Jedenastozgłoskowiec (od greckiego „hendeka”, jedenaście lat, a „sullabê”, sylaby) lub endecasyllable jest - ogólnie rzecz biorąc - linia jedenaście sylab .
W poezji francuskiej jest mało używany; był używany w XIX th wieku do walki hegemonii Aleksandryjczyka . Na przykład Rimbaud w swoich nowych wersetach , jak Tear, który zaczyna się w następujący sposób:
Z dala od ptaków, stad, wiejskich kobiet, Piłem, kucając w jakimś wrzosie Otoczony delikatnym lasem orzechowym, W ciepłej, zielonej popołudniowej mgle.Endecasyllable to kardynalny werset włoskiej poezji (mówiąc metrycznie, jest to odpowiednik francuskiej dziesięciosylaby ).
Zgodnie z włoskim systemem metrycznym hendecylaba to linia, w której akcent znajduje się na dziesiątej sylabie metrycznej. Dlatego też, gdy akcent ostatniego słowa nie znajduje się na przedostatniej sylabie , nie jest to jedenaście sylab.
Spośród wierszy poezji włoskiej to właśnie w niej miejsca akcentów są najbardziej zróżnicowane. Jednak w ramach eposu ustawiają się na szóstej lub czwartej pozycji. Ze względu na swoją elastyczność hendecasyllabic od dawna jest ulubionym wierszem włoskich poetów i najczęściej używanym. Jest to miernik, przykuty w terzina Dantesca The Divine Comedy of Dante i główny miernik poezji włoskiej, gdzie najważniejsze jest we wszystkich formach, takich jak ballady , pieśni sonetu ...
Phalecial hendecasyllabus ( hendecasyllabus Phalaeceus ) jest linią zawierającą spondej , A daktyla (czasami zastępuje się spondej) i trzy trocheae . Jest używany w Sappho , Catullus i Martial ; występuje również w poezji neo-łacińskiej ( Giovanni Pontano , Étienne Dolet , Théodore de Bèze , Jean Bonnefons itp.). To bierze swoją nazwę od greckiego poety Phalaecos (III th wieku pne.). Ta linia jest również nazywana phaleuque lub phaleuce , ale te terminy są przestarzałe .