Hotel de Luynes (Nantes)

Hotelu Luynes jest dwór zbudowany w XVIII th  wieku , którego wejście znajduje się od strony zachodniej, w n o  1 ulicznego Duguesclin , w dzielnicy wyspie Feydeau w Nantes we Francji . Posiada również fasadę od strony rue Kervégan , a drugą od strony aleja Duguay-Trouin . Został wpisany na listę zabytków w 1943 roku.

Historyczny

Podczas podziału Île Feydeau działał dalej 17 grudnia 1733Prąd n O  1 rue du odpowiada Guesclin do partii n ö  18. jeden jest umieszczany na jej cenę 11,000  funtów , i przydzielonych do 12,500  funtów Guillaume Le Coq.

W latach 1770 i 1775 , Augustin de Luynes , uszlachetniony kupiec miał budynek zbudowany. W 1787 roku został sprzedany kupcowi Pierre-Athanase-Augustin Jogues de Guédreville. W 1808 roku , jako syn tego ostatniego, François-Marie-Bonawentura du Fou , przyszły burmistrz Nantes od 1812 do 1815 roku , uczyniłby zorganizować drugie piętro w stylu empire przed nadejściem Napoleon  I er w Nantes, w nadziei, - rozczarowany - witać tam władcę.

Budynek jest wpisany do rejestru zabytków dekretem z dnia9 czerwca 1943.

Odniósł poważne obrażenia podczas bombardowań Nantes podczas drugiej wojny światowej . Po wojnie podjęto prace konserwatorskie, ale nie zapobiegło to postępującemu osłabieniu konstrukcji, do tego stopnia, że ​​w 1968 roku wydano rozkaz rozbiórki. Jednak na początku lat 70. XX w. Elewacje zostały przerobione. oryginalny rysunek.

Architektura

Ten budynek jest jednym z najnowszych w podziale. Jego organizacja jest inspirowana organizacją Hotelu Grou , z zauważalną różnicą, że górne piętra są obsługiwane przez jedną klatkę schodową na sklepieniu. Ta wyjątkowość wyraźnie wskazuje na wykorzystanie w budynku prywatnej rezydencji.

Północna fasada, na Allée Duguay-Trouin, ma dwa rzędy balkonów na pniu , tworząc piramidalną strukturę wierną stylowi rozpowszechnionemu już na Île Feydeau. Jednak wpływ stylu neoklasycystycznym z Jean-Baptiste Ceineray , na czele miejskich projektów miejskich od 1760 aż do 1780 roku, jest odczuwany w kompozycji. W bocznych nóg ramy lekko zagłębiony elewacji oraz elementy tworzące otwory lub zdobienie są z kolei wklęsła. Od czasu rekonstrukcji w latach 70. XX wieku elewacje nie są już wykonane z tufu, ale z kamienia Charentes, materiału uważanego za mniej kruchy.

Empirowy wystrój mieszkania na drugim piętrze jest rzadkością w Nantes. Jest blisko tej, która zaginęła w wyniku bombardowań drugiej wojny światowej izby handlowej w Nantes, której prezesem był Bonaventure du Fou.

Bibliografia

1. L'Île Feydeau , 1992 , str.  14.
2. L'Île Feydeau , 1992 , str.  73-74.
3. Wskazówka n o  PA00108690 , bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury (konsultowany w dniu 20 stycznia 2015 roku).

Zobacz też

Bibliografia

• Witamy Gilles, Lelièvre Françoise i regionalną komisję Kraju Loary w sprawie ogólnej inwentaryzacji zabytków i bogactw artystycznych Francji , L'île Feydeau: Nantes - Loire-Atlantique , Nantes, Stowarzyszenie na rzecz opracowania ogólnego spisu Pays de la Loire, pot.  „Obrazy dziedzictwa”,1992, 80  pkt. ( ISBN  2-906344-39-7 ).
• Guy Saupin, „Duch przedsiębiorczości w handlu w Nantes w XVIII wieku: przykład De Luynesa”, w: Guy Saupin i Jean-Luc Sarrazin (reż.), Ekonomia i społeczeństwo w zachodniej Francji Atlantique , Rennes University Press, 2016
• Genealogia rodziny Loynes, lords of Morier, La Motte, Maison-Villiers, d'Orès, Genouilly, des Berceaux, ... etc , Herluison, Orléans, 1895

Powiązane artykuły

• Lista zabytków w Nantes
• Lista zabytków Loary-Atlantyckiej
• Historia Nantes
• Dziedzictwo architektoniczne Nantes