Wilhelm II | |
Obraz Wilhelma II Niderlandzkiego w oficjalnym stroju. | |
Tytuł | |
---|---|
Król Holandii Wielki Książę Luksemburg Książę Limburgii | |
7 października 1840 r - 17 marca 1849 ( 8 lat, 5 miesięcy i 10 dni ) |
|
Koronacja | 7 października 1840 r |
Poprzednik | Guillaume I er |
Następca | Wilhelm III |
Biografia | |
Dynastia | Dom Orange-Nassau |
Imię i nazwisko | Willem Frederik George Lodewijk van Oranje-Nassau |
Data urodzenia | 6 grudnia 1792 |
Miejsce urodzenia | Haga ( Zjednoczone Prowincje ) |
Data śmierci | 17 marca 1849 (w wieku 56 lat) |
Miejsce śmierci | Tilburg ( Holandia ) |
Pogrzeb | Nieuwe Kerk w Delft |
Tata | Guillaume I er |
Matka | Wilhelmina Prus |
Rodzeństwo |
Frédéric d'Orange-Nassau Pauline d'Orange-Nassau Marianne d'Orange-Nassau |
Małżonka | Anna Pawłowna z Rosji |
Dzieci |
Guillaume III Alexandre d'Orange-Nassau Henri d'Orange-Nassau Ernest Casimir d'Orange-Nassau Sophie d'Orange-Nassau |
Dziedzic | Guillaume |
Monarchowie Holandii Monarchowie Luksemburga |
|
Guillaume II (w języku niderlandzkim : Willem Frederik George Lodewijk van Oranje-Nassau ), ur.6 grudnia 1792w Hadze i zmarł dnia17 marca 1849w Tilburgu jest drugim królem Holandii , księciem Limbourg i wielkim księciem Luksemburga od 1840 do 1849 roku .
Najstarszy syn króla Wilhelma I st i Wilhelmina Pruska , ożenił się w 1816 r wielka księżna Anna Pawłowna Rosji (1795/65), córka cara Pawła I st rosyjskim .
Z tego związku rodzą się:
Wilhelm II z Holandii należy do szóstej gałęzi Nassau-Dietz z drugiej gałęzi Nassau-Dillenburg z rodu Nassau . Ta linia Nassau-Dietz, dziś Orange-Nassau, należy do rodu ottońskiego, który dawał stathouders Holandii , Fryzji , Zelandii , Gelderland , król Anglii i Szkocji w osobie Wilhelma III Orańsko-Nassau , królów i królowych w Holandia . Jest przodkiem króla Willema Aleksandra .
Wnuk Stadtholder Wilhelma V z Orange-Nassau , młody książę urodził się w czasie, gdy armie Rewolucji Francuskiej ganiły . Jego matka i babka są księżniczkami pruskimi iw obliczu nadejścia wojsk francuskich i nadejścia Republiki Batawskiej , jako bardzo młody mężczyzna , podąża za rodziną na wygnanie do Berlina .
Porażka Prus przeciwko Imperium napoleońskich w 1806 roku doprowadziła młodego księcia, aby przyłączyć się do armii brytyjskiej . Brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej jako adiutant Wellingtona .
W 1813 powrócił do Holandii wraz z ojcem, który został ogłoszony księciem, a następnie królem w 1815 Niderlandów , nowego państwa obejmującego dawne Zjednoczone Prowincje , dawne Niderlandy Austriackie i dawne księstwo Liège . Guillaume I er również staje się głową państwa Luksemburg , podniesiony do rangi wielkiego księstwa .
W 1815 roku, tylko 22 lat, objął dowództwo w holenderskiej armii do walki Napoleon I st podczas Stu Dni . Brał udział u boku aliantów w bitwach pod Quatre-Bras i Waterloo , gdzie został ranny. W 1826 roku na miejscu bitwy Holendrzy wznieśli Kopiec Lwa w miejscu rannego następcy tronu.
Nie chcąc podporządkować się sąsiadom Anglii czy Prus i nowemu królestwu Holandii poszukującemu potężnego protektora, książę ożenił się w 1816 r. z Wielką Księżną Anną Pawłowną Rosji , siostrą cara Aleksandra I st . Jeśli związek jest genialny dla holenderskiego spadkobiercy, dla prawosławnej wielkiej księżnej, która ma już 21 lat i jest pogrążona w surowym kalwińskim dworze , to jest to prowizorka. Jednak para szanuje się nawzajem.
Następnie książę często przebywa w belgijskich prowincjach królestwa, gdzie cieszy się pewną popularnością. Specjalnie dla niego wybudowano neoklasycystyczny pałac na skraju brukselskiego parku , w którym zamieszkał wraz z rodziną w familyPaździernik 1828. Budynek jest dziś Pałacem Akademi .
Niecałe dwa lata później został zmuszony do opuszczenia miasta w pośpiechu, gdy wybuchła rewolucja belgijska . W ciągu pierwszych dwóch miesięcy wydarzeń część prasy i przywódcy rewolucji planują powierzyć mu koronę Belgii . Dla tych ostatnich ważne jest zachowanie niepodległości przy jednoczesnym zachowaniu neutralności krajów sąsiednich. Wybór dla ustroju politycznego monarchii konstytucyjnej jest wtedy jedynym możliwym. Wybór księcia Wilhelma, uważanego za człowieka pojednawczego, ma tę zaletę, że może zebrać pod swoim nazwiskiem zgodę obcych mocarstw, w tym holenderskiej .
Książę zostanie w Antwerpii od 5 do26 października 1830 r, z zamiarem nawiązania kontaktu z władzami rewolucyjnymi. Wrześniowe starcia w Brukseli utrudniające wszelkie negocjacje, Guillaume opuszcza miasto, podczas gdy wojska belgijskie są blisko. Następnego dnia wojska holenderskie pod dowództwem księcia Bernarda Saxe-Weimar-Eisenach zbombardowały Antwerpię, powodując 85 zabitych i znaczne szkody oraz wywołując oburzenie ludności belgijskich prowincji. Belgijski Krajowy Kongres głosuje wykluczyć Dynastia Orańska-Nassau od belgijskiego tronu w wieczność : „ Nazwa Prince of Orange jest zawsze pogrzebany pod nadal palących ruin miasta Antwerpii. ”.
Książę Léopold z Saxe-Cobourg , wdowiec po księżniczce Charlotte z Wielkiej Brytanii , córce księcia Walii , został wybrany na króla Belgów w 1831 roku. Traktat londyński ostatecznie określa granice Królestwa Belgii w 1839 roku , powracając do Kraje -Dolna część Limburgii z twierdzą Maastricht i zachowująca wschodnią część Luksemburga ze stolicą Luksemburg-miasto i tytułem Wielkiego Księcia dla holenderskiego władcy.
Wstąpił na tron holenderski w październiku 1840 r. po abdykacji ojca. Chociaż był osobiście konserwatywny , wykazał się umiarem i wydał nową, bardziej liberalną konstytucję w 1848 roku, w dużej mierze napisaną przez Johana Thorbecke , po tym jak obawiał się wybuchu rewolucji w całej Europie. Konstytucja ta obowiązuje do dziś, z pewnymi zmianami.
Zmarł w następnym roku, po zaledwie dziewięciu latach panowania. Jego najstarszy syn zastąpił go pod imieniem Wilhelm III .
Czterogłosowy hymn z pełnym towarzyszeniem orkiestry De Profundis skomponuje ku jego pamięci Godefroid Camauër .