Architekt | Hermann Henselmann |
---|---|
Twórca | Walter Womacka ( en ) (fryz) |
Style | Styl międzynarodowy , Nachkriegsmoderne ( d ) |
---|---|
Ojcowieństwo | Zabytek historyczny w Niemczech |
Wysokość | 54 m² |
Podłogi | 11 |
Właściciel | Wohnungsbaugesellschaft Berlin-Mitte ( d ) (od2001) |
---|
Adres |
9 Alexanderstraße ( d ) powiat Mitte Niemcy |
---|---|
Informacje kontaktowe | 52 ° 31 ′ 17 ″ N, 13 ° 24 ′ 59 ″ E |
Haus des Lehrers we francuskim Domu Nauczyciela (w skrócie HDL ), to budynek w Mitte dzielnicy , znajduje się na Alexanderplatz , Berlin , Niemcy . Jest częścią zespołu architektonicznego, który obejmuje również salę kongresową, Kongresshalle am Alexanderplatz (de) , dwupiętrowy budynek o powierzchni 2500 metrów kwadratowych, noszący nazwę Berlińskiego Centrum Kongresowego (bcc).wrzesień 2003.
W Październik 1908, przy placu 41 zostaje otwarty Dom Stowarzyszenia Nauczycieli, budynek zaprojektowany przez Hansa Toebelmanna i Henry'ego Großa. Stowarzyszenie posiadało swój budynek administracyjny i hotel dla członków stowarzyszenia oraz salę przeznaczoną na imprezy. Między innymi2 lutego 1919, pogrzeb Karla Liebknechta i Róży Luksemburg . Obszerna biblioteka edukacyjna stowarzyszenia nauczycieli przetrwała obie wojny światowe.
Po zniszczeniu starego budynku w czasie II wojny światowej , w latach 1961-1964, nieco dalej na północny-wschód, wybudowano Dom Nauczyciela. Był to pierwszy wieżowiec na Alexanderplatz. Kamienny fundament budynku przez zespół architektów Hermann Henselmann , B. Geyer i J. Streitparth wmurowano12 grudnia 1961. Dom otwiera się 9-go wrzesień 1964.
Dwunastopiętrowy budynek ma 54 metry wysokości, 44 metry szerokości i 15 metrów głębokości. Opiera się na stalowej ramie ze szklano-aluminiową ścianą osłonową . Ma fryz złożony z 800 000 elementów mozaiki do trzeciego i czwartego etapu, znany jako bérolinisme „opatrunek brzuszny”. Fryz noszący nazwę Nasze życie , zaprojektowany przez Waltera Womackiej, przedstawia przedstawienia życia społecznego w NRD . Ma siedem metrów wysokości i 127 długości, jest jednym z największych dzieł sztuki w Europie pod względem powierzchni. Zespół budynków od lat 90. XX wieku zaliczany jest do zabytków.
Miejsce miało być miejscem spotkań edukatorów, w tym Klubu Berliner Pädagogen . Na trzecim i czwartym piętrze - za fryzem - znajdowała się Centralna Biblioteka Oświatowa, jedna z najważniejszych bibliotek oświatowych w Europie z 650 000 dzieł. Przynależna czytelnia znajdowała się na piątym piętrze. Po upadku NRD biblioteka została włączona do Biblioteki Badawczej Historii Oświaty .
Na pierwszym i drugim piętrze zlokalizowano kawiarnię i restaurację. Inne przestrzenie publiczne to księgarnia , sale recepcyjne oraz kabaret z barem.
Po upadku reżimu wschodnioniemieckiego budynek był własnością Senatu Berlińskiego, który przekazał mu część administracji oświatowej z Senatu. Od 1994 roku budynek był wynajmowany, a pod koniec 2001 roku sprzedany za 8,18 mln euro spółdzielni mieszkaniowej Berlin-Mitte ( WBM (de) ).
W latach 2002-2004 kompleks wraz z przylegającą salą kongresową został całkowicie odrestaurowany, zmodernizowany i częściowo przebudowany. Zmniejszając wielkość klatek schodowych można podwoić powierzchnię użytkową. Na dachu powstaje szklany pawilon.
Alexanderplatz ok. 1908 (od lewej): Stowarzyszenie Nauczycieli, Komenda Główna Policji , Restauracja Aschinger.
Dom Nauczyciela w trakcie budowy, 1963.
Listopad 1989 : Zdjęcia z wielkiego wydarzenia na Alexanderplatz są wystawione na DNA i wzbudzają duże zainteresowanie.
styczeń 1990 : Szefowie głównych mediów i przedstawiciele mediów nowych partii i organizacji spotykają się w budynku Służby Ogólnej na drugim okrągłym stole w obecności Güntera Pötschke, dyrektora zarządzającego ADN.
Dom Nauczyciela z instalacją Blinkenlights .
czerwiec 2005 : Po prawej centrum wystawiennicze bcc .