Guillaume de Boulogne

Tytuł
Guillaume de Boulogne

Hrabia Surrey
19 stycznia 1148 - 11 października 1159 ( 11 lat, 8 miesięcy i 22 dni )
Poprzednik	Wilhelm III
Następca	Hamelin
Hrabia Boulogne
17 sierpnia 1153 - 11 października 1159 ( 6 lat, 1 miesiąc i 24 dni )
Poprzednik	Eustachy IV
Następca	Żonaty
Hrabia Mortain
25 października 1154 - 11 października 1159 ( 4 lata, 11 miesięcy i 16 dni )
Poprzednik	Tworzenie tytułu
Następca	Wygaśnięcie tytułu
Biografia
Dynastia	Dom Blois
Data urodzenia	ok. 1135
Data śmierci	11 października 1159
Miejsce śmierci	Toulouse County Tuluzy
Pogrzeb	Hrabstwo Montmorillon of Poitiers
Tata	Etienne de Blois
Matka	Matylda z Boulogne
Małżonka	Isabelle de Warenne

Guillaume de Blois (około 1135 -11 października 1159), Hrabia Boulogne , Mortain and Surrey , Lord of Pevensey , Eye , Lancaster , był ważnym anglo-normańskim baronem .

Biografia

Jest najmłodszym synem Étienne de Blois (zm. W 1154 r.), Hrabiego Mortain , wówczas księcia Normandii , króla Anglii i Mathilde (zm. 1152 r.), Hrabiny Boulogne . Ponieważ jego matka nie była obecna na koronacji męża w 1135 r., Przypuszcza się, że Wilhelm urodził się mniej więcej w tej dacie.

Być może już w 1147 r. Był żonaty z Isabelle de Warenne (zm. 1199 r.), Hrabiną Surrey , córką i dziedziczką Guillaume (III) de Warenne (zm. 1148 r.). Jego ojciec zamierza sprawić, by odgrywał ważną rolę w polityce królestwa. To małżeństwo jest strategiczne, ponieważ pozwala królowi zwiększyć kontrolę nad wschodnią Anglią i południowo-wschodnią Anglią, gdzie posiadłości Warenne są bardzo liczne. W East Anglia, Hugh Bigod , 1 st hrabia Norfolk , jest rzeczywiście ambiwalentny lojalność, a to przejęcie umożliwia utrwalenie. Ponadto William otrzymuje władzę (z kilkoma wyjątkami) nad hrabstwem Norfolk . Jego ojciec dał mu również zaszczyt z Pevensey ( Surrey ), co czyniło z niego wielki baron swego królestwa.

W 1153 roku, po śmierci swojego starszego brata Eustache'a IV z Boulogne , odziedziczył hrabstwo Boulogne i angielski honor Boulogne. Jego ojciec Étienne postanawia zawrzeć pokój ze swoim kuzynem Henri Plantagenêtem , księciem Normandii i synem Mathilde l'Emperesse , aby położyć kres trwającej od 18 lat wojnie domowej . Na mocy traktatu z Wallingford (1153) Wilhelm utracił wszelkie prawa do korony Anglii, a jego ojciec przyjął przyszłego Henryka II, wyznaczając go na swojego następcę i następcę. Étienne zapewnił dobrobyt jego jedynemu żyjącemu synowi, uzyskując potwierdzenie posiadania tytułu hrabiego Surrey, nabytków dokonanych przez małżeństwo oraz ojcowskiego i macierzyńskiego dziedzictwa, zarówno w Anglii, jak iw Normandii.

Kiedy zmarł jego ojciec Październik 1154w ten sposób dziedziczy zaszczyty Eye ( Suffolk ), Lancaster , Pevensey w Anglii, a także hrabstwa Mortain w Normandii. Jest to dodatek do dziedziczenia macierzyńskiego otrzymanego od jego brata, do ziem Warenne w Anglii i Normandii oraz do honoru Pevensey. Dla Thomasa K. Keefe jest to prawdopodobnie najważniejszy zbiór ziemi i potęgi, jaki kiedykolwiek zgromadzono w sferze anglo-normańskiej w tym czasie, poza być może Robertem II z Bellême . W swoich majątkach jest zwierzchnikiem ponad 600 rycerzy.

Wilhelm wolałby zostać następcą tronu Anglii i jest szczególnie rozczarowany decyzją ojca. Kronikarz Gervais de Canterbury mówi o flamandzkim spisku przeciwko księciu Henrykowi, podjętemu na początku 1154 roku . Podżegaczem był prawdopodobnie Wilhelm z Ypres , były flamandzki dowódca najemników Stefana Anglii . Chodzi o zabójstwo Henriego w Canterbury , a Gervais zapewnia, że Guillaume jest świadomy spisku i jest w zmowie z najemnikami . W przypadku Thomasa K. Keefe, Guillaume nie jest zaangażowany i dochodzi do siebie po złamanej nodze w Canterbury. Fabuła zostaje odkryta, Henri schroni się w Rochester, a następnie przekracza kanał La Manche, by dotrzeć do Normandii. Śmierć jego ojca kładzie kres jego ewentualnym ambicjom, a zresztą nie ma on oparcia.

Henryk II, teraz koronowany, upewnił się, że izoluje Wilhelma tak bardzo, jak to możliwe politycznie, i czekał na okazję do zmniejszenia jego władzy. Okazja pojawia się w 1157 roku po otwartym konflikcie z Huguesem Bigotem we Wschodniej Anglii . Konfiskuje wszystkie swoje ziemie w Normandii i Anglii i zwraca mu tylko jego ojcowskie i matczyne dziedzictwo, zachowując jednak kontrolę nad ich twierdzami.

Jego baron nie był już potencjalnym zagrożeniem, Henryk II zgodził się nawet na uzbrojenie go w rycerza 24 czerwca 1158w Carlisle . Mając bez wątpienia nadzieję na zdobycie królewskiej łaski, Guillaume wstąpił do armii Angevin, która w 1159 r. Udała się do hrabstwa Tuluza.11 października 1159, zmarł na tę samą chorobę, która spustoszyła wojska królewskie u bram Tuluzy .

Został pochowany w Montmorillon w Poitou . Bez potomków Henryk II odebrał wszystkie swoje anglo-normańskie dobra i tytuły. Jego siostra Marie, która odziedziczyła hrabstwo Boulogne, została porwana z klasztoru Romsey i przymusowo poślubiona Mathieu d'Alsace . Wdowa po nim wyszła ponownie za mąż za Hamelina (1130-1202), nieślubnego syna Geoffroya V d'Anjou dit Plantagenet, a zatem przyrodniego brata Henryka II. Następnie Hamelin przyjął tytuł hrabiego Surrey.

Ślub

Być może już w 1147 r. Poślubił Isabelle de Warenne (zmarłą w 1199 r.), Hrabinę Surrey , córkę i dziedziczkę Guillaume (III) de Warenne . Ich małżeństwo nie rodzi potomka.

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

Thomas K. Keefe, „William, hrabia Surrey (ok. 1135–1159) „ Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004.
Ziemie zdobyte przez jego przodka Eustache'a II z Boulogne podczas podboju Anglii przez Normanów .
Fundacja na rzecz średniowiecznej genealogii.

Źródła

Thomas K. Keefe, „William, Earl of Surrey (ok. 1135–1159)”, Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press, 2004.
Alain Lottin, History of Boulogne-sur-Mer [ szczegóły wydań ]

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku angielskim zatytułowanego „ William of Blois ” ( zobacz listę autorów ) .