| Imię urodzenia | Hampton Barnett Hawes Jr. |
|---|---|
| Narodziny |
13 listopada 1928 Los Angeles |
| Śmierć |
22 maja 1977(w wieku 48 lat) Los Angeles |
| Podstawowa działalność | pianista , kompozytor |
| Gatunek muzyczny | jazz , hard bop , bebop |
| Instrumenty | fortepian |
| aktywne lata | 1944-1977 |
| Etykiety | Prestige Records , Contemporary Records |
Hampton Hawes (urodzony jako Hampton Barnett Hawes, Jr.13 listopada 1928w Los Angeles i zmarł dalej22 maja 1977w tym samym mieście) to amerykański pianista i kompozytor jazzowy , znany z mistrzostwa bebopu .
Urodzony w Los Angeles, gdzie jego ojciec był popularnym pastorem, a jego matka - muzyk grała na pianinie w kościele, młody Hampton Hawes został wprowadzony w muzykę, zwłaszcza gospel , na wzór matki. Młody chłopiec sam nauczy się gry na instrumencie; później żałował, że nie miał żadnego wykształcenia klasycznego, zwłaszcza w zakresie pisania i czytania muzyki. Oprócz gospel pianista jest szybko narażony na boogie-woogie, potem Nat King Cole , Fats Waller czy Art Tatum .
Ale największy wpływ pianisty ma, jak sam przyznaje, Charlie Parker, którego odkrył wraz z młodymi muzykami swoich czasów: „on [Parker] wpłynął na mnie bardziej niż inni, nawet bardziej niż pianiści. " Nauka gry w stylu słynnego saksofonisty, Hampton Hawes naprawdę rozpoczął swoją karierę grając w kilku zespołach u boku znanych jazzmanów tamtych czasów, takich jak Dexter Gordon , Art Pepper i Billie Holiday . Na poziomie płytowym pianista zyskał rozgłos, kiedy podpisał kontrakt z Contemporary Records za pośrednictwem Lestera Koeniga, managera wytwórni. Nagra tam m.in. serię 6 albumów w latach 1955-1956, dzięki którym zyska sławę wśród fanów jazzu. Hawes był wtedy u szczytu swojej kariery.
Podobnie jak wielu muzyków w tym czasie pianista zażył narkotyki, a zwłaszcza bohaterkę, od której był silnie uzależniony i która wstrzymała jego karierę na kilka lat. Hawes został aresztowany w 1958 roku za posiadanie narkotyków i skazany na 10 lat więzienia w Teksasie . Pianista prosi o ułaskawienie prezydenta po obejrzeniu Kennedy'ego w telewizji. Wbrew wszelkim oczekiwaniom otrzymał przychylną odpowiedź w 1963 roku, uzyskując trzecie takie ułaskawienie po 40 latach.
Zwolniony z więzienia Hawes musi ponownie dopasować się do sceny muzycznej, która zmieniła się dramatycznie podczas jego pięcioletniej nieobecności. Następnie występował lokalnie w Los Angeles. Pianista nie osiągnie już wcześniejszego uznania, ale nadal będzie dużo nagrywać z różnymi triami i próbować swoich sił w bardziej elektrycznej muzyce. Ponownie będzie koncertował po Europie i pozostanie aktywny aż do śmierci w 1977 roku z powodu udaru w wieku 48 lat.
Styl pianistyczny Hampton Hawes jest głęboko zakorzeniony w bebopie . Bardzo rozwinięta prawa ręka, często zwinna i szybka, a lewa ręka synkopująca akordy pozwalające muzyce postępować. W swoich improwizacjach Hawes używał również akordów blokowych , oktawy grającej w prawej ręce, a często kończył swoje zdania tercją wznoszącą.
Hampton Hawes napisał autobiografię we współpracy z Donem Asherem, która jest bardzo poruszającym świadectwem jego życia i muzyków, których poznał: