Jacques Lelong
Jacques Lelong
Jacques Lelong , urodzony dnia19 kwietnia 1665 w Paryżu, gdzie zmarł 13 sierpnia 1721, jest kapłanem Oratorium , zakonnikiem, bibliografem i francuskim historykiem.
Publikacje
-
Dodatek do Historii słowników hebrajskich autorstwa Volfiusa w Journal of the Scholars ofStyczeń 1707 ;
-
Nowa metoda języków hebrajskiego i chaldejskiego, ze słownikiem tych dwóch języków , Paryż, 1708, za-8 °.Metodę tę, a po niej słownik hebrajski w języku francuskim sporządzony na wzór greckich korzeni Port-Royal , opracował ojciec Renou z Oratorium; Ojciec Lelong był tylko redaktorem.
-
(la) Bibliotheca sacra, seu Syllabus omnium ferme Sacrœ Scripturœ editionum acversionum , Paryż, 1709, 2 tomy. w-8 °.Przedrukowany w tym samym roku w Lipsku przez Boernera, z historycznymi i krytycznymi rozszerzeniami i notatkami zaczerpniętymi z rękopisów i książek drukowanych w Niemczech, nieznanych o. Lelongowi. Ten ostatni zadbał w ostatnich latach swojego życia o poprawienie tego dzieła i dodanie do niego drugiej części, zawierającej katalog wszystkich autorów, którzy pracowali nad księgami Biblii. Ta druga edycja była gotowa do druku, gdy autor zmarł. Opiekę nad nim powierzył ojcu Desmoletsowi , swojemu przyjacielowi, który opublikował go w 1723 r., In -fol., Poprzedzony notatką o życiu i twórczości o. Lelonga. Dzieło to, o ogromnej pracy, jest najbardziej obszerne, najbardziej metodyczne i najdokładniejsze, jakie pojawiły się w tym gatunku: nową edycję zapoczątkował A.-G. Masch; tylko dwie części ukazały się w 5 tomach w-4 °, Halle , 1778-1790.
-
Dyskurs historyczny na temat głównych wydań poliglotów Biblii , Paryż, 1713, w-12.Jest to owoc badań, które Ojciec Lelong był zobowiązany przeprowadzić dla swojej Świętej Biblioteki . Zawiera ciekawe szczegóły dotyczące poliglotów , a zwłaszcza Paryża (patrz: Guy Michel Lejay )
-
Historia kłótni między papieżem Bonifacym VII a Philippe le Belem , Paryż, 1718, w-12.Jest to pośmiertne dzieło Adriena Bailleta : ks. Long, podając go publicznie, powiększył je o dwadzieścia dwa dokumenty uzupełniające, których nie ma w Dziejach Dupuy. Miał dwie edycje w mniej niż trzy miesiące.
-
Biblioteka Historyczna Francji, zawierająca katalog dzieł drukowanych i rękopisów, które dotyczą historii tego królestwa lub się z nim wiążą; z uwagami krytycznymi i historycznymi , Paryż, 1719, in-f °.Celem tej pracy jest metodyczne wskazanie, do jakiego celu należy wykorzystać duże zbiory dzieł dotyczących historii Francji oraz ułatwienie pracy tym, którzy podejmują się jej napisania. Ten obszerny tom powstał w ciągu trzech lat, a autor przepisał go trzykrotnie własnoręcznie. Zamierzał go znacznie zwiększyć w drugiej edycji. Zebrane przez niego materiały i kopia z jego notatkami przeszły w ręce Charlesa-Marie Fevret de Fontette , który wykorzystał je w swoim wydaniu w 5 tomach in-fol., Paryż, 1768-1778. Zmarły w 1772 roku Fevret de Fontette został zastąpiony przez Barbeau de la Bruyère w dwóch ostatnich tomach.
t. 1 (Geografia i historia naturalna. Historia kościelna - 1768) ;
t. 2 (Chronologia królów Francji. Historia polityczna Francji (królowie, Valois, Burbonowie, prawo ...) - 1769) ;
t. 3 (Historia polityczna Francji (traktat…). Historia cywilna Francji (prowincje, Szwajcaria…). Kolonie francuskie (Luizjana, Kanada…). Genealogia. Wspomnienia historyczne o niektórych historykach Francji - 1771) ;
t. 4 (Listy. Sztuki plastyczne. Znani ludzie nauki. Portrety. Zbiór portretów M. Gagnières. Grafiki - 1775) ;
t. 5 (Uzupełnienia i poprawki. Tabele - 1778) .
-
Listy do M. Martina , ministra Utrechtu w Paryżu, w Journal des savants z czerwca tego samego roku.Ten minister w swojej rozprawie o słynnym fragmencie św. Jana (Ep. 1, rozdz . S, Très xunt qui testimonium , itd.) Powiedział, że Robert Estienne umieścił go w swoim wydaniu Biblii, zgodnie z kilkoma rękopisami z biblioteka królewska. O. Lelong utrzymuje, że ten fragment nie występuje w żadnym z rękopisów w tej bibliotece. Ten niestrudzony człowiek podjął się zbioru historyków Francji znacznie obszerniejszego niż zbiór Duchesne ; zamierzał drukować dwa lub trzy tomy każdego roku: to właśnie ta praca skracała mu dni. Wszystkie materiały zostały zebrane do pierwszych dostaw; pozostawało mu tylko zestawienie ich z rękopisami i drukiem, opublikowanie ich z uwagami krytycznymi, chronologicznymi i geograficznymi. Projekt ten został zrealizowany przez benedyktynów z Saint-Maur, a jego kontynuację powierzono akademii inskrypcji .
Uwagi i odniesienia
Załączniki
Źródła
Linki zewnętrzne