Heinrich von Lüttwitz
| Heinrich von Lüttwitz | |
| Narodziny |
6 grudnia 1896 Krumpach , województwo śląskie |
|---|---|
| Śmierć |
9 października 1969 (w wieku 72 lat) Neubourg-sur-le-Danube |
| Wierność |
Cesarstwo Niemieckie (1918) Republika Weimarska (1933) III Rzesza |
| Uzbrojony |
 Heer
|
| Stopień | General der Panzertruppe |
| Konflikty |
I wojna światowa II wojna światowa |
| Nagrody |
Krzyż Kawalerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami Krzyż Niemiecki |
Baron Heinrich Diepold Georg Freiherr von Lüttwitz (6 grudnia 1896w Krumpach -9 października 1969w Neubourg-sur-le-Danube ) to niemiecki generał pancernych (pancernych) General der Panzertruppe ), który służył w Heer w Wehrmachcie podczas II wojny światowej .
Biografia
W bitwie o Normandię był dowódcą 2. Dywizji Pancernej w randze Generalleutnant . Podczas kontrofensywy w Ardenach otoczył wojska amerykańskie w Bastogne i poprosił ich o poddanie się. W odpowiedzi otrzymał słynne „ Orzechy ! ”(„ Gwoździe! ”) Amerykańskiego generała spadochroniarzy McAuliffe .
Został udekorowany krzyżem rycerskim żelaznego krzyża z liśćmi dębu i mieczami .
Jest kuzynem barona Smilo von Lüttwitz i hrabiego Hyazinta Strachwitza von Groß-Zauche und Camminetz , obaj również niemieckich generałów.
Dekoracje
- Odznaka bojowa zbroi z brązu
-
Odznaka zraniona
- Złoty
- Niemiecki złoty krzyż19 grudnia 1941jako Oberstleutnant Schützen-Regiment 59
-
Żelazny krzyż
- 2 e klasa
- 1 st klasy
-
Krzyż Kawalerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
- Krzyż rycerski 27 maja 1942jako Oberst i dowódca Schützen-Regiment 59
- 571 st liści dębu3 września 1944jako Generalleutnant i dowódca 2. Dywizji Pancernej
- 157 TH miecze9 maja 1944jako generał der Panzertruppe i dowódca generalny XXXXVII. Panzerkorps
Uwagi i odniesienia
Uwagi
- Freiherr to tytuł szlachecki, który można przetłumaczyć jako Baron, a nie część nazwiska. Forma żeńska to Freifrau i Freiin.
- Kandydatura Heinricha von Lüttwitza została przyjęta przez Heerespersonalamt (HPA - Office Personnel Army) 28 kwietnia 1945 r. Major Joachim Domaschk zdecydował 30 kwietnia: „ Heeresgruppe B , donosi, że generał Von Lüttwiz wraz z pozostałymi siłami Heeresgruppe B. wzięty do niewoli lub zaginiony w akcji w zagłębieniu Ruhry 15 kwietnia. W związku z tym spotkanie nie zostało jeszcze przetworzone zgodnie z sprostowaniem AHA 44 Ziff. 572 . Na liście nominacji na wyższe stopnie Krzyża Kawalerskiego Żelaznego Krzyża znajduje się również notatka z dnia 28 kwietnia 1945 r.: „Odroczone”. Uzyskanie nie mogło zatem nastąpić. Kolejny numer „157” oraz datę złożenia nadały Stowarzyszenie Krzyżaków Rycerskich .
Bibliografia
- Patzwall i Scherzer 2001, s. 289.
- Scherzer 2007, s. 519.
- Scherzer 2007, s. 157.
Załączniki
Bibliografia
- (de) Berger, Florian (2000). Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges . Selbstverlag Florian Berger. ( ISBN 3-9501307-0-5 ) .
- (de) Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 . Friedburg, Niemcy: Podzun-Pallas. ( ISBN 3-7909-0284-5 ) .
- (de) Patzwall, Klaus D. i Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 - 1945 Geschichte und Inhaber Band II . Norderstedt, Niemcy: Verlag Klaus D. Patzwall. ( ISBN 3-931533-45-X ) .
- (de) Scherzer, Veit (2007). Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives . Jena, Niemcy: Scherzers Miltaer-Verlag. ( ISBN 978-3-938845-17-2 ) .