Gustavo Charif
Gustavo Charif.jpg)
| Narodziny |
18 sierpnia 1966 Buenos Aires |
|---|---|
| Narodowość | Srebrzyk |
| Zajęcia | Reżyser , artysta , pisarz |
| Witryny internetowe |
infinilogy.wordpress.com gustavocharif.wordpress.com |
Gustavo Charif , którego prawdziwe nazwisko to Gustavo Eduardo Charif al-Hâchim , urodzony18 sierpnia 1966w Buenos Aires jest malarzem , pisarzem i reżyserem eksperymentalnym o manierystycznej i dziwacznej postaci .
Biografia
Definiuje siebie jako „wcielonego bezpaństwowca”. Jako „działacz” wykonywał spektakle, takie jak wręczanie nagrody „Złotego Charifa” w drzwiach Narodowego Muzeum Sztuk Pięknych w Buenos Aires (1997) czy kanonizacja Luce Moreau Arrabal jako „Saint Lis”. Notre-Dame , z obecnością College of 'Pataphysics .
W 1997 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Buenos Aires zorganizowało pierwszą retrospektywę jego eksperymentalnych filmów krótkometrażowych. W 2000 roku był jedynym z Ameryki Południowej wśród Rolanda Topora , Salvadora Dalí , Oliviera O. Oliviera na wystawie „Kaleidoscopies: Arrabal and the Artists”, zorganizowanej przez Muzeum Barona Gérarda w Bayeux. W tym samym roku poznał Fernando Arrabala i Alejandro Jodorowsky'ego .
W 2002 roku Arrabal i Milan Kundera zaprosili Charif do wspólnego wykonania ilustracji do ich pierwszej książki artystycznej („Cartas”, red. Menú, Cuenca, nakład 40 egzemplarzy). W tym samym roku wraz z wystawą „Profane Alchemy” ukazał się „Manifest wcielony” oraz książka z Galerii Sztuk Pięknych Daniela Mamana z przedmową Arrabala i listem od Kundery.
W 2004 roku Centro Cultural Borges zorganizowało wielką wystawę w Aleksandrii .
W 2005 roku był jednym z twórców ruchu „Infinilogy” z Andresem Onną i Agares Graber.
Jego pierwszy film fabularny, który ukazał się w 2010 roku , nosi tytuł The Reason .
W 2012 roku reprezentował Argentynę na międzynarodowych targach Art Expo Malaysia.
cytaty
„Prezent artystyczny to nie szczęście, które zapadło się w szklanej niszy. Borges , Macedonio , Xul Solar i Gustavo E. Charif tworzą argentyńską kwadrygę Good Fortune. „
Fernando Arrabal,„ La fortune des Argentins ”, L'Express du31 stycznia 2002.