Guy Thuillier

Guy Thuillier Biografia

Narodziny	24 sierpnia 1932 Vaucouleurs
Śmierć	3 marca 2019 roku(w wieku 86 lat) Nevers
Narodowość	Francuski
Trening	Paris Institute of Political Studies National School of Administration (1959-1961)
Czynność	Wysoki urzędnik

Inne informacje

Nagrody

Guy Thuillier , urodzony dnia24 sierpnia 1932w Vaucouleurs i zmarł dalej3 marca 2019 rokuw Nevers jest wyższym francuskim urzędnikiem i historykiem.

Biografia

Student IEP w Paryżu , następnie ENA (promocja Lazare Carnot ), w 1961 r. Wstąpił do Trybunału Obrachunkowego . Tam zrobił karierę i uzyskał tytuł mistrza doradcy .

Był w poście w prefekturze Saida (Algieria) , w ogólnym rządu Algierze i doradca techniczny w kilku urzędach ministerialnych, w szczególności z Edgar Faure w Ministerstwie Edukacji Narodowej (Lipiec 1968-Czerwiec 1969), w czasie reformy uniwersytetu, która nastąpiła po maju 1968 r. , w Ministerstwie Stanu odpowiedzialnym za sprawy społeczne (Lipiec 1972-Kwiecień 1973), do Zgromadzenia Narodowego (Kwiecień 1973-1978) oraz Robertem Boulinem w Ministerstwie Zdrowia Publicznego i Zabezpieczenia Społecznego (Czerwiec 1969-Lipiec 1972) i Ministerstwo Pracy (Kwiecień 1978-październik 1979).

Również historyk, specjalizował się w historii administracyjnej i gospodarczej. Wykładał jako profesor w Sciences Po , ENA , HEC oraz jako wykładowca (1974-1980), a następnie jako kierownik studiów w Praktycznej Szkole Wyższych Studiów na katedrze historii. Był redaktorem naczelnym i zastępcą redaktora naczelnego Przeglądu Administracyjnego .

W 1973 r. Guy Thuillier założył pierwszą ministerialną komisję ds. Historii w Ministerstwie Spraw Społecznych i rozpoczął pierwsze ustne kampanie archiwalne, w szczególności dotyczące narodzin Ubezpieczenia Społecznego. Przeprowadzenie badania Ubezpieczeń Społecznych powierzono Dominique Schnapper (1975-1979). Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji (CHEFF) powstał w 1987 r. Przy Ministerstwie Finansów z jego inicjatywy oraz z inicjatywy Michela Bruguière'a .

Został korespondentem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w dziale "Historia i Geografia" wmarzec 2011.

Jest bratem historyka sztuki Jacquesa Thuilliera . W 1998 roku dwaj bracia przekazali 82 obrazy do Muzeum Departamentu Georges-de-La-Tour w Vic-sur-Seille , a w następnym roku 13 000 dzieł, w tym 12 000 grafik, do Muzeum Sztuk Pięknych w Nancy .

Plik 17 grudnia 2019 rwybrani urzędnicy miasta Nevers jednogłośnie przyjęli zapis od Guya Thuilliera dotyczący majątku ruchomego i nieruchomego, w tym mieszkania w Paryżu, rue de la Pompe i jednego w Nevers , rue de Lourdes.

Główne publikacje

Georges Dufaud i początki kapitalizmu w ogóle metalurgii Nivernais w XIX th wieku , Paryż: SEVPEN 1959, 254 s.
Aspekty gospodarki Nevers w XIX th century , Paris: A. Colin, 1966 553 s.
La Promotion sociale , Paryż: Presses universitaire de France, „Que sais-je?”, 1966, s. 126. 3 e ed. 1977
(z Robertem Catherine), Wprowadzenie do filozofii administracji , Paryż: A. Colin, 1969, 375 s.
(Yves Pélicier) Drugs , Paryż: Prasy Universitaires de France, 1972. "Co wiem?" 8 th ed. 1997
(z Robertem Catherine), Sumienie i władza: nauki administracyjne , Paryż: Éditions Montchrestien, DL 1974, 266 s.
Życie codzienne w ministerstwach w XIX -tego wieku , [Paris]: Hachette, 1976 255 s.
Historia życia codziennego w XIX wieku w Nivernais w Paryżu: Editions de l'EHESS, „Civilizations et societies”, 1977, 492 s.
Życie codzienne służby we Francji w XIX wieku , Paryż: Hachette, 1978, 287 s. Trzcina. 1985.
(zbiorowo) Prefektowie we Francji, 1800-1940 , Genewa: Droz, 1978, 181 s.
Spojrzenie na wysoką administrację we Francji , Paryż: Économica, 1979, 160 s.
Biurokraci i biurokracja we Francji w XIX th century , Genewa: Droz, 1980 670 s.
(z Yvesem Pélicierem), Édouard Séguin: 1812-1880, „the teacher of idiots” , Paryż: Économica, 1980, 183 s.
La politique du travail , Paryż: Presses Universitaires de France, „Que sais-je?”, 1981, 127 s.
Gabinety ministerialne , Paryż: Presses universitaire de France, „Que sais-je?”, 1982, s. 127.
Życie codzienne nauczycieli we Francji od 1870 do 1940 , Paryż: Hachette, 1982, 315 s.
(z Robertem Catherine), The Administrative Being and the Imaginary , Paris: Economica, 1982, 120 s.
ENA przed ENA , Paryż: Presses Universitaires de France, 1983, 294 str.
Mennica we Francji na początku XIX th wieku , Genewa: Droz; Paryż: Champion, 1983, 450 str.
(z Jeanem Tulardem ), Historia administracji francuskiej , Paryż: Presses universitaire de France, „Que sais-je?”, 1984, s. 124. 2 th ed. 1994
Codziennie fantazyjne XIX th wieku , Paryż: Economica, 1985, 194 str.
(z Jeanem Tulardem), Metoda w historii , Paryż: Presses universitaire de France, „Que sais-je?”, 1986, 127 s. 3 e ed. 1991
(z Jeanem Tulardem), La bureaucratie en France au XIX E et XX E siècle , Paryż: Économica, 1987, 737 s.
Kobiety w administracji od 1900 r. , Paryż: Presses universitaire de France, 1988, s. 173.
(z Jeanem Tulardem), Historia lokalna i regionalna , Paryż: Presses universitaire de France, 1992, 123 s.
(z Jeanem Tulardem), Szkoły historyczne , Paryż: Presses universitaire de France, „Que sais-je?”, 1990, 127 s. 2 th ed. 1993
Za historię biurokracji we Francji , Paryż: Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 1999.
Historia w 2050 r. , Paryż: Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 2000, s. 304.
Histoire et le probabilisme , Paryż: Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 2002, 322 str.
Zasady historii zabezpieczenia społecznego , Paryż: Stowarzyszenie na rzecz badań historii zabezpieczenia społecznego, 2003, s. 123.
Życie codzienne w ministerstwach w XIX th century , Paryż: Cheff 2004, 269 s.
Zasady historii gospodarczej , Paryż: Komisja ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 2004, 238 s.
Historia zabezpieczenia społecznego , Paryż: Komitet do spraw historii zabezpieczenia społecznego, 2005, 236 s.
(z François Monnierem), Administracja: prawdy i fikcje , Paris: Economica, 2007, 356 s.
(z François Monnierem) Historia biurokracji: prawdy i fikcje , Paryż: Economica, 2010, 336 s.
Obserwator nieszczęść społecznych: Leclerc de Montlinot, 1732-1801 , Paryż, Comité d'histoire de la Sécurité sociale, 645 s. ( ISBN 2-905882-45-X )

Nagrody

Srebrny medal CNRS
1979: Nagroda Broquette-Gonin w dziedzinie literatury za codzienne życie sług we Francji w XIX wieku
1981: Nagroda Broquette-Gonin w dziedzinie literatury za codzienne życie posłów we Francji od 1871 do 1914
1983: Nagroda Mottarta za codzienne życie nauczycieli od 1870 do 1940 roku
2000: Nagroda Bigueta za historię biurokracji we Francji
2009: główna nagroda Goberta za całokształt jego pracy

Dekoracje

Dowódca Orderu Sztuki i Literatury, na którym zostaje komendantem16 czerwca 1994.
Oficer Legii Honorowej Jest pasowany na rycerza13 lipca 1995, zanim został awansowany na oficera na 31 grudnia 2003

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Zasoby badawcze :
- Nauczyłem się Francji
- Perseusz
Zwróć uwagę w słowniku lub encyklopedii ogólnej : Kto jest kim we Francji

Guy Thuillier: „Paryż niczego nie uratuje”, wywiad opublikowany w Journal of Social History , 22 grudnia 1993 r.

Uwagi i odniesienia

„ Notebook ”, Le Monde ,5 kwietnia 2019 r, s. 23
Strona internetowa EPHE
Witryna dotycząca przeglądu administracyjnego
F. Descamps, Historyk, archiwista i magnetofon: od utworzenia ustnego źródła do jego wykorzystania , Paryż: Komitet ds. Historii Gospodarczej i Finansowej Francji, 2005.
F. Descamps (red.), Źródła ustne i historia , Paryż: Bréal, 2006, s. 246
Akademii Nauk Moralnych i Politycznych / nazwiska korespondentów
Gwénola Champalaune, „Dziedzictwo Guya Thuilliera do miasta Nevers: skarb kultury i aktywa o wartości 488 000 euro” , Le Journal du Centre , 17 stycznia 2020 r.
http://www.academie-francaise.fr/prix-mottart
Witryna French Academy / Grand Prix Gobert
Archiwa nominacji i awansów w Zakonie Sztuki i Literatury.
POSTANOWIENIE LEGIONU HONOROWEGO Dekret z 13 lipca 1995 r. O awansach i mianowaniu
Dekret z 31 grudnia 2003 r. O awansach i mianowaniu