Przestarzały | ~ 115 do 101 pne J.-C. |
---|---|
Wynik | zwycięstwo Republiki Rzymskiej |
Zmiany terytorialne | Norique , Galii |
Republika rzymska |
Cymbrowie Germanie Ambrons Tigurines |
Wojny Cimbry
Bitwy
Noreia • Agen • Arausio • Aquæ Sextiæ • Vercellæ
Cimbrian wojna lub wojna z Cymbrowie i Teutonów , oznacza serię wielkich bitew między na koniec II th wieku przed naszą erą. AD , armia Republiki Rzymskiej do grup nordyckich populacji germańsko - celtyckich , wywodzących się z Jutlandii , o których wiedza pozostaje fragmentaryczna.
Te populacje, które gromadzą Cimbres , Teutons i Ambrons, połączone podczas ich wysiedlania przez inne populacje, przemieszczają się w kierunku środkowej Europy, następnie w Galii, w Hiszpanii i na północy Włoch, gdzie zajmują się grabieżami.
Ich wojska toczą ważne bitwy przeciwko wojskom rzymskim, które kilkakrotnie pokonują, zanim zostaną ostatecznie pokonane w 101 av. AD przez legiony dowodzone przez Mariusza i Lutacjusza Katulusa podczas bitwy pod Vercelli .
W kierunku -115 Cimbri i ich sojusznicy zmagają się z Tauryskami w Norique . Na prośbę rzymskiego konsula Gneusza Papiriusa Carbo, wyczuwając klęskę tego ostatniego, Rzym postanawia interweniować.
Rzymianie żądają, aby Cimbri i ich sojusznicy opuścili Noricę i pokazali siłę, po czym konsul Carbo zajmuje pozycję obronną. Cimbri zastosowali się, ale odkrywając zasadzkę zastawioną przez Rzymian, postanowili zaatakować ich w Norei w -113 i poważnie pokonali legiony . Ta pierwsza poważna porażka militarna Rzymu od czasu drugiej wojny punickiej miała bezpośrednią konsekwencję w postaci wzmocnienia potęgi militarnej w Republice Rzymskiej .
Gdy droga do Włoch jest dla nich otwarta, Cimbri i ich sojusznicy ruszają w kierunku pól Decumata i wkraczają do Galii Transalpejskiej . Po pierwszej wyprawie do zaalpejskiej Galii i Celtyberii, w -109 pokonali w Narbonne armię konsula Marka Juniusa Silana . W -107 Tigurins pokonała legiony w walce z Agen .
W roku -105 Cimbri wygrali bitwę pod Orange z Rzymianami, zadając im ogromne straty – źródła podają 80 tys. żołnierzy rzymskich lub sprzymierzonych oraz 40 tys. zabitych niewolników – w klęsce porównywalnej z klęskami w Cannes i Allii, które budziły obawy inwazja na Italię, ale Cimbri odwrócili się, a następnie wkroczyli na Półwysep Iberyjski , skąd zostali wypędzeni przez Celtyberów .
Podczas podróży przez Galię zaalpejską, Ambronowie, Tigurini i Bojowie oddzielili się od Cimbri. Prawdopodobnie Bojowie osiedlili się w Galii w Akwitanii, a Ambronowie w Galii w Belgii ( Eburonowie ?); co do Tigurinów , wracają na terytorium Wirtembergii wraz z innymi Helwetami, zanim zostaną wypędzeni przez Swebów . Ci sami Tiguryni zostaną pokonani przez Juliusza Cezara podczas wojny galijskiej na terytorium Ambarres podczas próby migracji Helwetów na zachód od Galii zaalpejskiej .
Mariusowi udało się ich pokonać podczas bitwy pod Aix-en-Provence ( Aquæ Sextiæ ) w 102 rpne. AD . Tam zostaje wzięty do niewoli król Teutonów Teutobod . Historyk Jules Michelet opowiada, że więźniarki masowo popełniają samobójstwa.
Zgodnie z tradycją zmarłych nie chowa się i pozostawia, by gniły na miejscu. Dzięki temu masowemu tuczeniu pole bitwy słynie z urodzaju i przyjmuje nazwę Campi Putridi . Tradycja upatruje prawdopodobne pochodzenie nazwy Pourrières .
W 101 pne. ne Cimbri przybyli do Włoch i stanęli przed 10 rzymskimi legionami dowodzonymi przez Mariusza, zwycięzcę Krzyżaków. W bitwie pod Vercelli wojska cimbri zostają pokonane, a ich król Boiorix ginie; Plotka głosi, że ostatni ocaleni (w tym kobiety i dzieci) raczej popełniają samobójstwa niż stają się niewolnikami. Inni autorzy przypuszczają, że mogli przybyć do Galii, kraju bardziej gościnnego niż ich regiony pochodzenia.
Zwycięstwo Rzymian w pojedynku (jak zwykle praktykowane przez ludy germańskie) mogło spowodować kapitulację całej grupy. Dziś uważa się, że to głód i niesprzyjający klimat skłoniły te ludy do emigracji. Dzięki zawartości żołądków zmumifikowanych ciał zachowanych w torfie, a także ich DNA , udało się odtworzyć dietę cymbrów, a także ich niedobory, które zdradzają wiele głodów, zwłaszcza zimą .
Jules Michelet tak opisuje wojnę Cimbrów :
„Ludzie dotąd nieznani Rzymianom, Kymbrowie i Krzyżacy z wybrzeży Bałtyku (...) schodzili na południe. Mieli zniszczyła wszystkie Ilirii , pokonany, u bram Włoszech, rzymskiego generała, i odwrócił się w kierunku Alp Helvetie którego głównym populacje, Umbrians lub Ambrons , Tigurins i Tughènes ( Zug ) rosło ich hordy. Wszyscy razem weszli do Galii w liczbie trzystu tysięcy wojowników; ich rodziny, starcy, kobiety i dzieci, jechały wozami. Na północy Galii znaleźli starożytne plemiona cimbric i pozostawili im, jak się mówi, część swojego łupu. Ale centralna Galia została zdewastowana, spalona, zagłodzona na ich drodze. Mieszkańcy wsi schronili się w miastach, aby przepuścić potok, i zostali tak ograniczeni, że próbowali żywić się ludzkim mięsem. (…) Ośmieleni Barbarzyńcy chcieli przekroczyć Alpy. Machali tylko, czy Rzymianie zostaną zniewoleni, czy wytępieni. "
Wojna cymbrów i wojna jugurty wywarły szczególny wpływ zarówno na karierę Mariusza, jak i na ważne reformy instytucji, które wprowadził. Ten początek rywalizacji między Mariusem i Syllą doprowadził do pierwszej wojny domowej między Mariusem i Syllą od -88 do -87 roku . W wyniku tych zwycięstw Rzym zbiera z tych pokonanych plemion więcej niewolników, niż potrzebuje. Ta niewolnicza masa jest jednym z czynników wielu niewolniczych kłopotów i buntów , z których najbardziej znanym jest Spartakus .