Guilhemery
| Guilhemery | |||
| Administracja | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||
| Region | Oksytania | ||
| Departament | Haute-Garonne | ||
| Metropolia | Toulouse Metropolis | ||
| Gmina | Tuluza | ||
| Sektor | 4 - Toulouse East | ||
| Geografia | |||
| Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 13 ″ na północ, 1 ° 27 ′ 54 ″ na wschód | ||
| Transport | |||
| Autobus |
 L1Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.  23Oprócz tego musisz wiedzieć więcej na ten temat.27Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.
|
||
| Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Guilheméry to dzielnica położona na wschód od centrum Tuluzy, w pobliżu Canal du Midi .
Historia
Pochodzenie nazwy jest nieznane. Jeśli wierzyć archiwom, nazwa ta odnosiła się do fontanny lub studni lub gryfa ( gryfa ) na zachodnim zboczu wzgórza. Niektóre teksty (1639) określają „przed najwyższą studnią Guilheméry”. W każdym razie jest to punkt odniesienia związany z siecią akweduktu i „Żelazną Bramą”.
Czasami nazywana Żelazną Bramą , ta niewielka szkoła (dawniej znajdująca się przy rue de l'Aqueduc) miała 2 mz boku i 3 m wysokości, na jej środkowej ścianie, odsłoniętej od północy, była otworem zamykanym żelazną bramą. To tutaj zawór był używany do zatrzymywania wody ze zbiornika dostarczanego przez źródła z płaskowyżu Guilheméry i do uwolnienia ich w drugiej podziemnej rurze, która doprowadziła ich do fontanny klasztoru Saint-Étienne , a po 1523 r. , przy fontannie Griffoul na placu. Zbudowany z kamienia, budynek został zburzony w 1926 roku. Został odbudowany w sąsiednim parku Caousou przez architekta Sclaferta.
„Niski” zbiornik Guilheméry (rue du Reservoir) działał od 1882 r. Za pomocą pomp ciśnieniowych zbudowanych w warsztatach Grèzes & Piques przy rue des Amidonniers , co umożliwiło obsługę żeliwnych rur za pomocą żeliwnych dzielnic. . Ale budowa obserwatorium , powstały nowe kwartały i niemożność zatrzymania służby w celu oczyszczenia zbiornika spowodowały, że około 1890 roku konieczne było zbudowanie drugiego zbiornika na wysokości.
Niedawna pisownia Guilhmery lub Guilmery to tylko transkrypcja „paryskiej” wymowy tego właśnie słowa z Tuluzy. Cała okolica przyjęła tę nazwę, od kanału po szczyt wzgórza.
Dniem baloche była pierwsza niedziela sierpnia, razem z okręgiem Bonhoure .
Siedlisko
Dzielnica ta stale się rozwija. Składa się głównie z tradycyjnych tak zwanych domów w Tuluzie . Starzy ludzie stopniowo opuszczają sąsiedztwo na rzecz młodszej populacji szukającej indywidualnego mieszkania do remontu. Temu exodusowi sprzyja nieustanna presja deweloperów, którzy kupują te „ małe Tuluzy ”, aby zastąpić je budynkami, które mają tendencję do zmiany estetyki i życia towarzyskiego dzielnicy.
Zobacz też
Bibliografia
- Pierre Salies, Słownik ulic Tuluzy , Tuluza, Mediolan, 1989