Haus des Lehrers

Haus des Lehrers Obraz w Infoboksie. Historia
Architekt Hermann Henselmann
Twórca Walter Womacka ( en ) (fryz)
Architektura
Style Styl międzynarodowy , Nachkriegsmoderne ( d )
Ojcowieństwo Zabytek historyczny w Niemczech
Wysokość 54 m²
Podłogi 11
Administracja
Właściciel Wohnungsbaugesellschaft Berlin-Mitte ( d ) (od2001)
Lokalizacja
Adres 9 Alexanderstraße ( d )
powiat Mitte Niemcy
 
Informacje kontaktowe 52 ° 31 ′ 17 ″ N, 13 ° 24 ′ 59 ″ E

Haus des Lehrers we francuskim Domu Nauczyciela (w skrócie HDL ), to budynek w Mitte dzielnicy , znajduje się na Alexanderplatz , Berlin , Niemcy . Jest częścią zespołu architektonicznego, który obejmuje również salę kongresową, Kongresshalle am Alexanderplatz  (de) , dwupiętrowy budynek o powierzchni 2500 metrów kwadratowych, noszący nazwę Berlińskiego Centrum Kongresowego (bcc).wrzesień 2003.

Dom Stowarzyszenia Nauczycieli

W Październik 1908, przy placu 41 zostaje otwarty Dom Stowarzyszenia Nauczycieli, budynek zaprojektowany przez Hansa Toebelmanna i Henry'ego Großa. Stowarzyszenie posiadało swój budynek administracyjny i hotel dla członków stowarzyszenia oraz salę przeznaczoną na imprezy. Między innymi2 lutego 1919, pogrzeb Karla Liebknechta i Róży Luksemburg . Obszerna biblioteka edukacyjna stowarzyszenia nauczycieli przetrwała obie wojny światowe.

Odbudowa po II wojnie światowej

Po zniszczeniu starego budynku w czasie II wojny światowej , w latach 1961-1964, nieco dalej na północny-wschód, wybudowano Dom Nauczyciela. Był to pierwszy wieżowiec na Alexanderplatz. Kamienny fundament budynku przez zespół architektów Hermann Henselmann , B. Geyer i J. Streitparth wmurowano12 grudnia 1961. Dom otwiera się 9-go wrzesień 1964.

Budowa

Dwunastopiętrowy budynek ma 54 metry wysokości, 44 metry szerokości i 15 metrów głębokości. Opiera się na stalowej ramie ze szklano-aluminiową ścianą osłonową . Ma fryz złożony z 800 000 elementów mozaiki do trzeciego i czwartego etapu, znany jako bérolinisme „opatrunek brzuszny”. Fryz noszący nazwę Nasze życie , zaprojektowany przez Waltera Womackiej, przedstawia przedstawienia życia społecznego w NRD . Ma siedem metrów wysokości i 127 długości, jest jednym z największych dzieł sztuki w Europie pod względem powierzchni. Zespół budynków od lat 90. XX wieku zaliczany jest do zabytków.

Miejsce miało być miejscem spotkań edukatorów, w tym Klubu Berliner Pädagogen . Na trzecim i czwartym piętrze - za fryzem - znajdowała się Centralna Biblioteka Oświatowa, jedna z najważniejszych bibliotek oświatowych w Europie z 650 000 dzieł. Przynależna czytelnia znajdowała się na piątym piętrze. Po upadku NRD biblioteka została włączona do Biblioteki Badawczej Historii Oświaty .

Na pierwszym i drugim piętrze zlokalizowano kawiarnię i restaurację. Inne przestrzenie publiczne to księgarnia , sale recepcyjne oraz kabaret z barem.

Po upadku reżimu wschodnioniemieckiego budynek był własnością Senatu Berlińskiego, który przekazał mu część administracji oświatowej z Senatu. Od 1994 roku budynek był wynajmowany, a pod koniec 2001 roku sprzedany za 8,18 mln euro spółdzielni mieszkaniowej Berlin-Mitte ( WBM  (de) ).

W latach 2002-2004 kompleks wraz z przylegającą salą kongresową został całkowicie odrestaurowany, zmodernizowany i częściowo przebudowany. Zmniejszając wielkość klatek schodowych można podwoić powierzchnię użytkową. Na dachu powstaje szklany pawilon.

Uwagi i referencje

  1. Gernot Jochheim: Der Berliner Alexanderplatz , Links Berlin 2006, ISBN 978-3-86153-391-7 , s. 186.
  2. Joachim Schulz, Werner Gräbner: Berlin. Hauptstadt der NRD. Architekturführer DDR , VEB Verlag für Bauwesen Berlin, 1974; str. 53.
  3. Die kleinen Steinchen sind poliert. W: Berliner Zeitung , 14 października 2003 r., zob. 16 czerwca 2013 r.

Linki zewnętrzne