Kantata BWV 49 Ich geh und suche mit Verlangen | |
Tytuł francuski | Szukam cię żarliwie |
---|---|
Liturgia | Dwudziesta niedziela po Trójcy Świętej |
Data utworzenia | 1726 |
Autor (autorzy) tekstu | |
6: Philipp Nicolai | |
Oryginalny tekst | |
Tłumaczenie JP. Saucy, notatka po notatce Francuskie tłumaczenie międzyliniowe | |
Personel instrumentalny | |
Soli: SB Oboe d'amore, skrzypce I / II, wiolonczela piccolo, altówka, organy obowiązkowe, basso continuo |
|
Pełny wynik [PDF] Partytura fortepianowa / głosowa [PDF] | |
Ich geh und suche mit Verlangen ( jadę żarliwie szuka ciebie ) ( BWV 49) jestreligijny kantata przez Johanna Sebastiana Bacha skomponowany w Lipsku w 1726 roku .
Kantata powstała z okazji dwudziestej niedzieli po Trójcy Świętej i została wykonana po raz pierwszy 3 listopada 1726 roku. Dla tego celu liturgicznego dwie inne kantaty przekroczyły próg potomności: BWV 162 i 180. Początkowa sinfonia z wirtuozowskim solo organowym pochodzi z oryginalnego instrumentalnego ruchu koncertu, który prawdopodobnie pochodzi z czasów Köthena i został wykonany przez Bacha po raz trzeci. ruch koncertu klawesynowego BWV 1053 .
Tekst zaczerpnięto z Księgi Jeremiasza , rozdział 31, werset 3, oraz Apokalipsy Jana , rozdział 3, werset 20, temat muzyczny części szóstej zaczerpnięto z psalmu „Wie schön leuchtet der Morgenstern” ( 1597 ) Filipa Nicolai .
Utwór jest dialogiem Jezusa (bas) z wiernymi symbolizującymi duszę (sopran) i jest także tematem kantaty BWV 140.
Kantata jest napisana na obój d'amore, dwoje skrzypiec, wiolonczelę piccolo , altówkę , organy obbligato , basso continuo i dwa głosy solowe ( sopran , bas ).
Istnieje osiem ruchów:
Dzieło to czerpie z wyjątkowo radosnego charakteru, który nadaje organom niezwykłe i bardziej sugestywne potraktowanie burżuazyjnego wesela niż kantaty kościelnej. W rękopisie autografu utwór nosi nazwę „Dialogus” i tak naprawdę nie ma tu ani głosów altowych, jak i tenorowych, ani chóru - prawie zawsze obecnego w kantatach. Jest to również jedna z nielicznych kantat Bacha wykorzystująca wiolonczelę piccolo. Ostateczna chorał jest niezwykłe dla jej delikatnej budowy: Podczas gdy narząd odgrywa jingle , dialog rozpoczyna się pomiędzy pysznym arioso dolnej części i chorał melodii przedstawionego przez cantus firmus w sopran, kto dostaje 7 th zwrotka z „wie schön leuchtet der Morgenstern ” autorstwa Philippa Nicolai.