Hipoteza CLAW (akronim od autorów) opiera się na obserwacji pętli sprzężenia zwrotnego między ekosystemów oceanicznych i klimatu Ziemi. Hipoteza ta , sformułowana w 1987 roku przez Roberta Charlsona , Jamesa Lovelocka , Meinrata Andreae i Stephena Warrena oraz ich artykuł Oceanic fitoplankton, atmosferyczne siarka, albedo chmur i klimat, opublikowany w czasopiśmie Nature , zakłada, że fitoplankton wytwarzający siarczek dimetylu jest odpowiedzialny za zmiany warunków klimatycznych i że jego działania prowadzą do pętli negatywnego sprzężenia zwrotnego . To jest przyczyną stabilizacji temperatury atmosfery ziemskiej.
W 1972 roku James Lovelock odbył podróż naukową na statku Shackleton ; jego celem jest pomiar zawartości siarczku dimetylu (DMS) w atmosferze w różnych punktach kuli ziemskiej .
Dochodzi do wniosku, że organizmy morskie odgrywają regulacyjną rolę w rozprzestrzenianiu się MSD i w tym samym roku publikuje pierwszy artykuł przywołujący mechanizm Gai : „ Gaia widziana przez atmosferę ”. Wraz z innymi naukowcami - Robertem Charlsonem, Meinrat Andrea i Stephenem Warrenem - Lovelock stawia hipotezę "CLAW" ( akronim nazwisk autorów), która postuluje, że emisje DMS wytwarzane przez plankton morski modyfikują absorpcję światła z planety morskiej i zaangażowany w regulację klimatu w procesie podobnym do albedo .
Hipoteza CLAW została potwierdzona eksperymentalnie przez MO Andreae w 1978 roku.