Oriental Institute of Chicago
Oriental Institute of Chicago
Art deco drzwi Instytutu Orientalnego, a nad drzwiami płaskorzeźba Ulrica Ellerhusena.
| Rodzaj | Centrum Badań Budowlanych ( w ) |
|---|---|
| Otwarcie | 1919 |
| Stronie internetowej | (en) oi.uchicago.edu |
| Uprzejmy | Archeologia |
|---|
| Kraj | Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Gmina | Chicago |
| Informacje kontaktowe | 41 ° 47 ′ 21 ″ N, 87 ° 35 ′ 51 ″ W. |
_location_map.svg)
|
|
Oriental Institute of Chicago (Oriental Institute of Chicago) mieści się największy zbiór artefaktów z Bliskiego Wschodu starożytnego do Stanów Zjednoczonych . Muzeum, które jest częścią instytutu badawczego Uniwersytetu w Chicago , ma ponad 100 000 obiektów.
Instytut badawczy
Od założenia Uniwersytetu w Chicago w 1891 r. Ważne miejsce na wydziale archeologii zajmowały studia nad starożytnym Bliskim Wschodem. Pierwszy rektor uniwersytetu, William Rainey Harper , był profesorem języków semickich ; jego brat, Robert Francis Harper, profesor asyriologii .
Instytut powstał w 1919 roku przy wsparciu Johna D. Rockefellera . Jej pierwszym prezesem jest James Henry Breasted , pierwszy Amerykanin, który uzyskał doktorat z egiptologii (na wydziale archeologii w Berlinie ). Od początku swojego istnienia Instytut Orientalny zajmował się licznymi wykopaliskami, z których pochodzi większość obiektów znajdujących się w zbiorach muzeum. Najważniejsze kampanie wykopaliskowe dotyczą Asyrii i Mezopotamii , zwłaszcza w Khorsabadzie .
Muzeum
Muzeum Instytutu Orientalnego zawiera ponad 100 000 artefaktów, co czyni go jedną z największych kolekcji artefaktów archeologicznych ze starożytnego Bliskiego Wschodu w Stanach Zjednoczonych.
Muzeum zostało otwarte w 1896 roku, a budynek, w którym obecnie mieści się muzeum i instytut, ufundowany przez Johna D. Rockefellera, został otwarty w 1931 roku. Muzeum odwiedza około 60 000 zwiedzających rocznie. Projekt rozbudowy galerii został zakończony w 2006 roku.