Ida Siekmann

Zdjęcie: Ida Siekmann w Muzeum Muru Berlińskiego przy Bernauer Straße . Biografia

Narodziny	23 sierpnia 1902 Górki ( w )
Śmierć	22 sierpnia 1961(58 lat) Berlin
Pogrzeb	Ślub
Narodowość	Niemiecki
Czynność	Pielęgniarka

Inne informacje

Pole	Pielęgniarz

Widok na grób.

Ida Siekmann , ur23 sierpnia 1902we wsi Górki w Prusach Wschodnich i zmarł dnia22 sierpnia 1961w Berlinie Zachodnim , obywatela niemieckiego ówczesnego NRD , jest uważana za pierwszą ofiarą tego muru berlińskiego . Zmarła dziewięć dni po rozpoczęciu budowy muru, wyskakując z okna swojego mieszkania w Berlinie Wschodnim, próbując przenieść się na zachód.

Biografia

Jego życie przed wypadkiem jest słabo udokumentowane. W 1961 roku, kiedy rozpoczęto budowę muru, ujrzała 3 th piętrze budynku przy 48 Bernauer Strasse , ulicy, która stanowi część granicy między sektorem Radzieckiego i francuskim sektorze Berlina. Od 1945 r. Budynki po południowej stronie ulicy należą do Berlina Wschodniego, a sama ulica i chodnik pod budynkami należą do Berlina Zachodniego. Ta dziwna sytuacja oznacza, że mieszkańcy Bernauer Straße w Niemczech Wschodnich wjeżdżają do Berlina Zachodniego po prostu wychodząc z budynku przez drzwi frontowe. Dlatego Ida Siekmann regularnie podróżuje tam iz powrotem między sektorem wschodnim i zachodnim, dopóki granica pozostaje otwarta, w tym odwiedza siostrę kilka ulic dalej, na zachód. Nie jest mężatką, nie ma dzieci i mieszka sama.

Plik 13 sierpnia 1961władze NRD bez ostrzeżenia w nocy wznoszą drut kolczasty między sektorami wschodnim i zachodnim i rozpoczynają budowę muru oddzielającego. Oficjalnie jest to „antyfaszystowski mur ochronny” chroniący „wolność” obywateli NRD . W praktyce zadaniem Muru jest powstrzymanie napływu migrantów przedostających się na zachód. W następnych dniach drzwi do budynków prowadzących ze wschodu na zachód przy Bernauer Straße zostały zablokowane; nowe drzwi są wprowadzane na tyłach budynków. Strażnicy są rozmieszczeni wewnątrz tych budynków i kontrolują wejścia i wyjścia. Siekmann zostaje odcięta od swojej rodziny i znajomych na Zachodzie.

Mieszkańcy zaczynają wyskakiwać przez okna, by wylądować na zachodzie. Straż pożarna Berlina Zachodniego rozkłada plandeki, aby je odebrać bez ranienia siebie. Plik21 sierpnia, drzwi do budynku, w którym mieszka Ida Siekmann, są zapieczętowane przez władze na wschodzie. Następnego ranka o 6:50, dzień przed jego 59 th urodziny, ona rzuciła materac i inne osobiste rzeczy przez okno i skacze, na oczach przechodniów. Strażacy nie mają czasu, żeby go złapać. Zostaje poważnie ranna, gdy wyląduje na chodniku. Została przewieziona do szpitala i zmarła po drodze.

Zachodnia prasa potępia naturę reżimu na wschodzie, który popycha swoich obywateli do takich gestów. Siostra zmarłego otrzymuje kondolencje od rządu Republiki Federalnej Niemiec . Ernst Lemmer , federalny minister ds. Paneuropejskich spraw i Helmut Mattis, burmistrz dystryktu Wedding , wspólnie składają wieniec przed budynkiem z napisem „pozbawieni wolności”. Przybywa także wielu anonimowych ludzi, aby złożyć kwiaty. Ostatecznie starostwo powiatowe postawiło pomnik, na którym upadła Ida Siekmann: trzy drewniane słupy pokryte drutem kolczastym. Przez następne dziesięciolecia regularnie odbywały się tam ceremonie. Pojechał tam Konrad Adenauer , a także amerykański minister sprawiedliwości Robert Kennedy oraz inni zagraniczni dygnitarze, którzy przybyli, aby złożyć kwiaty i uczcić minutę ciszy. Pomnik upamiętniający Idę Siekmann pośrednio reprezentuje wówczas wszystkie ofiary Muru, a ceremonie są formą sprzeciwu wobec istnienia tej śmiertelnej bariery.

Dwa dni po śmierci Siekmanna Günter Litfin jest pierwszą osobą, która została zastrzelona przez wschodnioniemieckich strażników podczas próby przekroczenia Muru. We wrześniu iPaździernik 1961trzy inne osoby giną, skacząc lub spadając z budynków Bernauer Straße, jadąc na zachód: Rudolf Urban (47 l.), Olga Segler (80 l.) i Bernd Lünser (22 l.).

Zobacz też

Lista ofiar muru berlińskiego

Bibliografia

(en) „Ida Siekmann” , Chronik der Mauer
(i) "Ida Siekmann" , Berlin Tablica Pamięci
(w) „Ofiary śmiertelne przy murze berlińskim, 1961-1989” , Muzeum Muru Berlińskiego