Henri Dickson
Henri Dickson
| Narodziny |
28 sierpnia 1872 r Tlemcen |
|---|---|
| Śmierć |
8 października 1938(w wieku 66 lat) Szpital Marmottan |
| Pogrzeb | Cmentarz Montparnasse (od12 października 1938) |
| Imię urodzenia | Elias Cohen |
| Pseudonim | Henri Dickson |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Piosenkarz |
Elias Cohen dit Henri Dickson to francuski piosenkarz i kompozytor koncertów kawiarnianych , urodzony w Tlemcen w Algierii na28 sierpnia 1872 r, zmarł w Paryżu 17 dnia8 października 1938.
Biografia
Henri Dickson zaczynał w Montmartre, interpretując romanse Paula Delmeta , Gabriela Montoyi i Marcela-Legay, a swoją karierę kontynuował w kawiarni-koncercie .
Sam komponuje melodie do pieśni walca, „gatunku, który [jest] jednym z pierwszych, który zilustrował”.
Dickson współpracuje z autorem tekstów George Millandy (1870-1964), tworzy wiele „slow waltz” rodzaj pieśni w modzie na początku XX -tego wieku; niektóre z tych wolnych walców zostały przejęte i są częścią dziedzictwa śpiewnika.
W 1904 Dickson stworzył When Love Dies , teksty Georgesa Millandy'ego muzykę Octave Crémieux , nagrywaną nieprzerwanie od 1905 roku m.in. przez Mansuelle , Mayol , Fred Gouin , Jean Sablon , Jean Lumière , Lina Margy , Line Renaud , Réda Cairo , Mathé Altéry , Danielle Darrieux , André Dassary , Suzy Delair , Patachou ; śpiewa ją Marlène Dietrich w słynnej scenie z filmu Cœurs brulés ( Maroko , 1930) Josefa von Sternberga i Jeanne Moreau w Le Petit Théâtre Jeana Renoira (1969).
Zmarł nagle w dniu 8 października 1938w szpitalu Marmottan, dokąd został przewieziony po złym samopoczuciu podczas wykonywania Testamentu Pierrota na scenie popularnego Cabaret du Front. Został pochowany w Montparnasse Cemetery ( 29 th dział).
Uwagi i referencje
- Brunschwig, Calvet, Klein, 1972, s. 120-121.
- " Śmierć piosenkarza Dicksona " , na gallica.bnf.fr , Excelsior ,10 października 1938 r(dostęp 24 czerwca 2019 )
- " Henri Dickson nie żyje " , na gallica.bnf.fr , Le Populaire ,10 października 1938 r(dostęp 24 czerwca 2019 )
- Dzienna księga pochówku, 12 października 1938, nr 2491, s. 7
Zobacz również
Bibliografia i źródła
- Georges Millandy , Kiedy wszystko się skończy: wspomnienia autora piosenek z Dzielnicy Łacińskiej (przedmowa Gustave'a Fréjaville'a, red. Albert Messein, 1933.
- Chantal Brunschwig, Calvet , Jean-Claude Klein, Sto lat francuskiej piosenki , próg ( 1 st ed podłączone.), 1972; trzcina. płk. Aktualne punkty), 1981 ( ISBN 2-02-00-2915-4 )
- Philippe Chauveau , „Słownik historyczny kawiarni-koncertów i sal koncertowych w Paryżu, a następnie artykuł o zakładach prowincjonalnych” w André Sallée i Philippe Chauveau (reż.), Music-hall and café-concert , Bordas, 1985, s. 113-189 ( ISBN 2-04-016371-9 )
- Martin Pénet (opracowany przez) i Claire Gaussa (pot.), Pamięć piosenka: 1100 utwory od średniowiecza do 1919 roku , Omnibus, 1998 ( ISBN 2-258-05062-6 ) ( 2 th ed 2001).