Narodziny |
1 st August 1872 Conques-sur-Orbiel ( Aude ) |
---|---|
Śmierć |
11 marca 1949(w wieku 76 lat) Paryż |
Imię i nazwisko | Henry Claude d'Estienne |
Narodowość | Francja |
Czynność | Malarz |
Trening | Państwowa Szkoła Sztuk Pięknych |
Mistrz | Jean-Léon Gérôme , Joseph Blanc |
Ruch | orientalizm |
Nagrody | Kawaler Legii Honorowej |
Henry Claude d'Estienne , urodzony w Conques-sur-Orbiel ( Aude ) dnia1 st August 1872i zmarł w Paryżu dnia11 marca 1949, jest malarzem francuskim .
Członek Akademii Sztuk Pięknych , kształcił się w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu, uczeń Jeana-Léona Gérôme'a , jest portrecistą i związanym z ruchem orientalistycznym .
Mianowany kawalerem Legii Honorowej i oficerem Zakonu Smoka z Annam , jego malarstwo porusza bardzo zróżnicowane tematy: Henry d'Estienne jest zarówno malarzem Algierii, jak i Bretanii . Oprócz portretów malował pejzaże Wschodu i Zachodu oraz sceny z życia codziennego, od paryskich wyższych sfer po bretońską wieś.
Henry d'Estienne urodził się dnia 1 st sierpień 1872w Conques-sur-Orbiel , stolicy Aude , wsi położonej dwie godziny drogi na północ od Carcassonne . Jest synem François d'Estienne (1834-1905), rzeźbiarza i dyrektora szkoły rzeźbiarskiej, w wieku 37 lat, oraz Marie Julie Joséphine Guyot (1836-1878), jego żony, lat 34. W stanie cywilnym po raz pierwszy nazywa się Henri Claude i używa tylko pisowni „Henry” z1893za pierwszy udział w Salonie Artystów Francuskich pisownię podpisu artysty. Pochodzę z rodziny z dawnej szlachty południowo-zachodniej Francji potomek Williama Estienne mówi Cape Biou , panem Conques-sur-Orbiel XIII th century, Henry Estienne resume w motta rodziny " Fortis zaszczyt et fides ” ( „Odwaga, honor i wiara ” ).
Henry d'Estienne studiował w Lycée de Carcassonne, a następnie w Montpellier. Kierowany przez swojego ojca artystę, przeniósł się do Paryża i od 1887 uczęszczał na kursy w École des arts decoratifs i studiował w École des Gobelins, zanim wstąpił do École des beaux-arts jako uczeń Jean-Léon Gérôme . Studia Sztuk Pięknych ukończył w 1898 roku. Już w 1898 roku odniósł pierwsze sukcesy, kupując przez państwo francuskie jego Portrait de Grand'Mère w Salonie Artystów Francuskich w 1899 roku.
Kariera Henryka d'Estienne jako malarza została naznaczona jego pierwszym udziałem w Wystawie Światowej 1900 w Paryżu . Otrzymał z Ministerstwa Kolonii zamówienie na dwa obrazy do drugiej sali pawilonu Wybrzeża Somalii, jego udział został nagrodzony brązowym medalem. Ale to przede wszystkim wysłanie w tym samym roku do Salonu Artystów Francuskich obrazu Jeune Malade , który zainicjuje jego karierę: obraz przedstawiający chorą dziewczynkę, nad którą czuwa starsza kobieta przy jej łóżku, przyniósł jej stypendium. roczna wycieczka z Ministerstwa Edukacji i Sztuk Pięknych
Podróże zagraniczne i malarz OrientuPo uzyskaniu tego stypendium Henry d'Estienne poślubił Marie-Angélique Tirefort the 28 czerwca 1900przed wyjazdem na roczny wyjazd za granicę. Odwiedził Wenecję, następnie Maroko, Algierię, Tunezję, Sycylię i Hiszpanię. Ta podróż będzie u źródeł orientalistycznej inspiracji młodego malarza, który zwielokrotni obrazy przedstawiające sceny z Algierii i Maroka, m.in. Femme de Bou Saada (Algieria) (w latach 1900-1930, Paryż, Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej ), Młoda Arabka przy Oknie (1908, kolekcja prywatna ), Zaduma. Młoda Algierka oparta o barierkę (1912, Muzeum Sztuki i Historii Narbonne ) i Młoda Arabka niosąca kawę (1914, kolekcja prywatna ). To orientalistyczne powołanie odnajdziemy w karierze Henryka d'Estienne, który w swoim życiu będzie odbywał kolejne podróże do Algierii, Tunezji i Egiptu.
Malarz Bretanii i portrecistaArtysta jest znanym malarzem z Bretanii, gdzie regularnie przebywa, głównie w Faouët i Ouessant , osiedlając się w Hôtel du Lion d'Or. Malował wiele widoków Bretanii z 1903 roku, m.in. Noce en Bretagne, po kościele (1904, Paryż , Musée d'Orsay ), Vieille Bretonne du Morbihan (1911, kolekcja prywatna ), Fillette de Pougastel -Daoulas ( 1912, Musée des Beaux-Arts de Nantes ), w Ouessant, klify w złą pogodę (1913, kolekcja prywatna ), Młoda kobieta w Cap-Sizun kostium blisko kruchcie kościoła św Tugen (między 1920 a 1930, Quimper , bretońskie muzeum departamentalne ), wnętrze kaplicy Saint-Fiacre, Le Faouët ( muzeum Faouët ), Sous les halles du Faouët (muzeum Faouët ) i Le Pardon kaplicy Sainte-Barbe (muzeum Faouët).
Jego klientela jest zróżnicowana: król Fouad z Egiptu nabywa od malarza kilka bretońskich obrazów.
Henry d'Estienne jest wreszcie portrecistą wielkiego klasycyzmu. Oprócz portretów członków rodziny, w tym jedynej córki Suzanne d'Estienne, przyjaciół lub na zamówienie, maluje tematy z dwóch głównych tematów jego upodobań: Wschodu i Bretanii. Swoje prace wystawiał w Salonie Artystów Francuskich w latach 1893-1947, od 1904 zaliczany do hors-concours i członek komitetu Salonu.
Henry d'Estienne zmarł dnia 11 marca 1949w Paryżu , zaraz po swojej żonie. Jego różnorodną twórczość charakteryzuje, nawet za życia, szerokie rozproszenie obrazów: jego obrazy można znaleźć w Szwecji, Argentynie, Stanach Zjednoczonych, Algierii, Egipcie oraz w wielu krajach Europy, w tym w Rosji.