Eudyptes

Eudyptes Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Pingwiny skalne
( Eudyptes chrysocome ) Klasyfikacja (COI)
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Aves
Zamówienie Sphenisciformes
Rodzina Spheniscidae

Uprzejmy

Eudyptes
Vieillot , 1816

Synonimy

Wypisz w porządku chronologicznym  

Te pingwiny czy pingwiny czubaty ( Eudyptes ) to rodzaj z Penguins (kolejność Sphenisciformes ), że ptaki morskie, którzy wszyscy mieszkają w południowej półkuli .

Opis

Od innych pingwinów odróżniają je pióra, które tworzą czaple. Podobnie jak u tych drugich, ich sukienka na grzbiecie jest czarna, a strona brzuszna jest biała. Oczy i dzioby są czerwone. Obie pary składają jaja , przy czym pierwsza jest znacznie mniejsza od drugiej. Tylko jeden z młodych zostanie wychowany.

Systematyczny

Do analiz genetycznych na podstawie genomu mitochondrialnego sugeruje, że przodkowie pingwinów by oddzielić się od wspólnego przodka do Penguin antypody temu 15 mln lat i są odróżniane od 8 milionów lat. Dokładna liczba gatunków objętych tego typu waha klasyfikacje naukowe od czterech do siedmiu, ale co najmniej jednego gatunku żyjących na Wyspach Chatham , jest wymarły od XIX th  wieku .

Taksonomia

Termin „pingwin” jest odmianą goirfugel (z północno-germańskiego gêr, które oznacza włócznię i fugel, która oznacza ptaki), termin ten określa wielkie pingwiny przez mieszkańców Wysp Owczych . Naukowa nazwa rodzaju to słowo portmanteau składające się z dwóch starożytnych greckich korzeni , εὖ ( eu ) oznaczające dobry i δύπτης ( dyptes ) oznaczające nurek.

Lista gatunków

Zgodnie z klasyfikacją referencyjną (wersja 5.1, 2015) Międzynarodowego Kongresu Ornitologicznego (porządek filogeniczny ):

W poprzednich wersjach dodano Eudyptes filholi , obecnie podgatunek E. chrysocome . Jest genetycznie różny od tego gatunku, ale argumenty za uznaniem go za odrębny gatunek są słabe.

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. http://www.nzbirdsonline.org.nz/sites/all/files/checklist/Checklist-of-Birds.pdf#nameddest=84
  2. 1605, Clusius, Exoticorum libri decem, str. 367