Biuro HM Morskie Almanach
Biuro HM Morskie Almanach
Biuro Almanachu Żeglarskiego Jej Królewskiej Mości ( HMNAO ), obecnie część brytyjskiego Instytutu Hydrograficznego , zostało założone w 1832 roku na terenie Królewskiego Obserwatorium w Greenwich (RGO), gdzie od 1767 roku ukazuje się Almanach Nautyczny . HMNAO generuje dane astronomiczne dla wielu użytkowników w tym astronomów, żeglarzy, lotników, geodetów, wojskowych, policji, prawników, grup religijnych, architektów, szkół, twórców kalendarzy i programów.
W 1937 r. HMNAO stało się oddziałem Royal Greenwich Observatory i przeniosło się wraz z nim, najpierw do Herstmonceux, niedaleko Hailsham w East Sussex w 1948 r., A następnie do Cambridge w 1990 r. Kiedy Królewskie Obserwatorium z Greenwich zostało zamknięte w 1998 r., HMNAO przeniosło się do Rutherford Appleton Laboratory niedaleko Abingdon w Oxfordshire . Wgrudzień 2006, HMNAO zostaje przeniesiony do brytyjskiego Instytutu Hydrograficznego z siedzibą w Taunton w Somerset .
Liderzy HMNAO
Inspektorzy Almanachu Morskiego
-
Thomas Young (1818–1829) - fizyk i polityk
-
John Pond (1829–1831) - Astronomer Royal
-
WS Stratford ( 1831–1853) - ustanawia centralną biurokrację w celu zastąpienia zdecentralizowanego systemu
-
John Russell Hind (1853–1891) - odkrywca asteroid
-
AMW Downing (en) (1891-1910)
-
Philip Herbert Cowell ( 1910–1930) - znany ze swojej pracy z Andrew Crommelinem nad obliczeniem orbity komety Halleya przez całkowanie numeryczne przed jej przejściem w 1910 r.
-
Leslie Comrie (1930–1936) - pionier obliczeń numerycznych
- DH Sadler (1936–1970)
- GA Wilkins (1970–1989)
- BD Yallop (1989–1996)
Szefowie Biura Almanachu Żeglarskiego HM
- AT Sinclair (1996-1998)
- PT Wallace (1998–2006)
- SA Bell (2006-obecnie)
Publikacje
-
Astronomical Almanac (wspólnie z United States Naval Observatory ) (USNO)
-
The Nautical Almanac (wspólnie z USNO)
-
Zjawiska astronomiczne (wspólnie z USNO)
- Almanach Gwiazd
- Almanach lotniczy w Wielkiej Brytanii
- Tabele szybkiego zmniejszenia widoczności dla nawigacji
- Współrzędne planetarne i księżycowe
Bibliografia
Linki zewnętrzne