Guerrilla de l ' Araguaia jest sumą działań wojennych, które miały miejsce w 1970 i wdrożonych przez przeciwników reżimu wojskowego , która rządziła Brazylia od puczu z 1964 r . Ogłosili się rewolucjonistami.
Ruch został zorganizowany przez Komunistycznej Partii Brazylii (PCdoB), nielegalnie, między 1966 i 1974 roku . Poprzez „ przedłużającą się wojnę ludową” członkowie PCdoB twierdzili, że wszczepili komunizm w Brazylii, inicjując ruch na wsi, naśladując to, co już zostało zrobione i zakończyło się w Chinach w 1949 roku i na Kubie w 1959 roku .
Teatr działań znajdował się w regionie, w którym spotykają się granice stanów Pará , Maranhão i Goiás (obecnie Tocantins ). Nazwa nadana operacji pochodzi od jej lokalizacji nad brzegiem Rio Araguaia, w pobliżu miast São Geraldo i Marabá , w Pará i Xambioá , na północy Goiás, obszaru obecnie na północy stanu Tocantins. ., zwany także Bico do Papagaio („Dziób Papugi”).
Szacuje się, że w akcji uczestniczyło 69 partyzantów, z których większość osiedliła się w regionie około 1970 r., Do których dołączyło około siedemnastu miejscowych chłopów. Wśród nich José Genoíno , który został zatrzymany przez wojsko w 1972 r. , Aw latach 80. został prezesem Partido dos Trabalhadores (PT).
Aby walczyć z 69 partyzantami PCdoB i 17 chłopami, armia zmobilizowała od 8 do 10 000 ludzi do drugiej operacji, z Wrzesień 1972 w Październik 1972, oprócz pomocy setek żołnierzy północnoamerykańskich, którzy byli aktywni w opracowywaniu strategicznych planów kontroli terytorium. Żołnierze ci nic nie wiedzieli o swojej misji i dowodził nimi generał Antônio Bandeira .
Aby przygotować teatr działań, dowództwo, przy wsparciu maszyn i urządzeń z Ameryki Północnej, musiało zbudować drogę o długości trzydziestu kilometrów, aby ułatwić przemieszczanie się wojsk. Obszar, na którym działali partyzanci, zajmował około 7 000 km 2 , rozciągając się od miasta Xambioá do południowej części stanu Pará, niedaleko Maraby.
Generał Olavo Viana Moog sprawował taktyczne dowodzenie operacjami, w których uczestniczył również generał Hugo Abreu .
Po stronie partyzanckiej głównymi dowódcami byli Maurício Grabois i João Amazonas, którzy pochodzili z PCB (Brazylijska Partia Komunistyczna) i byli więźniami w latach trzydziestych XX wieku w okresie Estado Novo .
Ważnym faktem jest to, że większość partyzantów - około 70% - pochodziła z klas średnich , takich jak lekarze , dentyści , prawnicy , inżynierowie , byli też bankierzy i handlowcy . Mniej niż 20% stanowili chłopi, rekrutowani z regionu Araguaia. Liczba pracowników uczestniczących w ruchu nie przekraczała 10% ogółu . Średni wiek wynosił około trzydziestu lat.
Armia brazylijska odkryła lokalizację jądra partyzanckiego w 1971 roku i przeprowadziła trzy ataki na rebeliantów. Operacje partyzanckie faktycznie rozpoczęły się w 1972 roku , stawiając silny opór do marca 1974 roku . W styczniu 1975 r . Akcje oficjalnie uznano za zakończone, śmierć lub zatrzymanie większości partyzantów. W 1976 r . Miała miejsce tzw. Chacina da Lapa (Rzeź Lapy ), podczas której wyeliminowano ostatnich historycznych przywódców PCdoB. João Amazonas wyjechał do udziału w 7 th Kongres Albańska Partia Pracy .
Oficjalne zapisy z tego czasu wskazywały na śmierć siedmiu partyzantów. W 2004 r. Brazylijskie Ministerstwo Sprawiedliwości odnotowało zaginięcie sześćdziesięciu jeden osób.
Książki użyte w treści artykułu