James Baumgartner

James Baumgartner, 1975, Kolekcja zdjęć z Oberwolfach Biografia

Narodziny	23 marca 1943 Wichita
Śmierć	28 grudnia 2011(w wieku 68 lat) Hanower
Narodowość	amerykański
Trening	Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley
Zajęcia	Matematyk , logik , profesor uniwersytecki

Inne informacje

Pracował dla	Dartmouth College
Obszary	Logika matematyczna , teoria mnogości
Kierownik	Robert się napawał
starzy studenci	Stan Wagon , Jean Larson, Tadatoshi Miyamoto i Alan D. Taylor

James „Jim“ Earl Baumgartner (ur.23 marca 1943w Wichita (Kansas) i zmarł dnia 28 grudnia 2011w Hanover (New Hampshire) ) jest amerykańskim matematykiem, który pracował w aksjomatycznej teorii mnogości i podstawach matematyki .

Baumgartner studiował w California Institute of Technology i uzyskał tytuł licencjata w 1960; doktorat uzyskał w 1970 r. na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley pod kierunkiem Roberta Lawsona Vaughta (tytuł pracy: Results and Independence Proofs in Combinatorial Set Theory ). W 1969 został instruktorem , w 1971 docentem, w 1976 docentem, aw 1980 profesorem w Dartmouth College . Od 1983 był profesorem Johna G. Kemeny Parents . W 1982 zdiagnozowano u niego stwardnienie rozsiane, co ostatecznie zmusiło go do korzystania z wózka inwalidzkiego; przeszedł na emeryturę jako emeryt w 2004 roku, a zmarł w 2011 roku na atak serca.

Baumgartner pracował nad forsowaniem iterowanym i za pracą Saharona Shelaha formułuje Aksjomat Forsowania Własnego (PFA), wykazuje jego zgodność z teorią zbiorów Zermelo-Fraenkla (ZFC); daje wiele zastosowań.

Pokazuje zgodność z ZFC twierdzenia, zgodnie z którym dwa -gęste zbiory liczb rzeczywistych są izomorficzne dla relacji porządku (zbiór liczb rzeczywistych jest -gęsty, jeśli ma dokładnie punkty w dowolnym otwartym przedziale). Innym wpływowym twierdzeniem Baumgartnera jest jego dowód, wraz z Andrásem Hajnalem, na istnienie relacji podziału liczb porządkowych. $\ alef _ {1}$ $\ alef _ {1}$ $\ alef _ {1}$

Praca naukowa Baumgartnera dotyczy problemu Souslina , teorii Ramseya , niepoliczalnych typów porządków, rozłącznych udoskonaleń, arytmetyki kardynalnych, relacji podziału, wymuszeń iterowanych, liczby chromatycznej grafów, nadatomowych algebr Boole'a , relacji podziału.

Wśród jego absolwentów są Stan Wagon , Jean Larson, Tadatoshi Miyamoto i Alan D. Taylor .

Publikacje

„Applications of the Proper Forcing Axiom” , w The Handbook of mnogościowa topologia , North-Holland,1984, s. 913-959.
„Iterated Forcing” , w: Adrian Mathias (redaktor), Surveys in Set Theory , kol. „Londyńska matematyka. Społeczeństwo Wykład Uwaga Series „( n o 87),1983, s. 1-59.
z Andrásem Hajnalem , „ Dowód (z aksjomatem Martina) relacji podziału ”, Fundamenta Mathematicae , tom. 78,1973, s. 193–203.
z Andrásem Hajnalem, „ Spolaryzowane relacje partycji ”, Journal of Symbolic Logic , tom. 66,2001, s. 811-821.
„ Wszystkie gęste zbiory liczb rzeczywistych mogą być izomorficzne $\ alef _ {1}$ ”, Fundamenta Mathematicae , tom. 79,1973, s. 101–106.
„ Nowa klasa typów porządków ”, Annals of Mathematical Logic , tom. 9,1976, s. 187-222.
z Leo Harringtonem i Eugene Kleinbergiem, „ Dodawanie zamkniętego zbioru nieograniczonego ”, „ Journal of Symbolic Logic” , tom. 41,1976, s. 481-482.
„Własności niewysłowioności kardynałów I” , w zbiorach nieskończonych i skończonych , Keszthely (Węgry), North-Holland, coll. "Colloquia Mathematica Societatis János Bolyai" ( N O 10)1975, s. 109–130.
„Ineffability properties of cardinals II” , w: Robert E. Butts i Jaakko Hintikka (red.), Logic, Foundations of Mathematics and Computability Theory , Dordrecht , D. Reidel ,1977, s. 87–106.
z Fredem Galvinem (de) , „ Generalized Erdős cardinals and Zero Sharp ”, Annals of Mathematical Logic , tom. 15,1978, s. 289–313.
z Paulem Erdősem , Fredem Galvinem i Jean Larsonem, „ Kolorowe partycje liczb kardynalnych ”, Canadian Journal of Mathematics , tom. 31,1979, s. 524-541.
z Paulem Erdősem i D. Higgsem, „ Przecięcia w zbiorze potęgowym zbioru nieskończonego ”, Porządek , tom. 1,1984, s. 139–145.
z Karelem Prikry (de) , „ Pojedynczy kardynałowie i uogólniona hipoteza kontinuum ”, American Mathematical Monthly , tom. 84,1977, s. 08–113.
(redaktor), Aksjomatyczna Teoria Mnogości , coll. "Współczesne matematyka" ( N O 31)1990.

Uwagi i referencje

(de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ James Baumgartner ” ( patrz lista autorów ) .

(w) „ James Earl Baumgartner ” , na stronie internetowej Projektu Genealogii Matematycznej .
Jean A. Larson, „In memoriam: James Earl Baumgartner (1943-2011)” .

Linki zewnętrzne

Mirna Dzamonja, Jean Larson, Boban Velickovic „In memoriam, James Baumgartner (1943-2011)” , Europejskie Towarzystwo Teorii Mnogości .
Jean A. Larson, „In memoriam: James Earl Baumgartner (1943–2011)” , „ {{{1}}} ” , tekst wolny, na arXiv . .
Ewidencja organów :
Zasoby badawcze :
- (pl) Bibliografia cyfrowa i projekt biblioteczny
- (pl) Projekt Genealogia Matematyki