Zastępca Wandei | |
---|---|
20 października 1818 r -24 grudnia 1823 r. | |
Wiceprzewodniczący Alpes-de-Haute-Provence | |
10 maja -13 lipca 1815 r |
Narodziny |
10 grudnia 1775 Barcelonnette |
---|---|
Śmierć |
20 sierpnia 1827 r.(w wieku 51 lat) Maisons-Laffitte |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | prawnik , polityk |
Jacques-Antoine Manuel (10 grudnia 1775 - 20 sierpnia 1827 r.) Jest prawnikiem i politykiem liberalno francuski wcześnie XIX th century.
Jacques-Antoine Manuel urodził się dnia 10 grudnia 1775w wiosce La Conchette, niedaleko Barcelonnette , w dolinie Ubaye . Jest członkiem rodziny sędziów w dolinie. Ma wiele rodzeństwa.
Po ekwiwalencie szkoły podstawowej spędzonej w dolinie, został umieszczony w klasztorze Doctrinaire w Nîmes . Jednak pomimo dobrych wyników przestał studiować w młodym wieku, w wieku 14 lat.
Po odbyciu służby w armii rewolucyjnej wyjechał na jakiś czas do pracy we Włoszech jako kupiec z członkiem swojej rodziny.
Wkrótce odnalazł swoje powołanie: prawnik, zawód, w którym się wyróżniał. Najpierw na dworze Digne , w departamencie Basses-Alpes . Następnie w 1798 r. objął stanowisko w Sądzie Apelacyjnym w Aix-en-Provence , gdzie zyskał reputację i małą fortunę. Zintegrował społeczność społeczną miasta i kontynuował swoją karierę do 1811 roku, kiedy został wybrany do Rady Zakonu.
W 1793 zaciągnął się do wojska. Został wcielony do armii włoskiej , a jego odwaga pozwoliła mu zostać oficerem. Uczestniczył w szczególności w słynnej bitwie pod Pont d'Arcole pod dowództwem Bonapartego . Wkrótce jednak został ranny i musiał wrócić do życia cywilnego.
Jego praca jako znanego prawnika doprowadziła go do zainteresowania się polityką, ale bez zamiaru brania w niej udziału. W 1815 r. został wbrew sobie wybrany posłem do Basses-Alpes i nie spełniając kryteriów prawa wyborczego (uzyskał go Jacques Laffite dzięki symulowanej sprzedaży, która przyniosła mu wymagane 1000 franków bezpośredniej kontrybucji), ale w końcu to zaakceptować. To pierwsze doświadczenie było krótkie, ponieważ Izba została rozwiązana. Miał trudności, ponieważ opowiadał się za następcą po ojcu Napoleonem II , a nie Ludwikiem XVIII . Następnie wznowił pracę jako prawnik, ale w Paryżu .
W 1818 został ponownie wybrany na zastępcę, ale o dziwo nie Basses-Alpes, ale Finistère i Vendée . Następnie połączył się z Ludwikiem XVIII , ale jako liberał, pragnący zachować wszystkie polityczne i społeczne zdobycze Rewolucji . Świetny mówca, jego opinie przysporzyły mu wielu wrogów wśród posłów ultras. Został przyjacielem liberała Louis-Adolphe Robin-Morhéry .
Wybrany ponownie posłem Wandei w 1820 i 1823 roku , ultra posłowie domagali się jego wykluczenia w27 lutego 1823 r.. Rzeczywiście, tego dnia wygłosił przemówienie na temat wyprawy hiszpańskiej , w którym niektórzy dopatrywali się uzasadnienia upadku Ludwika XVI w 1792 r. w porównaniu z sytuacją króla Hiszpanii w 1823 r . Choć broniąc się przed takim celem, Manuel został oficjalnie wydalony z Izby. Walcząc z upadkiem, wrócił następnego dnia. Następnie wypowiedział swoje słynne zdanie:
„ Panie prezydencie wczoraj zapowiedziałem, że poddam się tylko przemocy, dziś przychodzę dotrzymać słowa ”.
Należało wezwać żandarmerię, aby siłą go wypędzić, a Manuel otrzymał owację na stojąco od tłumu, gdy opuszczał Zgromadzenie. O tym wydarzeniu w Izbie Deputowanych opowiadał Victor Hugo w Les Châtiments : „ Vicomte de Foucault , kiedy wyrwałeś / Manuela wymownego z twoich rąk Owernii, / Jak ocean wrze, gdy Etna drży, / Cały lud był poruszony i poruszony wzdrygnął się „...
Nie został już ponownie wybrany posłem w kolejnych wyborach i zmarł w Maisons-Laffitte (78), 20 sierpnia 1827 r.. Jego procesji pogrzebowej towarzyszyły dziesiątki tysięcy osób. Jego kolega, Auguste de Schonen , odczytał przemówienie, którego publikacja doprowadziła do wszczęcia postępowania sądowego przeciwko wydawcy i drukarzowi.
Masonem , został inicjowany do loży Saint-Jean d'Ecosse w Marsylii .
Został pochowany na cmentarzu Pere Lachaise ze swoim przyjacielem Béranger ( 28 th dział).