Hnoss i Gersimi

Hnoss i Gersimi (obie nazwy oznacza „skarb”, „klejnot” w staronordyckim ) są córki Freyi i OD w mitologii nordyckiej .

Hnoss i Gersimi są wymienione tylko w Snorri Sturluson i thulur . W sadze Ynglinga (10) Snorri wskazuje, że Freyja ma męża Óda i córki Hnossa i Gersemi, precyzując o nich: „były bardzo piękne. Ich imionami określa się najcenniejsze przedmioty ”. Hnoss jest również cytowany w Gylfaginning (35)  : po wspomnieniu o jej pokrewieństwie, Snorri pisze, że jest „tak piękna, że ​​jej imię jest używane do określania wszystkich pięknych i cennych rzeczy: są one rzeczywiście nazywane hnossir („ klejnoty ”)”. Wskazuje również w Skáldskaparmál (20, 37) , że Freyja może być wyznaczona przez kenninga „matkę Hnossa ” ( móður Hnossar ).

Imiona Hnossa czy Gersimi nie pojawiają się jednak jako imiona własne w zachowanej poezji Scaldic . Odniesienia do córki Freyji są jednak częste dla określenia złota, skarbu lub cennej broni. Tak więc w swoim * Øxarflokkr , Einarr Skúlason odnosi się do topora podarowanego mu przez kenningara, takiego jak „chwalebne dziecko Hörna [Freyji ]” ( hróðrbarn Hǫrnar ), „siostrzenica Freyra” ( Freys nipt ), „dziecko córki Njörd  ”( stodoła Njarðar dóttur ),„ córka panny młodej Wanirów [Freyja] ”( Vanabrúðar dóttir ),„ córka Gefn [Freyja] ”( mær Gefnar ).

Imiona córek Freyji dowodzą, że jest ona również boginią bogactwa, co ilustrują również jej złote łzy lub cenny naszyjnik Brisingara .

Ponieważ Hnoss i Gersimi nie pojawiają się w żadnym micie, Rudolf Simek zasugerował, że ich imiona mogą albo pochodzić od niezrozumianego kenningu , albo zostały wymyślone przez Snorriego.

Uwagi

  1. Dillmann, François-Xavier. Tłumaczenie: Snorri Sturluson. Historia królów Norwegii = Heimskringla . Część pierwsza, Od mitycznych początków dynastii do bitwy pod Svoldem . Paryż: Gallimard, 2000. (Świt ludów). ( ISBN  2-07-073211-8 ) .
  2. Dillmann, François-Xavier. Tłumaczenie: Snorri Sturluson. Edda: konta mitologii nordyckiej . Paryż: Gallimard, 2003. (Świt ludów). ( ISBN  2-07-072114-0 ) .
  3. Faulkes, Anthony. Słowniczek: Snorri Sturluson. Edda: Skáldskaparmál . Lot. 2, Słowniczek i indeks nazwisk . Londyn: Viking Society for Northern Research, University College London, 1998. Str. 477. ( ISBN  0-903521-38-5 ) .
  4. Turville-Petre, EOG [Edward Oswald Gabriel]. Mit i religia północy: religia starożytnej Skandynawii . Westport, Conn. : Greenwood Press, 1975. Pierwotnie opublikowane w 1964 przez Holt, Rinehart i Winston, Nowy Jork. Str. 176. ( ISBN  0-8371-7420-1 ) .
  5. Simek, Rudolf. Słownik mitologii niemiecko-skandynawskiej . Trad. z niemieckiego autorstwa Patricka Guelpy. Lot. 1. Paryż: Porte-Glaive, 1996. (Dziedzictwo Europy). Trad. z Lexikon der germanischen Mythology . ( ISBN  2-906468-37-1 ) .