Hans i Parkie

Hans i Parkie Słoń Hans zaprojektowany przez Nicolasa Maréchala. Informacja

Gatunki	Słonie azjatyckie ( Elephas maximus )
Data urodzenia	Około 1785
Miejsce urodzenia	Cejlon
Data śmierci	6 stycznia 1802 r (Hans) 15 marca 1817 r. (Parki)
Miejsce śmierci	Menażeria Jardin des Plantes , Paryż ( Francja )

Hans , urodzony ok. 1785 na Cejlonie i zmarły dnia6 stycznia 1802 rw Paryżu i Parkie , urodzony około 1785 roku na Cejlonie i zmarły w Paryżu 15 marca 1817 roku , były parą słoni azjatyckich .

Słyną z tego, że były pierwszymi słoniami prezentowanymi w Menażerii w Jardin des Plantes w Paryżu . Pozostają do dziś wśród zwierząt, które stały się główną atrakcją parku. Samiec Hans jest naturalizowany i widoczny w Muzeum Historii Naturalnej w Bourges .

Historia

Oboje urodzeni na Cejlonie (obecnie Sri Lanka) w środowisku naturalnym, zostali schwytani w rejonie Negombo podczas polowania na kraala w grudniu 1785 roku. Zaokrętowali się na Utrecht , statek Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, który miał być ofiarowany Stadtholder Holandii Wilhelm V z Orange-Nassau . Przybywają do Hagi 28 czerwca 1786 roku. Początkowo skierowani są do menażerii Het Kleine Loo w Voorburgu, a następnie zintegrowali to, co Stathouder utrzymuje w zamku Het Loo w Apeldoorn . Prawie oswojone, żyją w otoczeniu księcia, niektóre anegdoty mówią nawet, że włóczą się po pałacowych salach.

Po bitwie pod Fleurus , że Zjednoczone Prowincje zostały najechane przez wojska francuskie i William V uciekł. Tymczasowe Arts Komisja decyduje o wysłaniu misji do Holandii, aby określić, które części dziedzictwa Stathouder mogłaby zostać skonfiskowane przez Francję. Jego częścią są geolog Barthélémy Faujas de Saint-Fond i botanik André Thouin . Wyjechali z Paryża 3 września 1794 roku. Zorganizowali przeniesienie bardzo bogatego i bardzo znanego gabinetu przyrodniczego Guillaume V do Muzeum Paryskiego, ale także zainteresowali się żywymi zwierzętami menażerii Het Loo, poczynając od dwóch słoni. Stanowią one wielką szansę dla zupełnie nowej menażerii Jardin des Plantes . Przeniesienie dwóch skór gruboskórnych nie odbędzie się jednak bez trudności, ponieważ potrzeba nie mniej niż trzech prób, aby odnieść sukces. Pierwsze dwa zawodzą z powodu braku przygotowania i z powodu męskiej złości. Wreszcie25 września 1797para pachydermów rozpoczyna podróż do Paryża i dociera do Jardin des Plantes w dniu20 marca 1798, po bardzo męczącej zimowej wyprawie dla dwóch zwierząt.

Publiczność szybko stała się entuzjastyczna i licznie odwiedzała wybieg dla słoni. Entuzjazm jest taki, że organizujemy dla nich nawet koncert muzyków Konserwatorium, aby w szczególności doświadczyć wpływu muzyki na ich zwyczaje. W programie utwory Glucka ( Iphigénie en Tauride ), ale także modne melodie, zwłaszcza „ Ach ca ira! ”.

Hans zmarł dnia 6 stycznia 1802 rzapalenie płuc. Współczesne relacje mówią o łzach, które wylewa Parkie na widok zwłok swojego towarzysza. Spostrzeżenie jest niewątpliwie słuszne; świadomość śmierci słoni jest dobrze udokumentowana. Parkie zostaje sama, ale staramy się znaleźć dla niej towarzysza, kolejnego byka słonia, a nawet wielbłąda . Jest zainstalowany w „  rotundzie spokojnych zwierząt  ”, zainaugurowanej w 1815 roku, aby pomieścić duże ssaki. Zmarła 15 marca 1817 r.

Naturalizacja

Po śmierci Hansa przeprowadza sekcję zwłok Georgesa Cuviera , który wykorzysta wyniki operacji w części poświęconej słoniom ze swoich badań nad skamieniałymi kośćmi. Został naturalizowany w 1803 roku, co było wówczas operacją na dużą skalę. Jest to najstarsza zachowana do dziś naturalizacja słoni we Francji i niewątpliwie druga na świecie po słoniu azjatyckim przechowywana w Narodowym Muzeum Nauk Przyrodniczych w Madrycie . Naturalizowany okaz jest przenoszony dolipiec 1931w Muzeum Historii Naturalnej w Bourges, a następnie był częścią grupy dwudziestu ośmiu okazów podarowanych przez Narodowe Muzeum Historii Naturalnej . Odrestaurowany w 1989 roku, nadal można go tam oglądać.

Z kolei Parkie w 1817 r. zostało poddane sekcji i naturalizacji. Naturalizacja jest nadal przechowywana w Muzeum Narodowym, ale nie jest prezentowana publicznie

Uwagi i referencje

1. „  Muzeum z Bourges: Hans l \ „Elephant  ” , na www.museum-bourges.net (dostęp 2 lipca 2018 r. )
2. Philippe Candegabe, Niesamowita historia słonia Hansa. Od lasów Sri Lanki do Muzeum Historii Naturalnej , Paryż, Vendémiaire, 2016, s.204. koryguje datę śmierci Parkiego, często błędnie umieszczaną w 1816 roku.
3. Philippe Candegabe, Niesamowita historia słonia Hansa. Od lasów Sri Lanki po Muzeum Historii Naturalnej. , Paryż, Vendémiaire,2016, 313  s. ( ISBN  978-2-36358-200-3 )
4. Amandine Péquignot, Philippe Candegabe i Michèle Lemaire, Odkryta na nowo historia słonia Hansa . List OCIM, n o  97, styczeń-luty 2005 , str.  13-23 .
5. „  Hanz i Parkies, kochające muzykę słonie  ” , na Ménagerie, zoo Jardin des Plantes (dostęp 2 lipca 2018 r. )