Hotel d'Olmières

Hotel d'Olmières Obraz w Infoboksie. Prezentacja
Rodzaj Dwór
Początkowy cel podróży hotel Jean-Étienne d'Olmières lub Georges d'Olmières
Aktualny cel podróży własność prywatna
Styl renesans
Budowa początku XVI -tego  wieku; XVII th  wieku; XVIII th  wieku
Ojcowieństwo Logo pomnika historycznego Inskrypcja MH ( 1946 , elewacje na ulicy i na dziedzińcu; dachy, przejazd sklepiony; wieża)
Lokalizacja
Kraj Francja
Region Oksytania
Gmina Tuluza
Adres n O  3 rue Peyrolières
Informacje kontaktowe 43 ° 36 ′ 01 ″ N, 1 ° 26 ′ 27 ″ E
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Tuluzy
zobacz na mapie Tuluzy Czerwony pog.svg

Hotelu Olmières jest dwór położony w n o  3 rue Peyrolières w zabytkowym centrum Tuluzy . Zbudowany na początku XVI -go  wieku do rodziny Olmières, to jest charakterystyczne kamienice budowane są w tym okresie w Tuluzie, gdzie bogaci właściciele zostają odizolowane od ulicy pokazując swoje bogactwo. Jednak hotel zachował elementy reprezentatywne dla pierwszego stylu renesansu Tuluzy , zmieszane z elementami gotyckimi , w szczególności kapitularz. Hotel przeszedł w inne ręce niż rodziny Olmières następnych wiekach został przebudowany kilka razy, zwłaszcza w XVII -tego  wieku i XVIII -tego  wieku. Hotel został częściowo wpisany na listę zabytków w 1946 roku.

Historia

Jean-Étienne d'Olmières, Capitoul de la Daurade w 1503-1504, może być za budowę hotelu. Inna hipoteza podtrzymuje Georges d'Olmières, baron Saint-Sernin, sędzia Comminges w 1497, doradca parlamentu Tuluzy w 1505, prezydent w 1521. Kimkolwiek on jest, właściciel hotelu ma wzniesiony duży budynek. cały blok między rue Peyrolières , rue Lanternières i rue Gipponières (obecnie rue du Tabac ). Ortogonalna wieża, zwieńczona wówczas tarasem i ślepymi machikułami , sygnalizuje potęgę rodziny Olmières. Jednak hotel powinien zostać zburzony w 1544 roku podczas budowy mostu Pont-Neuf i budowy nowej ulicy od strony mostu. Jednak po błędzie w budowie pierwszego molo, który podjął Nicolas Bachelier , niezgodnym z pierwotnym projektem, nowy most musiał zostać nadany innym kierunku, a hotel został oszczędzony.

Rodzina Olmières była w posiadaniu go do lat 70. XVI w. W 1550 hotel należał do Jeana d'Olmières, pana Roquettes , aw 1571 do jego spadkobierców. Wkrótce po 1571 został sprzedany Antoine de Garrache, doradcy parlamentu i skarbnikowi generalnemu, następnie jego synowi Valentinowi de Garrache, który z kolei sprzedał go w 1611 Jeanowi de Balanguier, panu Montlaur i doradcy parlamentu od 1608 do 1632 r. Prawdopodobnie w tym czasie przebudowana została wieża kapitularna, podwyższona o kondygnację mirand .

Około 1650 r. hotel przeszedł w ręce Jacquesa Druilheta, doradcy parlamentu w 1654 r. i prezesa drugiej izby śledczej parlamentu, który jednak zdaje się tam nie mieszkać. W 1698 został sprzedany kupcom Jean i Bernard Castet. W XVIII -tego  wieku, hotel jest odnowiony, zwłaszcza otworów: przednie drzwi wieży jest przebudowywany, podczas gdy wszystkie okna są uporządkowane.

Opis

Budynek podzielony jest na kilka głównych budynków wokół wewnętrznego dziedzińca. Stacja bramna otwiera się od ulicy łukiem z łukowatych par na przemian z cegły i kamienia i zwieńczona wspornikami gzymsu . Nogi są chronione przez dwie osłony koła trasy jak squash, charakterystycznych dla wczesnego XVI -tego  wieku Toulouse. Portal jest przedłużony łukowym przejściem, które łączy dwa główne budynki na ulicy. Na piętrze taras, zamknięty balkonem z kutego żelaza, zasłania przejście i dwie loże.

Elewacje na wewnętrzny dziedziniec są jednorodne i powrót do hotelu w okresie budowy, na początku XVI th  wieku. Okna zostały jednak zmienione w XVIII th  wieku i zaledwie kilka podłokietniki wydają sięgają okresu gotyku.

Na końcu dziedzińca wznosi się ośmioboczna wieża schodowa, łącząca elementy z końca gotyku i początków renesansu . Drzwi przednie w dolnej części wieży został przebudowany w XVIII -tego  wieku, ale zachował wcześniejsze świadczenie swoich kwot escarped, kontynuując krzywej śruby 83 kamiennych schodach. Okna zwieńczone są kręconymi klamrami zakończonymi jarmużem, którego modilliony zdobią głowy i fantastyczne zwierzęta.

Uwagi i referencje

  1. komunikatu n O  PA00094561 , podstawy Mérimée , francuskie Ministerstwo Kultury

Zobacz również

Bibliografia

  • Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 11 th  serii, tom VI, Tuluza, 1918, s.  261-263 .

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny

  • Sonia Moussay, „Szczegółowa karta informacyjna Dziedzictwo architektoniczne: IA31116377”, na stronie Urban-Hist , Archiwum Toulouse , 2013, konsultacja14 czerwca 2016.