Inhibitora beta-laktamazy jest cząsteczką posiadającą charakterystyczny do hamowania z enzymów typu beta-laktamazy . Funkcja ta jest wykorzystywana w farmakologii do zwiększania spektrum działania antybiotyków z klasy beta-laktamów .
Mechanizm ten jest stosowany w leczeniu niektórych infekcji bakteryjnych , ze względu na produkcję beta-laktamaz przez kilka bakterii . Enzymy te rzeczywiście celują w określone cząsteczki należące do klasy beta-laktamów, które są stosowane jako antybiotyki. Dodatek inhibitora β-laktamazy do antybiotyku z klasy β-laktamów powoduje następnie w przypadku tego ostatniego przeciwdziałanie jego inaktywacji przez enzymy bakteryjne, co pozwala mu wywierać działanie przeciwbakteryjne.
Inhibitory beta-laktamaz działają na penicylinazy bakterii Gram-dodatnich, penicylinazy chromosomalne lub plazmidowe pałeczek Gram-ujemnych, beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum (ESBL), beta-laktamazy z beztlenowców ścisłych. Od początku 2010 roku opracowano nowe inhibitory beta-laktamazy, w tym awibaktam o szerszym spektrum działania hamującego na penicylinazy, ESBL, karbapenemazę KPC oporną na inne inhibitory beta-laktamazy, cefalosporynazy Enterobacteriaceae i Pseudomonas aeruginosa , a także niektóre oksacylinazy.
Stosowane cząsteczki to kwas klawulanowy , sulbaktam , tazobaktam, a ostatnio awibaktam . Kwas klawulanowy występuje w połączeniu z amoksycyliną ( amoksycylina / kwas klawulanowy ) lub tikarcyliną . Sulbaktam występuje w połączeniu z ampicyliną . Tazobaktam występuje w połączeniu z piperacyliną . Awibaktam jest dostępny tylko w połączeniu z ceftazydymem.
Avibactam (2015)
Vaborbactam (2017)
Relebactam (2019)