Hyacinthe użytkownika Gailhard-Bancel | |
Funkcje | |
---|---|
Członek Ardèche | |
17 marca 1912 - 31 maja 1924 | |
Grupa polityczna |
Akcja liberalna (1912-1919) prawicowych niezależnych (1919-1924) |
Członek Ardèche | |
31 grudnia 1899 - 31 maja 1910 | |
Grupa polityczna | Liberalna akcja |
Radny Generalny Ardèche | |
1901 - 1931 | |
Biografia | |
Data urodzenia | 1 st listopad 1849 |
Miejsce urodzenia | Allex , Francja |
Data śmierci | 22 marca 1936 |
Miejsce śmierci | Allex , Francja |
Narodowość | Francja |
Partia polityczna | Popularna akcja liberalna |
Dziadek od strony ojca | Charles-Antoine-André-Marie de Gailhard |
Zawód | Polityk , prawnik |
Religia | katolicyzm |
Hyacinthe de Gailhard-Bancel był francuskim politykiem i prawnikiem, urodzonym dnia1 st listopad 1849w Allex ( Drôme ) i zmarł dalej22 marca 1936w Allex ( Drôme ). Członek Ardèche , zasiada z katolikami z Ludowej Akcji Liberalnej, a następnie z prawicowymi Niezależnymi od 1919 roku.
Jest wnukiem Charlesa de Gailharda-Bancela , członka Conseil des Cinq-Cents i Chambre Untraceable .
Po ukończeniu szkoły średniej w Villefranche-sur-Saône i studiach prawniczych na wydziale w Grenoble , został prawnikiem w adwokaturze w Paryżu , następnie w Grenoble, a na końcu w Valence .
Od 1884 r. Zajmował się głównie tworzeniem związków rolniczych w Drôme, zwłaszcza w Allex i Crest . Społeczny katolik i wielbiciel René de La Tour du Pina , wyznaje bardzo religijne uczucia i aktywnie współpracuje w ruchu chrześcijańskich kół robotniczych .
Po raz pierwszy kandyduje na posła Ardeche w wyborach w 1898 roku . Prowadzi kampanię jako katolik, który przystąpił do Republiki i deklaruje na ten temat: „Jestem gotów poprzeć prawdziwie liberalną i narodową republikę” . Pokonany przez prawicowego radykała Marca Sauzeta , stanął w wyborach uzupełniających 1898 r., Które odbyły się po jego dymisji, i pokonał kandydata partii radykalnej .
Będąc w Izbie Deputowanych zasiada w grupie Akcja Liberalna , czyli w ławach po prawej stronie. Wyróżniał się tam obroną rodzin wielodzietnych, klasy chłopskiej i sprawy robotniczej.
Podczas wyborów parlamentarnych w 1902 r. Został ponownie wybrany w pierwszym głosowaniu przeciwko Albertowi Le Royowi w programie przeciwko Dreyfusardowi i sprzeciwił się rządowej polityce sekularyzmu. Podczas tej kadencji oczerniał Émile Combes i jego politykę i zaciekle sprzeciwiał się wypędzaniu kongregacji w 1903 r., Zakończeniu nauczania kongregacji w 1904 r. I wreszcie rozdzieleniu Kościoła i państwa w 1905 r. Nadal podąża za kwestiami społecznymi, interweniując w związku z tym. z kasami ubezpieczeniowymi, spółdzielniami rolniczymi, pomocą starszym, chorym i nieuleczalnym, a wreszcie werbunek do wojska.
Został ponownie wybrany we francuskich wyborach parlamentarnych w 1906 r. Przeciwko radykalnemu Georgesowi Muratowi . Podczas tej kadencji próbował złagodzić warunki separacji i nadal interesował się kwestiami rolnictwa i przepisami prawa pracy. W wyborach 1910 roku przegrał z powrotem na scenę polityczną profesora Marca Sauzeta . Ten ostatni jednak zmarł w 1912 r., Co pozwoliło Hyacinthe de Gailhard-Bancel na odzyskanie mandatu zastępcy w wyborach uzupełniających, które sprzeciwiły się mu wobec Isidore Cuminal .
W wyborach 1914 roku ponownie pokonał Isidore Cuminal . Nadal służy w Komisji Rolnictwa Izby Reprezentantów oraz między komisją księgową a komisją marynarki wojennej i armii po wybuchu pierwszej wojny światowej .
W 1916 r. Bronił rolniczego świata osłabionego przez zniszczenia i czas trwania wojny, przedstawiając pierwszą rezolucję dotyczącą wypłaty rekwizycji rolnikom, a drugą dotyczącą zaopatrzenia rolników w węgiel drzewny niezbędny do młócenia.
W 1917 r. Brał udział w dyskusjach w Izbie na temat konieczności powołania komisji zaopatrzenia i rekwizycji, do której przystąpił, gdy powstawała w 1918 r.
W 1918 r. Poparł ustawę o nabywaniu niewielkich majątków wiejskich przez emerytów wojskowych i ofiary wojny.
Jego rodzina jest poważnie dotknięta Wielką Wojną: traci trzech synów na polu honoru, a czwarty zostaje ciężko ranny.
Uninominal większość dwóch turach głosowania została zastąpiona przez system listy przez dział dla francuskich wyborów parlamentarnych z 1919 roku . Dlatego Hyacinthe de Gailhard-Bancel zdecydował się stanąć na liście krajowych związków republikańskich , w przeciwieństwie do związku republikańskiego i listy koncentracji . Zwycięstwo listy Bloku Narodowego pozwala na jego wybór.
Dzień po wyborach utworzył prawicową grupę Niezależnych i przewodniczył jej . Grupa ta, składająca się z deputowanych społeczno-katolickich i członków Action Française , stawia sobie za cel wpływanie na politykę społeczną poprzez obronę korporacjonizmu i popieranie „chrześcijańskiego porządku społecznego” . Grupa otrzymuje również wsparcie od Action Française i jej prawnika, markiza Marie de Roux .
Podczas kadencji dyskutuje nad ustawą mającą na celu ratyfikację traktatu pokojowego z Niemcami i głosuje za. W tym samym roku przyznaje, że żałuje swojej decyzji, ponieważ traktat wersalski pozwolił Niemcom zachować jedność narodową.
W imieniu prawicowych Niezależnych przygotował kilka ustaw, w szczególności:
W wyborach w 1924 r. Został pokonany, gdy ponownie znalazł się na liście narodowych republikanów i związku społecznego. Jej lista zbiera 35 975 głosów, wobec 36 235 głosów na liście konkurencyjnej. Ze względu na narodowe zwycięstwo lewicowego kartelu nie odnowiono parlamentarnej grupy Niezależnych. Jego dzieło w obronie korporacjonizmu było jednak kontynuowane podczas kolejnych kadencji przez młodszych deputowanych katolickich, takich jak Xavier Vallat , były członek prawicowych niezależnych .
Po porażce przeszedł na emeryturę do Allex w Château des Ramières i zmarł w 1936 roku w wieku 85 lat.