„ Czarny wstyd ” ( Die schwarze Schande (am Rhein) lub też Die schwarze Schmach (am Rhein) ) to nazwa nacjonalistycznej i rasistowskiej kampanii propagandowej rozpoczętej w Weimarze we wczesnych latach dwudziestych XX wieku w celu potępienia „ okupacji Nadrenii przez francuskie wojska kolonialne : ci, składający się z żołnierzy Senegalu i Madagaskaru , zostali oskarżeni o dopuszczanie się różnych nadużyć, w tym gwałtów i okaleczania ludności niemieckiej.
Następujące wydarzenia są opisane głównie przez dziennikarza z Francji i Wybrzeża Kości Słoniowej, Serge'a Bilé , w jego książce Noirs dans les camps nazis . Książka jest jednak bardzo krytykowana przez trzech historyków, Joël Kotek , Tal Bruttman i Odile Morisseau , którzy potępiają błędy i brak naukowej dyscypliny.
Serge Bile , w swojej książce Czarnego w obozach hitlerowskich , odnotowuje silny sprzeciw społeczeństwa niemieckiego z początku XX th wieku do mieszanek rasowych, która jest przecież szeroko wspólna norma w tym czasie. Już w 1905 r. Prawo zabraniało niemieckim kolonistom żyjącym w Afryce (por. Niemieckie imperium kolonialne ) zawierania małżeństw między Niemcami i Murzynami: karą była utrata praw obywatelskich i pozbawienie praw obywatelskich dzieci urodzonych w tych związkach. Około 1800 czarnych i metysów mieszkało w Berlinie w 1914 r., Pochodzących głównie z kolonii niemieckich i małżeństw mieszanych (pierwsza fala imigracji pochodziła ze statków niewolniczych, druga z egzotycznych wystaw, a trzecia z osobistego wyboru czarnych z dobrej rodziny, którzy chcieli studiować w Europie). Mimo to są bardzo źle traktowani i ograniczeni do marginalnych zawodów, na przykład muzyka czy akrobata cyrkowego. Niemcy przegrywają pierwszą wojnę światową, aw konsekwencji na rzecz traktatów pokojowych całe swoje imperium kolonialne .
Oprócz klęski i jej wielorakich konsekwencji moralnych i politycznych dla Niemców rozprzestrzenia się poczucie upokorzenia, które wynika z pokonania przez armię, w skład której wchodzili czarnoskórzy żołnierze , którzy brali udział w okupacji kraju. Nadrenia , w zastosowaniu traktatu wersalskiego . W tym kontekście plotka głoszona przez niemiecką skrajnie prawicową prasę została powtórzona przez władze Republiki Weimarskiej , które uznały to za środek podważenia zasług okupacji Nadrenii, oskarżenia rządu francuskiego o poddanie białej Ludność Zachodu pod jarzmem obywateli „ludów prymitywnych”. Celem rządu niemieckiego było przekonanie sojuszników Francji ( Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii ), że ta ostatnia zachowuje się w sposób niegodny cywilizowanego narodu.
Ta propaganda jest podejmowana przez anglosaskie gazety i wywołuje szerokie echo w opinii publicznej, ale nie cieszy się ona dużym uznaniem rządów krajów docelowych; wzbudził we Francji silne emocje i skłonił rząd, jednocześnie odrzucając te oskarżenia jako oszczercze, do stopniowego zastępowania wojsk kolonialnych stacjonujących nad Renem wojskami metropolitalnymi.
W Niemczech ta kampania propagandowa była przekazywana przez stowarzyszenia nacjonalistyczne, takie jak Deutscher Fichte-Bund i znajdowała odzwierciedlenie w filmach, sztukach, powieściach, plakatach (kładących nacisk w szczególności na apetyt seksualny, a nawet w karykaturalny sposób kanibalistyczny wobec tych populacji), film nosi tytuł The Black Shame , specjalnie utworzona gazeta Die Nacht am Rhein („Noc nad Renem” w nawiązaniu do patriotycznej piosenki Die Wacht am Rhein ). Medalista Karl Goetz poświęcił szereg medali. W Reichstagu odbywają się debaty , w szczególności ze względów zdrowotnych i honorowych; socjalistyczny minister spraw zagranicznych Adolf Köster idzie tak daleko, aby wypowiedzieć „zagrożenia dla zdrowia, jakie w Niemczech i Europie, uciekając się do pięćdziesięciu tysięcy ludzi obcego wyścigu” a Prezydent Rzeczypospolitej Friedrich Ebert potwierdza, że „to musi być ogłoszony w świecie że mieszkańcy Nadrenii uważają użycie czarnych wojsk o najniższej kulturze do kontrolowania ludności reprezentującej wysoką cywilizację i potężną gospodarkę za bezczelne pogwałcenie praw cywilizacji europejskiej ” . Bardziej niż to upokarzające rasowo zajęcie, niepokoi przede wszystkim strach przed tworzeniem się mieszanych par i narodzinami dzieci Métis.
Następnie zajął się nim Adolf Hitler , który potępił w Mein Kampf „napływ murzyńskiej krwi do Renu”, w którym widział żydowski manewr przeciwko „ rasie aryjskiej ” i polowanie, które podjął przeciwko nim. „ Nadreńskie dranie ” .
W następstwie kampanii propagandowej negrofobii Departament Stanu USA raportuje generała Allena (in) , dowódcę alianckich sił okupacyjnych w Niemczech. To kończy się w lutym 1921 w następujący sposób:
Według Serge'a Bilé z tych związków urodziło się 24 000 Métis. Ta liczba jest kwestionowana przez historyków. Lionel Richard szacuje go na 2500 do 3000, a Tina Campt na 16 000 do 18 000 .
Bardzo niewielu mogło opuścić Niemcy w latach trzydziestych, zwłaszcza że tam się urodzili i nie znali innej ojczyzny, niewielka liczba przeniosła się do Francji lub do byłych kolonii niemieckich.
Większość czarnych przebywających w Republice Weimarskiej, którzy pozostają w Niemczech, była celem rasistowskich praw uchwalonych w Norymberdze : odmawia się im paszportów i różnych praw, ale w przeciwieństwie do Żydów mogą nadal żyć stosunkowo normalnie, jeśli zostaną. dyskretny. Dzieci rasy mieszanej, powstałe w wyniku unii między francuskimi i niemieckimi siłami okupacyjnymi, otrzymywały pejoratywny przydomek „ Drań Nadrenii ”. W 1937 r. Reżim ogłosił ustawę wprowadzającą przymusową sterylizację niemieckich półrasów: połowa z nich została skutecznie wysterylizowana. Opisano również masakry piechoty senegalskiej wziętej do niewoli w 1940 r. Jako konsekwencję tej kampanii propagandowej w okresie bezpośrednio po I wojnie światowej. Jednak żaden Murzyn nie został deportowany z powodu koloru jego skóry; istniejące ofiary były spowodowane członkostwem w partii komunistycznej lub aktami oporu. Czarni przebywający w różnych obozach koncentracyjnych, np. W Buchenwaldzie , byli jednak często ofiarami upokorzeń związanych z kolorem skóry.
„Czarny wstyd”, francuskie wojska kolonialne oczerniane w Nadrenii