Duży Obłok Magellana | |
Duży Obłok Magellana z Mgławicą Tarantula ukazującą się w kolorze jasnoróżowym powyżej po lewej i pobliską supernową SN 1987A - zdjęcie z 23 czerwca 1987 roku. | |
Odkrycie | |
---|---|
Odkrywca (y) | al-Sufi |
Przestarzały | 964 |
Oznaczenia |
PGC 17223 ESO 56-G115 |
Obserwacja (epoka J2000.0 ) | |
rektascensja | 05 godz. 23 m 34,6 s |
Deklinacja | -69 ° 45 ′ 22 " |
Współrzędne galaktyczne | ℓ = 280,4652 b = −32,8884 |
Prędkość promieniowa | 283 ± 30 km / s |
Dystans | 50 ± 3 kpc (∼163 000 al ). |
Aplikacja wielkości. | 0,9 |
Aplikacja Wymiary. | 645 × 550 minut łuku (= 10,8 × 9,2 stopnia ) |
Konstelacja | Dorada i stół |
Lokalizacja w konstelacji: Tabela Lokalizacja w konstelacji: Dorade | |
Charakterystyka | |
Rodzaj | SB (s) m |
Duża magellańskimi Chmura , w skrócie GNM (jeden często stwierdza LMC w literaturze w odniesieniu do angielski Duża Magellana chmurze ) jest karzeł Galaxy typu SB (e) m należącego do grupy lokalnej i jest usytuowany na konstelacji o złotoryb i Tabela . Satelita z Drogi Mlecznej , jest to mała Magellana galaktyka spiralna , charakteryzuje się dużym barem i jednym ramieniu spiralnym. Baza danych NASA/IPAC podaje próbkę prawie 25 000 pomiarów, z których średnia daje odległość 50 ± 3 kpc (∼163 000 al ). W 2019 roku odległość ta określana jest z dokładnością 1%: 49,59 ± 0,54 kpc . Jest to trzecia najbliższa galaktyka do Drogi Mlecznej, po karłowatych galaktyk Canis dur i Strzelca . Ze średnicą ∼14 000 al (∼4290 szt. ) jest czwartą pod względem masywności Grupy Lokalnej po Galaktyce Andromedy (M31), Drodze Mlecznej i Galaktyce Trójkąta (M33).
Widoczny na nocnym niebie półkuli południowej , po raz pierwszy wspomniał o nim perski astronom Abd-al-Rahman Al Sufi w 964 roku . Nawigator Amerigo Vespucci wspomina go w raporcie z jego podróży w 1503 - 1504 bez definiowania go i naprawdę był to wyprawa Magellana dookoła Ziemi , który spopularyzował go i dał mu swoje nazwisko.
Jej osobliwa morfologia sprawiła, że przez długi czas była klasyfikowana wśród galaktyk nieregularnych, dopóki nie zidentyfikowaliśmy zniekształconej poprzeczki i ramienia spiralnego na początku jej klasyfikacji jako spirali magellańskiej , rodzaju galaktyk karłowatych, których jest prototypem. Na południu w barze jest dodatkowo połączony z Małego Obłoku Magellana przez gaz i gwiazdy mostu zwanego Magellana Most . Przyczynia się również do powstania Prądu Magellana , struktury wyrwanej z Obłoków (głównie Małego Obłoku), prawdopodobnie przez galaktyczne siły pływowe Drogi Mlecznej.
Droga Mleczna może zderzyć się z Wielkim Obłokiem Magellana za 2 miliardy lat, na długo przed spodziewanym zderzeniem z galaktyką Andromedy. Do niedawna astronomowie wierzyli, że Wielki Obłok Magellana krąży wokół naszej galaktyki lub że ze względu na dużą prędkość ruchu uniknie siły grawitacji. Jednak ostatnie pomiary pokazują, że Wielki Obłok Magellana ma dwa razy więcej ciemnej materii, niż wcześniej sądzono. Naukowcy twierdzą, że Wielki Obłok Magellana, który ma większą masę niż oczekiwano, gwałtownie traci energię i jest skazany na zderzenie z naszą galaktyką.
Pasek Wielkiego Obłoku Magellana wydaje się zakrzywiony, a jego końce są bliżej Drogi Mlecznej niż jej obszar centralny. Sama galaktyka jest nachylona tak, że jej północno-wschodnie regiony są bliżej naszej galaktyki niż jej południowo-zachodnie regiony, co zostało zauważone już w 1986 roku przez badania jej cefeid .
To nachylenie zostało później potwierdzone wielokrotnymi pomiarami przy użyciu cefeid , gwiazd Czerwonej Gromady i wierzchołka gałęzi Czerwonych Gigantów , przy czym każde z tych badań wykazało, że średnia płaszczyzna dysku Wielkiego Obłoku Magellana jest nachylona o około 35 ° względem płaszczyzny. nieba (jego nachylenie wyniosłoby zero, gdyby było widziane z przodu).
Dalsze analizy kinematyki gwiazd węglowych wykazały, że ten dysk jest również gruby i wypaczony. Wreszcie, dynamika gromad gwiazdowych Wielkiego Obłoku Magellana dobrze odpowiada rozmieszczeniu przestrzennemu wokół dysku, przy czym te gromady są ponadto rozmieszczone wokół tego samego dysku, co cała galaktyka.
Podobnie jak większość galaktyk nieregularnych i spiralnych , ośrodek międzygwiazdowy Wielkiego Obłoku Magellana jest bogaty w gaz i pył i jest miejscem intensywnej aktywności gwiazdotwórczej . Mgławicy rosea jest zatem największa i najbardziej aktywnych H II obszar od lokalnej grupy , o szerokości około 200 PC .
W Wielkim Obłoku Magellana zidentyfikowano nie mniej niż 60 gromad kulistych , 400 mgławic planetarnych i 700 gromad otwartych , a także kilkaset tysięcy gwiazd olbrzymów i nadolbrzymów . SN 1987A supernową , najbliższa znana od SN 1604 , stwierdzono także w tej galaktyce.
Oba Obłoki Magellana znajdują się we wspólnym obszarze H I , to znaczy w rozległym obłoku atomów neutralnych dla wodoru , których obecność sugeruje, że te galaktyki karłowate były utrzymywane przez oddziaływanie grawitacyjne między sobą.
Wielki Obłok Magellana zawiera wiele godnych uwagi obiektów niebieskich. Wśród nich :
Obszar formowania się gwiazd LH 95 ( cale ) .
SNR B0544-6910 pozostałość po supernowej .
SNR 0543-689 pozostałość po supernowej .
Mgławica DEM L 159 i gromada KMHK 840 (na górze po lewej) i KMHK 831 (na dole po prawej).
Gromada kulista NGC 1898 .
Zbliżenie na region Wielkiego Obłoku Magellana.