Narodziny |
W kierunku 1430 Wartościowość |
---|---|
Śmierć |
2 lipca 1490 Wartościowość |
Imię w języku ojczystym | Isabel de Villena |
Imię urodzenia | Elionor Manuel de Villena |
Pseudonim | Isabel de Villena |
Zajęcia | Pisarka , katolicka zakonnica |
Tata | Henri de Villena |
Zakon religijny | Zakon biednych pań |
---|
Isabelle de Villena (Isabel de Villena) urodziła się prawdopodobnie w Walencji (Hiszpania) w 1430 roku . Była naturalną córką Henri de Villena , markiza de Villena , księcia domu Barcelony . Isabelle została ochrzczona pod imieniem Elionor Manuel i wychowywała się na dworze Marii Kastylijskiej , żony Alfonsa V z Aragonii , znanej jako Wielkoduszna. W 1445 roku złożyła śluby zakonne w klasztorze Najświętszej Trójcy Klarysek w Valence, gdzie została opatą w 1463 roku .
Siostrze Isabelle udało się zdobyć reputację świętości i zgromadziła wokół siebie ważny krąg pisarzy, którzy podziwiali jej intelektualny wzrost. Jest pierwszą kobietą z literatury walenckiej, której nazwisko jest znane. Należała do walenckiego złotego wieku , którego była wybitnym przedstawicielem. Zmarła w tym samym klasztorze, w którym spędziła czterdzieści pięć lat swojego życia, ofiara epidemii, która spustoszyła Walencję w 1490 r., W tym samym roku, w którym Tirant lo Blanc opuścił drukarnię Nicolasa Spindelera.
Jedynym zachowanym jej dziełem jest Vita Christi , opublikowana w Walencji w 1497 roku przez następczynię jej przełożonej.
Jak wskazuje łaciński tytuł, opowiada o życiu Jezusa Chrystusa , napisanym w celu pouczenia sióstr zakonnych z jego klasztoru. Jej oryginalność polega na sposobie, w jaki autor potrafi włożyć w nią swoją niezwykłą wyobraźnię i wyrazić swój punkt widzenia. Co miało być życie Chrystusa jest przekształcany w dłoniach w życiu Maryi Panny : książka zaczyna się od narodzin Matki i kończy jej założeniu w Niebie.
Najbardziej niezwykłe w stylu Isabelle de Villena jest użycie bardzo prostego języka. Celowo unika naukowych słów i literackich sztuczek, poszukując naturalności i zrozumiałości dla publiczności, dla której zamierzała swoją pracę.
Krajowe sceny przepojone prostotą zestawia z przepychem i powagą niebiańskiego obrzędu, który z przyjemnością opisuje, delektując się bogactwem tkanin, klejnotów, naczyń i wystroju.
Należy również zwrócić uwagę na jej mistrzostwo w amplifikacji: rzeczywiście wykazuje rzadką umiejętność pisania całych rozdziałów swojej książki z jednego wersetu Ewangelii , a następnie haftowania osiągnięć dzięki swojej niezwykłej wyobraźni.