Hector Hanoteau

Hector Hanoteau Portret Hectora Hanoteau namalowany przez jego syna Marcela Hanoteau w 1887 roku Funkcje

Radny Generalny Nièvre
1871-1874
Burmistrz Cercy-la-Tour ( d )
1870-1872

Biografia

Narodziny	25 maja 1823 Decize
Śmierć	7 kwietnia 1890(w wieku 66 lat) Cercy-la-Tour
Narodowość	Francuski
Trening	Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Zajęcia	Malarz , polityk
Rodzeństwo	Adolphe Hanoteau

Inne informacje

Mistrz	Régis François Gignoux
Różnica	Kawaler Legii Honorowej

Podstawowe prace

La Mare du Village ( d )

Hector Hanoteau , urodzony dnia25 maja 1823do Decize i zmarł7 kwietnia 1890w Briet, gminie Cercy-la-Tour we Francji , jest francuskim malarzem .

Biografia

Hector Hanoteau urodził się w burżuazyjnej rodzinie w Decize, dziewięć lat po narodzinach swojego starszego brata, generała Adolphe Hanoteau . Jej ojciec, Charles Constance Hanoteau, był inspektorem żeglugi, a matka Jeanne-Marie Raboué, córka bogatego właściciela ziemskiego.

W 1841 roku został przyjęty do École des beaux-arts de Paris w pracowni Régisa François Gignoux ( 1816 - 1882 ). Bez powodzenia konkuruje o Prix ​​de Rome z 1849 r., Którego tematem jest Milo de Crotone dostarczony przez wilki .

W 1853 roku odwiedził brata, szefa arabskiego biurze z Medeah w Algierii , co pozwoliło mu produkować jakieś egzotyczne prace w orientalista stylu . Wysłał swój arabski obóz pod murami Laghouat na Wystawę Światową w 1855 roku .

W 1858 namalował we współpracy ze swoim przyjacielem Gustave Courbet , Bathers zwanego również dwóch nagich kobiet (Musée d'Orsay).

W 1860 roku poślubił Caroline Mouzat, która zmarła w następnym roku.

Hector Hanoteau przeniósł się do Briet pod koniec Cercy-la-Tour i założył szkołę malarstwa. Pracuje ze swoimi uczniami nad motywem, w Nièvre, przez który podróżują. Wśród nich są Louis Marandat , Louis Marion , Gustave Comoy i jego przyjaciel Paul Martin , a także jego syn Marcel Adolphe Hanoteau . Przyjmował tam zagranicznych malarzy: Carona, Castagneto, Garcia Y Vasqueza , którzy woleli bardziej akademickich uczelni niż kontakt z impresjonistami. Ta mała grupa przyjmie nazwę „  École de Briet  ”.

Wybrany na burmistrza Cercy-la-Tour 24 września 1870, pozostanie do 9 czerwca 1872przez pewien czas będzie radnym generalnym kantonu Czterech, aw tym samym roku zostaje mianowany rycerzem Legii Honorowej . W 1872 r. Został honorowym prezesem wystawy sztuki w Nevers. Od 1879 r. Do śmierci uczył malarstwa poety, historyka, archeologa i pisarza Louisa Mathieu Poussereau (1855-1931), który był także malarzem.

W 1880 roku założył L'Aiguillon , stowarzyszenie zrzeszające Nivernais mieszkających w Paryżu, wraz z Jeanem Gautherinem , Émile-André Boisseau , Édouardem Pailem , Albertem Duvivierem i Dallignym.

Jego prace La Mare du village , Les Nénuphars i Les Grenouilles zostały nabyte przez państwo i są przechowywane w Paryżu w Musée d'Orsay .

Został pochowany na cmentarzu Cercy-la-Tour.

Prace w zbiorach publicznych

• Bourges  : La Haie mitoyenne , olej na płótnie, nabyty w 1888 roku przez państwo i miasto;
• Douai , muzeum Chartreuse  : Un coin de parc dans le Nivernais , 1865, olej na płótnie;
• Laval , Muzeum Starego Zamku  :
  • Martwa natura, pomarańcze i granaty , olej na płótnie;
  • Woda niegazowana , olej na płótnie;
  • Krajobraz, woda niegazowana , olej na płótnie;
• Lille , Palais des Beaux-Arts  : Le Vigneron , rutyna i akwaforta;
• Nevers , muzeum miejskie Frédéric Blandin  :
  • Dobry Samarytanin , 1850, olej na płótnie;
  • Niania ubogich , 1863, olej na płótnie;
  • The Miller's Tour , 1877, olej na płótnie;
  • Ofiara sylwestra , 1879, olej na płótnie;
  • Lekcja gry na fortepianie , czyli dwie głowy dziecka , czyli dwie głowy dziecka w czytaniu , 1882, olej na płótnie;
  • Un Chemin à Briet , 1884, olej na płótnie;
  • Wóz wołowy , 1884, olej na płótnie;
  • Les Nénuphars , 1885, olej na płótnie;
  • Śpiące indyki , 1889, olej na płótnie;
  • Zmierzch , olej na płótnie;
  • Efekt śniegu , olej na płótnie;
• Marsylia , Muzeum Sztuk Pięknych  : Le Paradis des oies , 1864, olej na płótnie;
• Paryż , Musée d'Orsay  :
  • Kąpiący się lub dwie nagie kobiety , 1858, olej na płótnie;
  • La Mare du village , 1869, olej na płótnie;
  • Żaby , 1874, olej na płótnie;
• Valognes , kaplica hospicjum  : Niesienie krzyża - Chrystus niesie swój krzyż , 1849, olej na płótnie, wg Véronèse  ;

Prace wystawiane w Salon des Artistes Français

• 1847: Krajobraz lasu Compiègne  ;
• 1850: Dobry Samarytanin , n ° 1458;
• 1863: Niania ubogich , nr 880;
• 1864: Le Paradis des geese , n ° 917;
• 1865: róg parku w Nivernais , n ° 1006;
• 1870: wieś La Mare du , n ° 1322;
• 1873: dwanaście obrazów, w tym: La Basse-cour  ; Hangar  ; Kącik stodoły  ; The House of the Woods  ; The Lavoir  ; Ścięte drewno  ; Powrót na farmę  ;
• 1875: Żaby , n ° 1008;
• 1876: L'Eau qui rit , Les Biquets  ;
• 1878: The Miller's Tour , n ° 1121;
• 1879: Ofiara sylwestra  ;
• 1886: Les Nénuphars , n ° 1158;
• 1888: La Haie adjoyenne .

Wystawy

• 1855, Wystawa Światowa Paryża  : obóz arabski pod murami Laghouat  ;
• 1863, pierwsza wystawa sztuki w Nevers;
• 1873, Wystawa powszechna 1873 w Wiedniu  : La Mare du village , n o  320;
• 1886, konkurs regionalny Bourges: La Haie mitoyenne  ;
• Wystawa powszechna 1889  ;
• 1962, „Les Peintres et Sculpteurs de l'Aiguillon” (artyści Nivernais mieszkający w Paryżu) w muzeum sztuki nowoczesnej w Paryżu od 17 marca w 17 kwietnia 1962. ( Ofiara sylwestra  ; Dwie głowy dzieci  ; Lilie wodne  ; Śpiące indyki  ; Wół wozu );
• 1965, „Skarby muzeów Nièvre” w Bourges ( efekt śniegu );
• 1970, Paysagistes du Morvan w muzeum Rolin w Autun, od maja do września ( Ofiara sylwestra );
• 1980, „Le Centenaire de l'Aiguillon” w Nevers ( Un chemin à Briet  ; Crépuscule  ; Les Nénuphars );
• 1988-1989, wystawa 2 listopada 1988 w 10 stycznia 1989, Dom Kultury, Nevers. ( Lilie wodne  ; Indyki zachodzącego słońca  ; Wóz wół );
• 1991 wystawa w Muzeum Cosne-sur-Loire, od 1 st lipca30 września 1991, departamentalna organizacja konserwatorska muzeów Nièvre. ( Efekt śniegu  ; Lilie wodne );
• 1992, „Hector and Jean William Hanoteau”, muzeum miejskie i Ggalerie Jean-Marie Bignolas w Nevers, od 3 października w 7 listopada ;
• 1995, „150 lat Muzeum Nevers” w Maison de la Culture de Nevers, 3 czerwca w 17 września 1995. ( Ofiara sylwestra  ; Dwie głowy dzieci  ; Wycieczka The Miller's );
• 1995, „Pewien urok Nivernais” w muzeum Nevers ( Crépuscule );
• 1996, „Let the Festival begin”, wystawa w muzeum Nevers, od 20 października 1996 w 28 lutego 1997 ;
• 1999, wystawa w Pałacu Książęcym w Nevers, „Métiers d'hier en nivernais”, od 19 czerwca w 22 sierpniazorganizowane przez służby dziedzictwa miasta Nevers ( La Tournée du meunier );
• 2001 "Kraj, krajobrazy," Frédéric Blandin Muzeum Miejskie w Nevers od 1 st kwietnia3 września, i 2 listopada 1988 w 10 stycznia 1989w Maison de la Culture w Nevers ( Un Chemin à Briet  ; Dusk  ; Lilie wodne );
• 2001-2002, „Krajobrazy Burgundii, od Corot do Laronze” w Muzeum Sztuk Pięknych w Dijon, 7 grudnia 2001 w 02 stycznia 2002( Wóz wół  ; efekt śniegu );
• 2008, „Poszukiwanie właścicieli: areszt, badania i restytucja skradzionych we Francji podczas I wojny światowej”, Jerozolima, Izrael ( Baigneuses );
• 2013-2014, Hector Hanoteau, architekt krajobrazu przyjaciel Courbet , w muzeum Courbet w Ornans, od20 grudnia 2013 w 4 kwietnia 2014.
• 2015, „Śladami Hectora Hanoteau. Malarze pejzaży w Nivernais ”w Muzeum Ceramiki i Sztuk Pięknych w Nevers.

Nagrody

• 1863 medal Złoty I re Nevers wystawa sztuki;
• 1864, medal na Salonie;
• 1868, medal na Salonie;
• 1869, medal na Salonie;
• 1870, wystawa w Salonie;
• 1889, udekorowany na Wystawie Światowej w Paryżu.

Studenci

• Paul Bon  ;
• Castagneto  ;
• Gustave Comoy (zmarł 1903);
• Victor Gautron du Coudray  ;
• Édouard Darviot (1859–1921);
• Edmond Defonte (1862-1948);
• Auguste-Antoine Durandeau (1851-1941);
• Marcel Adolphe Hanoteau  ;
• Louis Marandat  ;
• Louis Marion  ;
• Jean-Paul Louis Martin des Amoignes (1850-1925);
• François Pierdon (1821–1904);
• Louis Mathieu Poussereau (1855-1931);
• Garcia Y Vasquez .

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „  Hector Hanoteau  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. Komu poświęci kilka obrazów.
2. Hector Hanoteau, ogrodnik przyjaciel Courbet , Muzea w Franche-Comté .
3. Nazwie "des Amoignes", aby odróżnić go od innych Martinów, przydomek, który zapamięta potomność.
4. Encyklopedia Itau Cultural Groupe Grimm .
5. Yves Ducroizet Robert Pommery "czwórki Canton", w The Camosine, Annals of Country Nivernais , n o  154, 2013, str.  10 .
6. Zawiadomienie bazowe Archim AR013308, kod: F / 21 / 4500B
7. Zdjęcie La Mare we wsi na stronie RMN .
8. Base Arcade: Cote F / 21/0035; AN: Uwaga: AR312231
9. Le Journal de la Nièvre , 19 maja 1886.
10. Wskazówki n O  19, reprodukcji s.  13 .
11. Decizoises Celebrities
12. Wiatry Morvan nr 26
13. Poeta, historyk, archeolog i malarz, student (1879 do 1890) ( biografia Louisa Mathieu Poussereau ).

Załączniki

Bibliografia

• Sybille Bellamy-Brown (Jean-Michel Lienaud, dyrektor publikacji), Procès-verbaux de l'Académie des Beaux-Arts , w tomach XII; tom VIII, s.  396-403 .
• Anonymous, „The Nivernais Artists at the Salon of 1876”, w Le Journal de la Nièvre ,16 czerwca 1876.
• Collective, Galerie żyjących artystów wystawiane w Palais des Champs-Élysées , Salon 1879.
• Zbiorowe, „Homage to Hector Hanoteau”, Courrier de l'Art , 1890.
• De Soria, "Hector Hanoteau", w : L'Illustration , n o  2460,19 kwietnia 1890.
• Anonimowy, Sztuka współczesna 1880-1881 , Paryż, Warsztaty Reprodukcji Artystycznej, 2 t., Niedatowane.
• „Hector Hanoteau” w Pays de Bourgogne , n o  172.
• Zbiorowe „Louis Adolphe i Hector Hanoteau” w Les Annales du Pays Nivernais , Éd. La Camosine, reprodukcja La Victime du Réveillon , s.  18 i The Good Samaritan , s.  5 .
• Louis Jolivet, „Les Artistes Nivernais” , w Memoirs of the Académie du Nivernais , t. XI, 1902, s.  73–76 .
• Lucette Desvignes „Hector Hanoteau lub światło pod korcem” w Pays de Bourgogne , N O  172, 1996, p.  21-26 .
• Maurice Bardin Słownik malarzy, rzeźbiarzy i rytowników Nivernais XV TH do XX th  century , Nevers 2002.
• Didier Maranski, Louise-Anne Périchon, Gwladys Seabra, Śladami Hectora Hanoteau. Malarze krajobrazu w Nivernais , Katalog wystawy prezentowanej w Muzeum Fajansu i Sztuk Pięknych w Nevers, 2015 ( ISBN  978-29515319-8-7 ) .
• Yves Ducroizet, Hector Hanoteau , Éditions Cerciacum, 2016 ( ISBN  978-2-9542858-4-9 ) .

Ikonografia

• Gustave Courbet  : Portret malarza Hectora Hanoteau , około 1863, zbiory prywatne;
• Marcel Adolphe Hanoteau  : Portret Hectora Hanoteau , Nevers , muzeum miejskie Frédérica Blandina  ;
• Philippe Louis Edmond Cougny  : Hector Hanoteau , 1873, patynowany tynk, Nevers, muzeum miejskie Frédérica Blandina. [[prezentacja online]]

Powiązane artykuły

• Adolphe Hanoteau

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Zasoby dzieł sztuki  :
  • AGORHA
  • Muzeum Orsay
  • Museo Nacional de Artes Visuales
  • (w)  Bénézit
  • (en + nl)  RKDartists
  • (w)  Związkowa lista nazwisk wykonawców
• (en) „Hector Hanoteau”, w New International Encyclopedia [ szczegóły wydań ]