Intercity-Express ( ICE ; w Austrii i Szwajcarii : ICE ) jest „premia” oferta Deutsche Bahn , z niemieckiego kolejowej spółki i oznacza zarówno pociągiem jak materiał oraz linii komercyjnych, na których jedzie pociąg..
ICE (wymawiane /i.t͡se.eː/ w języku niemieckim) jest zarejestrowanym znakiem towarowym Deutsche Bahn.
Wszystkie pociągi ICE są samobieżnymi odwracalnymi zespołami trakcyjnymi ; ich maksymalna prędkość wynosi co najmniej 250 km/h (z wyjątkiem przechyłu ICE-T, 230 km/h ).
ICE 1 mają dwa silników, ICE 2 mają tylko jedną, ostatnią ( ICE 3 , ICE T ) nie mają już żadnych silników, ale silnik rozłożone wózków całego pociągu.
Wagony i samochody osobowe są wyposażone w dwa wózki, każdy z dwiema osiami; co odróżnia je od TGV z SNCF i Alstom które są pociągi Przegubowy (wspólny wózek na dwóch sąsiadujących ze sobą samochody). Konsekwencje wykolejenia są zatem poważniejsze w przypadku tego typu sprzętu niż w przypadku TGV.
Malowanie ICE, skodyfikowane w 1996 roku, jest artystycznym modelem zarejestrowanym przez Deutsche Bahn. Korpus pociągów wydaje się być biały, ale jest w 85% jasno szary ( RAL 7035), z pasem w kolorze czerwonym (RAL 3020) od końca do końca pociągu. Akronim ICE jest w kolorze Agate grey (RAL 7038), ew. w kolorze Window Grey (RAL 7040) dla głowic ICE 3. Przód jest w kolorze Basalt Grey (RAL 7012), a części pod samochodami w Dark Black (RAL 9005). Okna wyglądają jak czarna taśma wzdłuż pociągu, przerwana przez drzwi z dość owalnym szkłem.
| Model | Moc maksymalna (w MW) | Osiągnięta maksymalna prędkość (pełny pociąg) (w km/h) |
Maksymalna prędkość robocza (w km/h) |
Data uruchomienia | Zatrudnienie (oryginalne) | Długość (w m) | Siedzenia | Waga (w tonach) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ICE-V (prototyp) | 8,4 (4,2 / silnik) |
406,9 | 350 | 1985 | 1 | 115 | 85 | 296 |
| ICE1 | 9,6 (4,8 / silnik) |
310 | 280 | 1991 | 59 (60) | 358 | 649 | 782 |
| ICE2 | 4,8 | 310 | 280 | 1996 | 44 | 205 | 368 | 410 |
| ICE S (pociąg testowy) | 9,6 (4,8 / silnik) |
393 | 280 | 1997 | 1 | 76 | - | 211 |
| ICE-T (pociąg wahadłowy ) | 4,0 / 3,0 | 253 | 230 | 1998 | 70 | 185/136 | 357/250 | 368/273 |
| ICE3 | 8,0 | 368 | 320 (niedostępny w sieci niemieckiej) | 2000 | 50 + 13 + 4 | 200 | 440 | 409/435 |
Po latach badań i eksperymentów laboratoryjnych na kolei dużych prędkości oraz po wprowadzeniu lokomotywy klasy 120, która zaprezentowana w 1985 roku ciągnęła pociąg pasażerski z prędkością 265 km/h , prototyp przyszłych pociągów dużych prędkości, ICE został również postawił na szynach w 1985 roku.
Prototyp ICE-V i jego rekord prędkości
Składa się z dwóch jazdy oprawianie dwa samochody osobowe demonstracja ( 2 z Cl, 1 st , bar) oraz laboratorium samochód zapakowany z przyrządów pomiarowych, miał między innymi nowościami, silników trójfazowych asynchronicznych i hamulec prądów Foucaulta . To właśnie ten pociąg, zwany odtąd ICE-V (typ 410, InterCityExperimental), jadący z dopuszczalną prędkością 350 km/h , to właśnie ten pociąg dojechał do1 st May 1.988rekord Rail World of 406 km / h na nowej linii Würzburg-Hanover , przed przekazaniem to trofeum dwa lata później do 325 z pociągiem TGV Atlantique w zmniejszonym składzie do sześciu skrzynek z 482,8 km / h . Należy zauważyć, że pociąg 88 TGV-PSE służący jako prototyp dla TGV-A osiągnął dwa miesiące później podczas niezatwierdzonej próby prędkości prędkość 408,4 km/h .
W tym samym czasie rozpoczęto budowę pierwszych dwóch nowych linii dużych prędkości. Aby rozpocząć regularną eksploatację tych linii w 1991 roku, Deutsche Bundesbahn potrzebowała 41 pociągów. Rozwój rozpoczął się w 1986 roku, auta z napędem zostały zamówione wKwiecień 1987, osobowe i restauracyjne w 1988r.
Pierwsze pociągi: ICE 1ICE 1 - Seria 401 na Deutsche Bundesbahn - składa się z dwóch jednostek napędowych z 4 osiami napędowymi i od 10 do 14 wagonów. Od 1987 roku wyprodukowano 60 jednostek, z których 59 jest nadal w eksploatacji, pociąg został zniszczony w wypadku w Escede w3 czerwca 1998.
Pociągi, oddane do eksploatacji od 1991 roku, zostały zbudowane w konsorcjum przez dziewięć firm: AEG , ABB, DUEWAG, Krauss-Maffei , Krupp AG , Thyssen- Henschel , LHB , MBB i Siemens AG według specyfikacji DB. Powstały różne konsorcja, które produkują różne części składów pociągów: mechaniczną część głowic napędowych, ich wyposażenie elektryczne i samochody.
Oba silniki o łącznej mocy 9600 kW napędzają pociąg z prędkością do 280 km/h .
Typowy pociąg 12 samochód jest wzdłuż 360 metrów i 645 oferty siedzenia z 8 samochodów 2 e klasy (nr 1 do 7, nr 9 - z usługowych) i 3 samochodów 1 st klasy (nr 11, 12 i 14).
Oryginalne wymiaryICE 1 można łatwo odróżnić od innych ICE dzięki wyższemu wagonowi restauracyjnemu (samochód nr 10), 45 cm .
Wymiary silnika: Wysokość 3,84 m ; Szerokość 3,07 m ; Długość 20,16 m . Odpowiada to szablonowi ulotki UIC 505-2. Samochody osobowe są tej samej wysokości, ale mają 26,4 m długości, a czopy wózków znajdują się w odległości 19 metrów. Do swobodnego międzynarodowego obrotu takim samochodem (ulotka UIC 505-2), samochód nie powinien mieć więcej niż 2,93 m szerokości.
Ale dla większego komfortu wewnątrz DB zdecydowało się na szerokość od 3,02 m do 1,80 m nad szyną, oznaczoną poziomym zakrętem. Było to możliwe w niemieckiej sieci, a DB uzyskało zgodę ÖBB i CFF na przedłużenie linii w swoich krajach.
Najwyraźniej DB dostrzegło trend rynkowy w kierunku większych wagonów w pociągach dużych prędkości na poziomie europejskim, powołując się na budowę wagonów dla Norwegii o szerokości 3,20 m oraz plan dla duńskiego IC3 3,10 m
Pociągi zostały przygotowane i certyfikowane do jazdy w Szwajcarii (19 w liczbie) i Austrii (10): użytkowanie w Szwajcarii wymaga nie tylko innego systemu sterowania dla pociągu, ale także węższego pantografu (1,60 m ) niż ten stosowany w Niemczech i Austrii (1,95 mln ).
Elastyczność na liniach o małym natężeniu ruchu: ICE 2W 1985 roku DB opowiedziała się za wprowadzeniem do ruchu integralnego, nieodkształcalnego pociągu. Ale po uruchomieniu ICE 1, osoby odpowiedzialne za DB podjęły koncepcję pociągu, który można skrócić lub wydłużyć w zależności od ruchu, podzielić lub przerobić na usługi lotnicze (Y).
Sieć DB początkowo składała się głównie z relacji północ-południe , ale wraz z ponownym zjednoczeniem kraju stało się możliwe wiele relacji wschód-zachód , przy mniejszym natężeniu ruchu.
Tak narodził się ICE 2 , ewolucja oryginalnego ICE 1: krótszy pociąg, z jednym silnikiem na jednym końcu, sześcioma normalnymi wagonami i pilotem na drugim końcu. Takie wiosło, zwane Halbzug (pół pociągu), można ciągnąć lub pchać (jadąc z przodu lub z tyłu).
Dwa połówki wiosła mogą być sprzężone, aby krążyć w podwójnej trakcji za pomocą automatycznych sprzęgów Scharfenberg (Schaku) bez interwencji z zewnątrz, a następnie rozdzielić. Pionowy podział nosa, który otwiera się, aby uwolnić Schaku , jest jednym z charakterystycznych elementów ICE 2 (w porównaniu do ICE 1), wyraźnie widocznym.
Maksymalna prędkośćMaksymalna prędkość to 280 km/h (ICE 2 jak ICE 1).
Ale tę prędkość można osiągnąć tylko w pełnym pociągu (podwójnym pociągu), przy czym jednostki napędowe znajdują się na obu końcach. Bo kiedy jadące wagony stoją w środku pociągu, twarzą w twarz (podwójny pociąg pchany):
W porównaniu do ICE 1:
Od ICE-V do ICE-S
Wspomniany powyżej eksperymentalny ICE-V był jeszcze w służbie przez kilka lat, do wykonywania pomiarów na nowych liniach, na przykład do testowania wspólnego zaworu nosowego ICE 2 w 1995 roku.
Ostatni raz jeździł w 1998 roku. Jedna z jego głowic została zamieniona w pomnik w Minden , druga znajduje się w Deutsches Museum w Monachium.
ICE-V został zastąpiony przez ICE-S, składający się z dwóch zmodyfikowanych głowic napędowych ICE 2 i samochodu instrumentalnego z oryginalnego ICE-V, zarejestrowanego jako Seria 410.
Pociąg ten nie tylko wykonuje testy prędkości w sieci Deutsche Bahn, ale także w innych krajach, takich jak Szwajcaria, np. w tunelu bazowym Lötschberg , z maksymalną prędkością 280 km/h .
Pociągi te, wprowadzone pod koniec lat 90., nie mają już silnika na czele, ale silnik umieszczony pod przestrzenią pasażerską.
Kabiny maszynistów na obu końcach pociągów oddzielone są od części pasażerskiej jedynie oknem. Układ wnętrza i wygląd zewnętrzny są podobne: przednie okna kabin kierowcy ICE-1 i ICE-2 są prostokątne, a samobieżnych raczej okrągłe lub eliptyczne.
Zespoły trakcyjne tej generacji zostały zaprojektowane do jazdy w trakcji podwójnej lub mieszanej, a krótsze (serie wahadłowe serii 415 i serii 605) do jazdy w trakcji potrójnej. Nie jest jasne, czy w tym czasie (2007) mieszana podwójna trakcja (pomiędzy pociągami różnych typów) faktycznie działa.
Uwaga, między tym 3 -ciej generacji tylko ICE-3 (seria 403 i 406) mogą być uznane za pociągów dużej prędkości zgodnie z definicjami Wspólnoty Europejskiej , ponieważ dojeżdżających mieć maksymalną prędkość pracy poniżej 250 km. / H zdefiniowane jako minimum maksymalna prędkość.
Wysoka prędkość paneuropejska: ICE 3Wahadło elektryczne: ICE-T
Model ICE-T, pierwotnie nazywany IC T, to samobieżna jednostka przechylna , której mechanizm przechyłu dostarcza Fiat Ferroviaria (obecnie przejęty przez Alstom ), podobnie jak ten stosowany we włoskich pociągach ETR 460 i ETR 470 .
Przechyłu pozwala pociągu oprzeć 8 ° do wewnątrz zakrętu zwalczania siłę odśrodkową i w ten sposób rozwiązania wygina się 30% szybciej niż konwencjonalne pociągu.
Wprowadzony w 1998 roku ICE-T osiąga prędkość 230 km/h na istniejących wcześniej normalnych torach.
ICE-T można odróżnić od ICE-3 dzięki trzeciemu reflektorowi umieszczonemu nad przednimi szybami, a nie poniżej, jak w ICE-3.
Dwie wersje, krótka i długaTe pociągi przechylne są dostępne w dwóch wersjach:
Podstawowy moduł trakcyjny ICE-T składa się z 3 wagonów: pierwszy wagon z kabiną maszynisty niesie pantograf i zawiera transformator na dole; drugi zawiera konwerter prądu, a trzeci akumulator. W 2 nd i 3 rd samochodów, jeden z dwóch osi każdego wózka jest zmotoryzowany.
Złożenie dwóch podstawowych modułów i wagonu niezmotoryzowanego tworzy zespół 7 wagonów serii 411. Inne rozwiązanie znaleziono dla serii 415, składającej się tylko z 5 wagonów.
Pociągi ICE-T mogą być napędzane w trakcji podwójnej, a krótkie 415 składy w trakcji potrójnej.
Zamówienia od firm niemieckich i austriackichDeutsche Bahn zamówiła:
Ta nowa seria 411 ma nieco prostsze wnętrze (np. brak gniazda audio na siedzeniach), a między szybami nie ma szkła, ale metal w kolorze czarnym.
Wraz z komercyjnym sukcesem krótkich składów pociągów ICE-T na linii Stuttgart-Zurych, pierwsze wagony tych pięciu 415 składów przygotowanych dla Szwajcarii zamieniono zimą 2006 r. na wagony pięciu 411 składów pierwszej serii, zwiększając w ten sposób liczbę miejsc 43% ( 2 e klasy 304 + 53, 1 e klasy 209 + 41).
Austriacki narodowy przewoźnik kolejowy ÖBB również korzysta z kilkunastu składów pociągów ICE-T o nazwie seria 4011.
Dojeżdżający do pracy z silnikiem diesla: ICE-TD
W tym samym czasie, co ICE 3 i ICE-T, wprowadzono wagon spalinowo-elektryczny o nazwie ICE-TD, którego Deutsche Bahn oddała do użytku 20 jednostek. W 2000 roku ICE-TD ustanowił nowy niemiecki rekord prędkości w trakcji diesla z prędkością 222 km/h .
SprzętZespół trakcyjny składa się z czterech wagonów, z których każdy zawiera cztery silniki wysokoprężne, które dostarczają energię elektryczną do ośmiu silników elektrycznych (dwa na oś). W DB pociągi noszą nazwę serii 605.
Przy łącznej mocy 2000 kW ICE-TD może osiągnąć prędkość 200 km/hw służbie komercyjnej, a w teście osiągnął prędkość 222 km/h , stając się najszybszym pociągiem z silnikiem diesla w Niemczech.
Specjalnie dla tego pociągu opracowano nowy mechanizm wahadłowy, ponieważ w wózkach Fiata nie było wystarczająco dużo miejsca na silniki. Jednak problemy napotkane na początku przy tej technice wahadła powodowały opóźnienia dochodzące do 50 minut. Uszkodził nawet pociąg inauguracyjny polityków z Saksonii i Bawarii. Ponadto13 sierpnia 2002 r., powódź stulecia zniszczyła tory między Dreznem a Klingenbergiem, zmuszając na dwa lata do wymiany pociągów na autobusy. Dodatkowo niska liczba miejsc (195) i rosnąca cena paliwa stawiały pod znakiem zapytania opłacalność tego pociągu.
Obsługiwane linieICE-TD zaplanowano dla linii z Drezna do Norymbergi przechodzących przez Chemnitz , Plauen i Hof oraz dla linii z Monachium do Zurychu (Szwajcaria) przechodzącej przez Memmingen , Lindau nad Jeziorem Bodeńskim i St. Gallen . Następnie linie te obsługiwane są w klasie IC/EC lub wagonami spalinowymi serii 612 firmy DB Regio lub pociągami ciągniętymi przez lokomotywy.
Po wykolejeniu ICE 1799 „Franken-Kurier” między Plauen i Hof w2 grudnia 2002 r., ze względu na pękniętą oś, Deutsche Bahn wycofała z eksploatacji wszystkie składy pociągów ICE-TD na zlecenie agencji nadzoru kolei EBA ( Eisenbahn-Bundesamt ) i od tego czasu nie przywróciła ich do eksploatacji na tych regularnych liniach. Po wymianie wszystkich półosi (Radsatzwellen) w replacedPaździernik 2003, EUNB ponownie zezwolił na obrót ICE-TD.
Siedem składów ICE-TD zostało przywróconych do użytku w 2006 roku, najpierw dla dodatkowych pociągów w weekend wielkanocny 2006 między Hamburgiem a Kolonią, a następnie dla usług specjalnych, takich jak podczas Mistrzostw Świata FIFA 2006 dla kibiców Brazylii i Meksyku. zespoły.
Od grudzień 2006krążą jako wzmocnienie weekendowe między Kolonią a Hamburgiem w kategorii IC (InterCity).
Z grudzień 2007Kilka pociągów ICE-TD wznowione codzienny serwis we współpracy z kolejami DSB z Danii , między Kopenhadze i Hamburgu , w połączeniu z rozszerzeniami do Berlina .
Korzystanie z ICE-TD zostało zatrzymane w październik 2017.
Wysoka prędkość paneuropejska: ICE 4Nowa wersja ICE to wersja ICE 4, konstrukcja umożliwiająca elastyczne składy pociągów (od 5 do 14 jednostek), z 24 różnymi wariantami. Ich prędkość maksymalna będzie również wyższa niż w pozostałych modelach, osiągając 265 km/h.
Seria 401 w służbie w Szwajcarii została wymieniona na 14 czerwca 2020 r.w sprawie wszystkich stosunków między Niemcami a Szwajcarią przez ICE 4 , seria 412.
W 2005 r. DB rozpoczął renowację 59 składów pociągów ICE 1 na okres 3 lat; 108 samochodów elektrycznych i 708 samochodów zostanie praktycznie przebudowanych. Wnętrze samochodów całkowicie zastąpione za pomocą elementów ICE 3 konstrukcji . Rama wózków jednostek głowy napędowych jest zastąpiony nowym modelu opracowanej wspólnie z Bombardier Transportation .
Przebudowane ICE 1 będą jeździć tylko w konfiguracji z 12 przyczepami, podczas gdy oryginalne ICE 1 zawierały również składy z 11 przyczepami. Wluty 2007z warsztatu wyjechał trzydziesty wyremontowany pociąg.
W 2011 r. DB rozpoczęło renowację 44 składów pociągów ICE 2 na okres 3 lat; 264 samochody zostaną praktycznie przebudowane. Wnętrze samochodów zostało całkowicie wymienione, z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych z ICE 3.
W 1971 roku Deutsche Bundesbahn wprowadziła linie IC InterCity z regularnymi rozkładami, z jednym pociągiem na godzinę na niektórych liniach.
W 1977 roku połączenia te były koordynowane w sieci IC Intercity ze zintegrowaną kadencją lub w węzłach oferujących krótkie połączenia (kilka minut), najlepiej na tej samej platformie.
Termin zintegrowana kadencja oznacza, że połączenia kolejowe są skoordynowane, dzięki czemu podróżni mogą przesiadać się w ciągu zaledwie kilku minut, często na tym samym peronie. Pociągi są formowane w bloki, CAD Trailer 1 st klasy na jednym końcu pociągu, te 2 e klasie na drugim końcu. Na przesiadkach pozwala to pasażerowi wysiadającemu z pociągu znaleźć wagony swojej klasy w tej samej części peronu.
Taka organizacja czasu pozwala na dość krótkie czasy podróży, nawet z połączeniami. Z ryzykiem jednak propagacji opóźnienia pojedynczego pociągu w całej sieci, jeśli pociąg łączony czeka na pociąg opóźniony.
Ważnymi stacjami przesiadkowymi są Hanower , Kassel-Wilhelmshöhe , Würzburg , Frankfurt ( dworzec centralny, a od 1999 r. dworzec na lotnisku ), Mannheim i Kolonia . Po zjednoczeniu Niemiec i rozszerzeniu sieci IC i ICE na wschód ważnymi ośrodkami korespondencji stały się także Berlin i Lipsk .
Podział Niemiec na dwa państwa zakłócił również ruch uliczny, przez co ruch północ-południe był najliczniejszy. Ruch kolejowy w tych kierunkach pokonywał przeszkodę Mittelgebirge głównie na dwóch osiach:
- dolina Renu, bardzo wąska między Bonn a Moguncją ; - oś Hanower - Getynga - Bebra - Fulda - Würzburg lub Frankfurt, wychodząca poza Cassel. Ta ostatnia linia biegła przez kilka kilometrów wzdłuż granicy międzyniemieckiej.Te dwie osie, coraz bardziej nasycone, zbudowano nowe linie, najpierw między Würzburgiem a Hanowerem, otwierając jednocześnie Cassel.
Od 1991 roku DB wprowadziła na tych liniach ICE szybszą i wygodniejszą, a jednocześnie droższą ofertę, zastępując na najważniejszych relacjach IC z ich lokomotywą przez wagony .
Dzięki ICE Deutsche Bahn AG oferuje siatkową i taktowaną sieć 22 linii na terenie całego kraju, które obsługiwane są co godzinę ( time line ), co dwie lub cztery godziny. Kilka linii o mniejszym natężeniu ruchu obsługuje tylko kilka pociągów. Rozszerzenia istnieją do pięciu z dziewięciu krajów sąsiadujących z Niemcami: Austrii i Szwajcarii , następnie Holandii , Belgii i Francji (poprzez wschodnioeuropejski LGV , między Frankfurtem a Paryżem).
ICE obsługują kolejno około 100 miast, z przystankami co około 70 km .
Ze względu na ten krótki dystans (70 km ) oraz ponieważ prędkość wielu odcinków jest ograniczona do 200 km/h , a nawet 160 km/h , średnia prędkość ICE w Niemczech jest niższa niż TGV we Francji. Jednak sieć ICE pozostaje szybsza niż inne pociągi linii głównej i zapewnia dobrą obsługę wszystkich miast w kraju.
Obecnie około 60% zdolności przewozowej głównych linii Deutsche Bahn zapewniają linie ICE, resztę stanowią linie IC (InterCity) i EC (EuroCity).
| do od | Stuttgart | Monachium | Lipsk | Kolonia | Hanower | Hamburg | Frankfurt (The 1 st rano pociąg i ostatni tego wieczoru). |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Berlin | 4h56 | 5h38 | 1h05 | 4:18 | 1h37 | 1h33 | 3h34 |
| Frankfurt (M) | 1h17 | 3:09 | 3h21 | 1h04 | 2:06 | 3h21 | |
| Hamburg | 5:01 | 5h34 | 2h47 | 3:30 | 1h12 | ||
| Hanower | 3h46 | 4:12 | 2h41 | 2h38 | |||
| Kolonia | 2h14 | 4:23 | 4h48 | ||||
| Lipsk | 4h52 | 4h20 | |||||
| Monachium | 2h19 |
ICE 1 są używane prawie wyłącznie:
Wykonują również niektóre krajowe usługi SBB (Szwajcaria) lub ÖBB (Austria), takie jak między Bazyleą, Zurychem i Interlaken lub między Wiedniem a Innsbruckiem.
ICE 2Linia 10 Berlin - Ruhr - Kolonia jest obsługiwana przez ICE 2, gdzie podwójny pociąg jest dzielony w Hamm na dwa odgałęzienia:
Te gałęzie przecinają się na stacji Kolonia- Deutz.
ICE 2 są również przypisane do linii 25 Monachium-Hamburg, gdzie co dwie godziny dwupociąg jest dzielony w Hanowerze, aby obsługiwać antenę prowadzącą do Bremy .
LÓD 3Kursują na liniach umożliwiających prędkość do 300 km/h , nawet na części trasy:
Osoby dojeżdżające do pracy ICE T działają głównie na liniach bez odcinków dużych prędkości:
Na ICE TD diesel-elektryczne pociągi przechylne prowadził głównie na liniach dużych prędkości bez sekcji:
Usługi o nazwie ICE Sprinter , między dużymi miastami, to pociągi poza rozkładem (najczęściej w jedną stronę rano, jeden powrót wieczorem), które mają na celu zaoferowanie alternatywy dla samolotu: większa prędkość (brak lub kilka przystanków pośrednicy), wymagana rezerwacja, dostawa gazet pokładowych ...
Rozwijane są usługi pokładowe i dba się o komfort, szczególnie w przedziałach pierwszej klasy .
ICE obejmują usługi cateringowe w wagonie restauracyjnym . Jednak pociągi krótsze niż ostatnia generacja, obsługa sprowadza się do bistro w wagonie barowym . Niewielki ekran umieszczony na każdym końcu wagonów pozwala w czasie rzeczywistym poznać docelowy cel podróży, nadchodzące przystanki oraz prędkość pociągu.
Ponieważ telefony GSM pojawiły się w dużych ilościach dopiero po uruchomieniu pierwszych składów ICE 1, korzystanie z telefonu komórkowego na pokładzie pociągu było utrudnione, ponieważ metalizowane szyby w oknach były pierwszą przeszkodą, zwłaszcza na nowych liniach, takich jak ten z Hanoweru do Würzburga lub z Mannheim do Stuttgartu z licznymi tunelami.
W związku z tym we wszystkich pociągach wprowadzono repeatery GSM, a niektóre wagony wyznaczono jako strefy komunikacyjne, inne bez repeaterów jako strefy ciche. Tunele zostały również wyposażone, aby umożliwić nieprzerwaną komunikację podczas całej podróży oraz w czterech niemieckich sieciach GSM.
W 2005 roku, Deutsche Bahn, we współpracy z T-Mobile gałęzi z Deutsche Telekom , zainstalowany WLAN anteny w samochodach z siedmiu swoich ICE 3S, podłączonych do serwera na pokładzie pociągu, który stanowi odnośnik zewnętrzny. Pasażerowie mogą dzięki temu uzyskać dostęp do Internetu z własnych laptopów lub do stron informacyjnych na serwerze na pokładzie pociągu, w przypadku gdy łącze zewnętrzne nie działa, na przykład na liniach jeszcze nie wyposażonych. W okresie próbnym międzygrudzień 2005 i Marzec 2006, przetestowano trzy różne formy łączy zewnętrznych: satelitarne, UMTS i Flash-OFDM . Tylko dwa ostatnie zostały zachowane, satelita nie oferował wystarczającej prędkości w obu kierunkach komunikacji. Ponadto usługa ta była w tym okresie bezpłatna i od tego czasu jest opłacana.
14 marca 2007 r.DB ogłosił, że usługa Railnet jest już dostępna na linii dużych prędkości Kolonia-Frankfurt , a instalacja na linii Hamburg - Hanower - Kassel - Frankfurt - Mannheim - Stuttgart - Monachium może zostać oddana do użytku przed końcem 2007. Liczba wyposażonych składów pociągów wzrosłaby wówczas z 7 do 50, w tym odnowione składy pociągów ICE 1 dla połączenia Hamburg – Hanower – Frankfurt – Stuttgart – Monachium.
Wyposażone składy są oznaczone logo „Hotspot • T-Mobile • DB Mobility Net” na drzwiach.
Deutsche Bahn kontynuowała na liniach ICE usługę IC Kurier wprowadzoną wraz z InterCity : pociągi przewożą listy i małe paczki w przedziale kontrolerów, co pozwala na bardzo szybką obsługę pocztową z dostawą tego samego dnia.
Wysyłka odbywa się w Punkcie Serwisowym na stacjach lub za pośrednictwem firmy Czas spraw, z którą DB nawiązał współpracę.
Minimalna cena za przesyłkę to 82 euro , lub 56 euro dla odległości poniżej 200 km .
Deutsche Bahn postanowił pod koniec 2004 roku w celu przekształcenia jej pociągi „Classic” rodzaj luksusu „Metropolitan” ICE. W ten sposób można teraz mieć bilet ICE, ale faktycznie podróżować pociągiem bez ICE. Tak jest w przypadku ICE 1193 ( Berlin Ostbahnhof 09:22 - Lotnisko we Frankfurcie nad Menem 13:51) i ICE 1196 ( Lotnisko we Frankfurcie nad Menem 14:09 - Berlin Ostbahnhof 18:38).
3 czerwca 1998opona koła ICE łączącego Monachium z Hamburgiem pęka w Eschede . Wiosło rozbiło się na molo mostu, powodując 101 zgonów i 100 rannych.