Wielka synagoga Tunisu
| Wielka synagoga Tunisu | |
 Fasada Wielkiej Synagogi w Tunisie z tetragramem JHWH w gwieździe Dawida . | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Nazwa lokalna | كنيس تونس |
| Kult | judaizm |
| Rodzaj | Synagoga |
| Rozpoczęcie budowy | Czerwiec 1933 |
| Koniec prac | 23 grudnia 1937 |
| Architekt | Wiktor Walensi |
| Geografia | |
| Kraj | Tunezja |
| Gubernatorstwo | Tunis |
| Miasto | Tunis |
| Informacje kontaktowe | 36 ° 48 ′ 37 ″ północ, 10 ° 10 ′ 48 ″ wschód |
Wielka Synagoga w Tunisie ( po arabsku : كنيس تونس ) jest główną synagogą w Tunisie , w Tunezji kapitału .
Znajduje się pod numerem 36 przy alei de la Liberté w centrum Tunisu, w dzielnicy Lafayette , niedaleko stacji metra „République” i ogrodu Habib-Thameur wybudowanego na terenie dawnego cmentarza izraelskiego .
Historia
Pierwsze projekty
Inicjatywa jej budowy, mająca zastąpić synagogę w żydowskiej dzielnicy Hara , przypadła baronowi Giacomo Di Castelnuovo. Ten lekarz, badacz i dyplomata ze społeczności Granas chciał zbudować świątynię wspólną dla Granas i Twânsa , dwóch odłamów tunezyjskiego judaizmu .
W latach 70. XIX wieku poprosił Sadoka Beja o ziemię, którą zaoferował w 1883 roku . Jednak obecna lokalizacja jest wynikiem darowizny od Daniela Iffla Osirisa ; ten ostatni chce, aby jego architekt wybudował budynek na gruntach udostępnionych przez gminę, która musi zająć się procedurami administracyjnymi i zezwoleniami.
Kiedy zmarł w 1907 roku , Ozyrys przekazał swoją fortunę Instytutowi Pasteura , zmuszony swoją wolą do nabycia ziemi oferowanej na Placu Garibaldiego, która jednak okazała się niehigieniczna. Odsprzedany, zostaje zastąpiony gruntem pod numerem 100 avenue de Paris, obecnej alei de la Liberté.
Projekt Valensiego
Prezentowany jest pierwszy projekt w stylu rzymsko-bizantyjskim 31 marca 1909ale wysokie koszty i brak entuzjazmu powodują potępienie tego projektu; został szybko zastąpiony przez nową wersję po konkursie w 1911 roku : jury jednogłośnie utrzymało tę autorstwa młodego architekta Victora Valensiego , łączącego orientalne formy i struktury oraz materiały, takie jak beton .
Rozpoczęty w czerwcu 1933 r. został zainaugurowany w dniu23 grudnia 1937. Podczas okupacji Tunezji przez siły Osi , od listopada 1942 do marca 1943 , budynek zajęli niemieccy żołnierze, którzy przybyli aresztować przywódców społeczności. W 1967 r. , w kontekście wojny sześciodniowej , został splądrowany przez buntowników.
Odrestaurowany w 1996 r., a następnie w 2007 r. , dzięki interwencji prezydenta Zine el-Abidine Ben Alego , jest strzeżony przez policję miejską i czasami pozostaje otwarty dla zwiedzających, nawet jeśli obchody są tam rzadkością.
Hołdy
W 1971 r. izraelska poczta wydała znaczek z wizerunkiem synagogi, ale ze względu na tetragram JHWH na frontonie budynku rabinat wycofał się, potępiając jej świeckie użytkowanie. Rozważano również budowę repliki synagogi w Netanya w Izraelu .
Bibliografia
- Philippe Di Folco , Smak Tunisu , Paryż, Mercure de France,2007, 137 s. ( ISBN 978-2715225299 ) , s. 68.
- Iwona Bercher „ mieszanin w pamięci Paul Sebag ”, L'ekspresji ,21 stycznia 2009.
- Di Folco 2007 , s. 68-69.
- Di Folco 2007 , s. 69.