Henriette Poincare

Następnie stała się towarzyszką starszych burżuazji, a także udzielała lekcji włoskiego w Sacré-Coeur, zanim ponownie wyszła za mąż24 czerwca 1891 r, Z przemysłowiec Arthur Bazire (urodzonego w Falaise na24 stycznia 1837 i zmarł dnia 16 maja 1892 r).

Owdowiała Henriette Bazire prowadziła w Paryżu salon , odwiedzany przez intelektualistów i polityków, oraz stworzyła sieć przyjaciół w wyższych sferach stolicy. Dzięki temu poznała Raymonda Poincarégo , którego towarzyszem szybko stała się od 1901 roku , zanim poślubiła go cywilnie .17 sierpnia 1904w Paryżu w XVII -tego okręgu .

Małżeństwo religijne może ostatecznie nastąpić dopiero po przedstawieniu dowodu śmierci jej pierwszego męża i jest ono celebrowane potajemnie w dniu 5 maja 1913 rKilka miesięcy po wyborach do prezydentury Raymond Poincaré , w ich mieszkaniu 10, rue de Babylone ( VII th arrondissement ) przez rektora Instytutu Katolickiego w Paryżu , M gr  Baudrillart , przyjaciela szkoły w czasie, gdy Raymond Poincaré uczęszczał do Lycée Louis-le-Grand . Prezydentowi, by zadowolić swój przeważnie katolicki elektorat, udaje się jednocześnie uzyskać błogosławieństwo Stolicy Apostolskiej .

Prasa kwalifikuje Henriette Poincaré jako kobietę siarkową, ze względu na liczbę mężczyzn, którzy dzielili jej życie. Częściowo po to, by wywołać ten obraz, jej mąż startuje w wyborach prezydenckich w 1913 roku . Nie mając dzieci, para bierze trzy siostrzenice Henriette jako własne.

Żona Prezydenta RP

W czasie I wojny światowej opiekowała się kilkoma organizacjami charytatywnymi wspierającymi morale żołnierzy i rodzin zmobilizowanych: założyła w Pałacu Elizejskim warsztaty zajmujące się przygotowywaniem paczek dla żołnierzy na froncie oraz, z okazji świąt, prezentów , słodycze i ubrania są rozdawane dzieciom włochatym lub tym ze szkół znajdujących się w strefach okupowanych przez francuską armię Alzacji i Lotaryngii .

Jest także jedną z „matek chrzestnych wojny”, mając według męża ponad 12 000 chrześniaków w okopach. Wreszcie towarzyszy mężowi w większości jego podróży, nie wahając się nosić tradycyjnego nakrycia głowy lub szalika odwiedzanego regionu.

Para uwielbia odpoczywać w pałacowym ogrodzie. Raymond Poincaré pisze: „Przez ostatnie dwa tygodnie ogród różany Élysée jest w pełnym rozkwicie i rozsiewa pyszny zapach. Ogród jest pełen ptaków. "