 2015 )
- (Nl) " Elke Sleurs krijgt bevoegdheid" Grootstedenbeleid "w" Fiscale oszustwo "gaat naar Johan Van Overtveldt " , na N-VA ,21 maja 2015(dostęp 23 maja 2015 )
- Bernard Demonty, Véronique Lamquin i David Coppi, „Jan Jambon i Koen Geens złożyli rezygnację, Charles Michel odmawia im” w Le Soir , 24 marca 2016 r.
- „ Król przyjął dymisję ministrów i sekretarzy stanu N-VA: oto nowa obsada rządu ”, La Libre Belgique ,9 grudnia 2018( przeczytaj online , skonsultowano 9 grudnia 2018 )
- " Maggie De Block zastąpiła Theo Franckena w " Asylum and Migration " , L'Echo ,9 grudnia 2018
- Didier Swysen, „ Kryzys rządowy: Maggie de Block zastępuje Theo Franckena w azylu i migracji ” , SudInfo ,9 grudnia 2018
- " Maggie De Block zastępuje Theo Franckena w Asylum and Migration " , 7sur7 ,9 grudnia 2018
- (nl) „ Bart De Wever wil Vlaams minister-prezydent worden, Jambon is kandidaat-premier ” , na De Morgen ,14 stycznia 2019 r.(dostęp 14 stycznia 2019 )
- „ Oficjalne wyniki: Głosy nominacyjne – Dystrykt Antwerpii ” , na stronie internetowej FPS Interior (konsultowane 12 sierpnia 2019 r . ) .
- " Jan Jambon mianowany trenerem koalicji N-VA, Open VLD i CD&V we Flandrii " , na temat Le Soir ,12 sie 2019(dostęp 12 sierpnia 2019 ) .
- " Ham, ja się urodziłem: Flandria ma rząd ", Le Soir ,30 września 2019 r.( przeczytaj online )
- " Koronawirus: Jan Jambon chce, aby więcej ludzi pracowało," zbyt łatwo dostać ekonomiczne bezrobocie " , w Le Soir ,25 marca 2020 r.
- „PS i FDF domagają się również rezygnacji Jana Jambona” w belgijskim dzienniku LaLibre.be z 14 października 2014 r., konsultacja 18 października 2014 r.
- Frédéric Chardon i Vincent Rocour, Jan Jambon: „Ludzie, którzy współpracowali z Niemcami, mieli swoje powody” , La Libre Belgique 13.10.2014.
- „Jan Jambon potępia „nieuczciwe „wykorzystywanie jego komentarzy na temat kolaboracji” w belgijskim dzienniku LaLibre.be z 13 października 2014 r., konsultowanym 18 października 2014 r.
- „Organizacje żydowskie proszą o wyjaśnienia dotyczące wypowiedzi Jana Jambona” w belgijskim dzienniku LaLibre.be z 14 października 2014 r., konsultacja 18 października 2014 r.
- J.-CM, „Jan Jambon: dla Ligi Praw Człowieka” incydent nie jest zamknięty „”, daleko od tego w LaLibre.be, belgijskim dzienniku z 14 października 2014 r., konsultacja 18 października 2014 r.
- RT, Kolaboracja z nazistami: nowy belgijski rząd już rzuca , Le Parisien 13.10.2014.
- „ W Belgii kłamliwy poker jako metoda rządzenia ”, Le Monde diplomatique ,1 st listopad 2017( przeczytaj online , skonsultowano 8 grudnia 2017 r. )
- „ Bruksela odczuje cięcia budżetowe we Flandrii ” , na L'Echo ,11 listopada 2019 r.(dostęp 12 listopada 2019 )
- Szymon Demeulemeester i Kamiel Vermeylen , " The (wielu) gafy i nieprawdy Jana Jambon " , Le Vif ,28 sierpnia 2020 r.(dostęp 30 sierpnia 2020 )
- Sophie Leroy, „ Nowe rewelacje w sprawie Chovanca ” , L’Echo ,28 sierpnia 2020 r.(dostęp 30 sierpnia 2020 )
- „ Co Jan Jambon wiedział o aferze Chovanca?” ”, 7z7 ,29 sierpnia 2020 r.( przeczytaj online )
- Belga , „ Jan Jambon o sprawie Chovanca: „Nigdy nie zamierzałem zniekształcać prawdy ”, Le Vif ,29 sierpnia 2020 r.( przeczytaj online )
- Maxime Biermé, „ Afera Chovanca : „Popełniłem tylko błąd komunikacyjny”, wyjaśnia Jan Jambon ” , Le Soir ,29 sierpnia 2020 r.(dostęp 30 sierpnia 2020 )
- " Sprawa Chovanca: rezygnacja? „To nie jest konieczne” dla Jana Jambon " , Le Soir ,29 sierpnia 2020 r.(dostęp 30 sierpnia 2020 )
- (nl) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku holenderskim zatytułowanego „ Jan Jambon ” ( patrz lista autorów ) .