Giulio Cesare (pancernik)
| Giulio Cesare | |
 Giulio Cesare w 1914 roku | |
| Inne nazwy | Noworosyjsk |
|---|---|
| Rodzaj | Okręt wojenny |
| Klasa | Conte di Cavour |
| Historia | |
| Służył |
Radziecka marynarka wojenna Regia Marina |
| Stocznia | Ansaldo , Genua |
| Leżał kil | 24 czerwca 1910 |
| Uruchomić | 15 października 1911 |
| Komisja | 14 maja 1914 |
| Status |
15 grudnia 1948 : przeniesiony do radzieckiej marynarki wojennej 29 października 1955 : zatopiony |
| Załoga | |
| Załoga | Około 1235 mężczyzn |
| Charakterystyka techniczna | |
| Długość | 176 m |
| Mistrz | 28 m |
| Wersja robocza | 9,3 m |
| Przesunięcie | 23193 ton |
| Nośność | 24 801 ton |
| Napęd | 4 turbiny Parsons 12 kotłów opalanych olejem 12 kotłów zespolonych Babcock & Wilcox |
| Moc | 30700 KM |
| Prędkość | 21,56 węzłów (39,93 km / h) |
| Funkcje wojskowe | |
| Uzbrojenie | Działa 3 × 3 305 mm 18 dział 120 mm 13 dział 76 mm 3 TLT 450 mm |
| Zakres działania | 4800 mil morskich (8900 km) przy 10 węzłach (19 km / h) |
| Flaga | Królestwo Włoch |
Giulio Cesare jest pancernik z klasy Conte di Cavour zbudowany dla Regia Marina tuż przed I wojną światową . Brał udział w dwóch wojnach światowych, zanim został przekazany marynarce radzieckiej w 1949 roku jako reparacje wojenne i przemianowany na Noworosyjsk .
Projekt
Giulio Cesare jest częścią Conte di Cavour klasy, pierwszy pancernik klasy integracji włoskiej marynarki wojennej , po Dante Alighieri , pierwszy włoski pancernik ale jedynym okrętem tego typu. Pancerniki tej klasy zostały zaprojektowane przez inżyniera kontradmirała Edoardo Masdeę (it) .
Historia
Rozpoczyna się budowa Giulio Cesare24 czerwca 1910. Jest uruchamiany15 października 1911 i wchodzi do służby 14 maja 1914.
W latach 1921-1922 przedni maszt statywu pancernika został zastąpiony masztem czworonożnym, umieszczonym przed pierwszym kominem w celu ochrony kierowników ognia przed dymem i ciepłem wytwarzanym przez maszyny. W 1925 r. Nad przednią wieżą zainstalowano samolot rozpoznawczy M 18, aw 1926 r. Na przodzie okrętu zainstalowano katapultę, aby móc go wystrzelić.
Podejmowana jest długa modernizacjaPaździernik 1933 w Czerwiec 1937w Trieście . Okręt został całkowicie przebudowany, zmieniono jego sylwetkę i poprawiono zdolności bojowe. Przedłużono go o 10,3 metra i zainstalowano nowe mosty pancerne. Nowe maszyny napędowe rozwijają moc 93 000 KM i 69 MW, a statek osiąga prędkość 28 węzłów (52 km / h) .
Zniszczenie
W nocy z 28 na 29 października 1955The Noworosyjsk zakotwiczonego w Sewastopolu. Wygląda na to, że uderzył w niemiecką minę z czasów II wojny światowej. Wybuch spowodował powstanie w kadłubie dużej dziury o powierzchni około pięćdziesięciu metrów kwadratowych. Statek wywrócił się nieco później w nocy, przewożąc 608 marynarzy, z których niektórzy przybyli z pomocą z sąsiednich statków. Niektóre tezy mówią, że utrata tej łodzi jest spowodowana działaniem włoskich służb specjalnych w imieniu NATO. Wydarzenie to było również pretekstem dla marszałka Georgija Żukowa do odwołania Nikołaja Guerassimowicza Kuzniecow z stopnia admirała Floty Związku Radzieckiego .
Uwagi i odniesienia
- Gardiner i Gray 1985 , str. 259
- Gardiner i Chesneau 1980 , s. 284
- Plik na stronie Marina Militare
- (w) McLaughlin, rosyjskie i radzieckie pancerniki , Annapolis, Maryland, Naval Institute Press,2003496 str. ( ISBN 1-55750-481-4 ) , str. 419, 422
Bibliografia
- (en) Robert Gardiner i Randal Gray , Conway's All the World's Fighting Ships (1906-1921) ,1985[ szczegóły wydania ]
- (en) Robert Gardiner i Roger Chesneau , Conway's All the World's Fighting Ships (1922-1946) ,1980[ szczegóły wydania ]
Zobacz też
Powiązany artykuł
Link zewnętrzny
- (it) „ Giulio Cesare, Nave da battaglia ” , w Marina Militare (przeglądano 21 grudnia 2013 r. )