Hommages (oryginalny tytuł Homenajes ) to czteroczęściowa suita na orkiestrę skomponowana przez Manuela de Falla w 1939 roku, kiedy kompozytor przebywał na emigracji w Argentynie . Dwie części to orkiestracje wcześniej wydanych kompozycji instrumentalnych, Hommage pour le Tombeau Claude'a Debussy'ego (1920 na gitarę) i Hommage pour le tombeau Paula Dukasa (1935 na fortepian). Wstępną fanfarę skomponowano w 1933 roku. Dopiero ostatnia część, Pedrelliana, jest oryginalną kompozycją przeznaczoną do tej suity, tytułem będącym hołdem dla kompozytora Felipe Pedrella , mistrza Falli. Kontynuacja miała swoją premierę18 listopada 1939w Buenos Aires pod kierunkiem kompozytora.
Oryginalny tytuł filmu: Fanfare sobre el number autorstwa EF Arbos . Falla komponuje tę 38- taktową fanfarę w hołdzie dyrygentowi i kompozytorowi Enrique Fernández Arbós . Temat główny śpiewany przez trąbki w tonacji d-moll molto fortissimo oparty jest na siedmiodźwiękowym motywie E, F, A, D, B-dur, C, G, od imienia Arbos. Następnie rogi odpowiadają na trąbki, nałożenie dwóch sekcji dętych tworzy akordy w tercjach. Aby zaakcentować dźwięk, na wszystkich instrumentach perkusyjnych (kotłach i bębnie) gra się drewnianymi pałeczkami. Fanfara kończy się grzmiącym akordem D-dur.
Oryginalny tytuł filmu: A Claude Debussy: elegia de la guitarra . Cichsza i cichsza część druga część kontrastuje ze wstępną fanfarą. Laska składa się ze strun, harfy i czelesty, drewna z dwóch elementów, klarnetu, dwóch rogów i dwóch kotłów. Mroczny i upiorny charakter utworu uzyskuje się poprzez grę na niskich tonach altówek, fletów i klarnetu. Falla cytaty z Soirée dans Grenade drugi kawałek z Debussy'ego 1 st książce Grafiki . Punkt kulminacyjny dopełnia, nadając temu hołdowi tajemniczą atmosferę.
Oryginalny tytuł filmu: A Paul Dukas: Spes vitæ . Część inspirowana jest lento jego koncertu klawesynowego. Podobnie jak w przypadku poprzedniego utworu, także Falla cytuje utwór tego, któremu składa hołd, tutaj Sonatę fortepianową Dukasa z 1906 roku. Kadra wielkiej orkiestry zatrudniona przy tym utworze zajmuje się orkiestracją C Symfonii Dukasa.
Najbardziej rozwinięty utwór zespołu, wiele tematów czerpie z arii skomponowanych przez Felipe Pedrella do jego opery La Celestine . Główny temat, grany przez rogi, pojawia się w całym utworze jako powracający motyw. W odróżnieniu od innych części, ton utworu jest optymistyczny, o czym świadczy dobór skocznej orkiestracji, na którą składają się smyczki, harfy, dwie trąbki, cztery rogi, dwa instrumenty dęte drewniane, instrumenty perkusyjne.