Christo Stoitchkov

Christo Stoitchkov
Obraz poglądowy artykułu Christo Stoitchkov
Stoiczkow w maju 2010
Biografia
Nazwisko Christo Stoitchkov
Narodowość bułgarski
Narodziny 8 lutego 1966
Miejsce Płowdiw ( Bułgaria )
Ciąć 1,78  m (5 ×  10 ″ )
Stanowisko Atakujący / Ofensywny pomocnik
Kurs dla juniorów
Lata Klub
1976 - 1982 FC Maritsa Płowdiw
Kurs dla seniorów 1
Lata Klub 0M.0 ( B. )
1982 - 1984 FC Hebros 032 0(14)
1984 - 1990 CSKA Sofia 119 0(81)
1990 - 1995 FC Barcelona 212 (108)
1995 - 1996 Parma FC 030 (7) 00
1996 - 1998 FC Barcelona 042 (9) 00
1998 CSKA Sofia 004 (1) 00
1998 Al Nasr Rijad 002 (1) 00
1998 - 1999 Kashiwa Reysol 029 0(13)
2000 - 2002 Pożar w Chicago 066 0(27)
2003 DC Wielka 024 (6) 00
Całkowity 560 (267)
Wybór reprezentacji narodowej 2
Lata Zespół 0M.0 ( B. )
1986 - 1999 Bułgaria 83 (37)
Wyszkolone zespoły
Lata Zespół Statystyki
2004 - 2007 Bułgaria
2007 - 2007 Celta Vigo
2009 - 2009 AbooMoslem Mechhed
2009 - 2010 Mamelodi
2012 - 2013 PFC Litex Łowecz
2013 CSKA Sofia
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe.
2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA).

Hristo Stoitchkov ( bułgarski  : Христо стоичков), ur8 lutego 1966w Plovdiv , Bułgaria , jest bułgarskim piłkarzem .

Równie znany ze swojego talentu, jak i złego humoru, ten Southpaw był jednym z najlepszych piłkarzy na świecie w latach 90. XX wieku . Złotą Piłkę dla najlepszego piłkarza Europy zdobył w 1994 roku, będąc zawodnikiem FC Barcelona , z którą w 1992 roku zdobył Puchar Europy Mistrzów Krajowych oraz pięciokrotnie mistrzostwo Hiszpanii .

Obecnie jest trenerem.

Biografia

Kariera zawodnika

Stoitchkov rozpoczął karierę w CSKA Sofia . Napastnik lub ofensywny pomocnik ekscentryczny na lewym skrzydle, jego technika znacznie powyżej średniej pozwala mu rozgrywać defensywy przeciwnika. W 1990 roku, w swoim ostatnim sezonie w Sofii, strzelił 38 goli i został nagrodzony Złotym Butem , trofeum nagradzającym najlepszego strzelca Europy.

Pożądają go największe europejskie kluby i to właśnie w prestiżowej FC Barcelona (zagra 254 mecze na 117 bramek) Bułgar przyjeżdża latem 1990 roku. Pod rozkazami Johana Cruyffa , w ramach którego dla wielu specjalistów pozostaje jeden z najpiękniejszych zespołów w historii, Stoiczkow rozkwita całkowicie. Barcelona dominuje w hiszpańskiej lidze (4 kolejne tytuły) i kontynentalnej piłce nożnej (zwycięstwo w Lidze Mistrzów w 1992 roku). Na szczycie swojej gry w wielkim katalońskim klubie Stoiczkow cieszy się jednak reputacją złego chłopca na boisku. Brutalność, obelgi, Stoiczkow zbiera ostrzeżenia i zawieszenia. Jest również prawdopodobne, że te antysportowe postawy kosztowały go Złotą Piłkę w 1992 roku, kiedy sprzyjały mu przepowiednie.

W tym samym czasie Stoiczkow występuje jako emblematyczny kapitan selekcji bułgarskiej . Na czele wyjątkowego pokolenia (cytujmy w szczególności Emila Kostadinowa , Krasimira Bałakowa , Iordana Letchkowa , Trifona Iwanowa ) Stoiczkow sieje postrach na ziemiach europejskich. Po wyeliminowaniu w szczególności Francji w fazie kwalifikacji, a następnie Niemiec w ćwierćfinale, podopieczni Stoitchkova awansują do półfinału mundialu w 1994 roku . Z 6 golami, Stoiczkow również zakończył rywalizację z Olegiem Salenko jako najlepszym strzelcem rozgrywek . A pod koniec roku został ostatecznie nagrodzony Złotą Piłką .


W 1995 roku Stoitchkov opuścił Barcelonę, aby dołączyć do włoskiej drużyny w Parmie , jednej z najlepszych obecnie europejskich drużyn. Ale bułgarski, regularnie głównym celem prasie bezlitosnym, nigdy nie uda się całkowicie wygrać w serii A . Pod koniec sezonu wrócił do Barcelony, klubu jego serca, ale gdzie najczęściej musiał zadowolić się miejscem na uboczu.

Kariera Bułgara spada również na arenie międzynarodowej. Na Euro 1996 Bułgaria została wyeliminowana w pierwszej rundzie, zwłaszcza po ostatecznej porażce (1:3) z Francją . 1998 World Cup potwierdziły spadek Bułgarii, który opuścił konkurencji po upokarzającej porażce z Hiszpanii (1-6) w pierwszej rundzie.

Pod koniec swojej kariery Stoitchkov odszedł, aby zarobić na swoim talencie w drużynach drugiej kategorii. Znajdujemy go kolejno na krótkie kontrakty w CSKA Sofia, Al Nasr (Arabia Saudyjska), Kashiwa Reysol (Japonia), Chicago Fire (Stany Zjednoczone) i wreszcie Washington DC United (Stany Zjednoczone).

Kariera trenerska

Po przejściu na emeryturę w 2003 roku, Stoitchkov na krótko dołączył do sztabu technicznego FC Barcelona, zanim został mianowany trenerem reprezentacji Bułgarii w 2004 roku , której nie udało mu się zakwalifikować do mistrzostw świata w Niemczech . Rezygnuje ze stanowiska w dniu10 kwietnia 2007 r., po serii średnich wyników, w tym remisie 0:0 z Albanią. W 2007 roku został trenerem Celty Vigo w Hiszpanii, ale zrezygnował8 październikapod pretekstem powodów osobistych. Następnie udał się do Iranu i RPA.

w czerwiec 2013, został zwerbowany przez CSKA Sofia , klub, w którym zaczynał karierę zawodową, ale zrezygnował miesiąc później z powodu głębokich nieporozumień z właścicielami klubu.

Kariera zawodnika

W klubie

W drużynie narodowej

Osiągnięcia gracza

CSKA Sofia

FC Barcelona

Al Nasr Rijad

Pożar w Chicago

Osobiste wyróżnienia

Kariera trenerska

Uwagi i referencje

  1. (es) Antonio Minguez, „  Stoichkov już banquillo el del Celta  ” , Mundo Deportivo ,9 października 2007
  2. (Es) Diario AS , "  Stoichkov renuncia como entrenador del CSKA de Sofía  " , na AS.com ,8 lipca 2013 r.(dostęp 24 kwietnia 2020 )
  3. "  Plik Christo Stoitchkov  " , na footballdatabase.eu
  4. Stoiczkow, trener Abu Muzułmanina

Linki zewnętrzne