Gianni Vattimo

Gianni Vattimo Obraz w Infobox. Funkcje
Poseł do Parlamentu Europejskiego
Włochy i Włochy za wartości
14 lipca 2009 -30 czerwca 2014
Poseł do Parlamentu Europejskiego
Włochy i Włochy za wartości
20 lipca 1999 -19 lipca 2004
Biografia
Narodziny 4 stycznia 1936
Turyn
Narodowość Włoski
Trening Uniwersytet w Turynie
Zajęcia Filozof , polityk , profesor uniwersytetu , pisarz
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Turynie
Partie polityczne
Komunistyczna Partia Wartości Włochy ( fr )
Członkiem European Academy of Sciences and Arts
Turyn Academy of Sciences (1986)
Mistrzowie Luigi Pareyson , Hans-Georg Gadamer
Wpływem Luigi Pareyson
Oficjalny blog giannivattimo.blogspot.com
Nagrody

Gianteresio Vattimo mówi Gianni Vattimo , to filozof i polityk włoski ur4 stycznia 1936w Turynie ( Włochy ).

Należy do głównych przedstawicieli nurtu ponowoczesnego i jest teoretykiem „myśli słabej”.

Biografia

Urodzony w Turynie , jego ojciec jest kalabryjskim policjantem, który zmarł, gdy Gianni miał półtora roku, a jego matka była krawcową; ma również starszą o osiem lat siostrę. W czasie wojny przeniósł się z rodziną do Kalabrii w 1943 r. I przebywał tam przez dwa lata, po czym wrócił do Turynu wWrzesień 1945.

Uczeń prestiżowego liceum klasycznego Vincenzo Gioberti , przez te lata działał w Młodzieży Studenckiej Akcji Katolickiej i współpracował z Quartodora , czasopismem ruchowym kierowanym przez Michele L. Straniero . Uczeń Luigiego Pareysona i Umberto Eco (z którymi łączyła go przyjaźń i zainteresowania), ukończył filozofię w 1959 roku w Turynie. W latach pięćdziesiątych pracował nad programami kulturalnymi Rai . Specjalizował się w Heidelbergu , u Karla Löwitha i Hansa Georga Gadamera , którego wprowadził do Włoch. W 1964 roku został mianowany profesorem zwyczajnym, aw 1969 profesorem estetyki na Uniwersytecie w Turynie , gdzie w latach 70. był dziekanem Wydziału Literatury i Filozofii. W latach 1982-2008 był profesorem filozofii teoretycznej na tej samej uczelni. Został wówczas mianowany profesorem emerytowanym, co w przyszłości nie wykluczało prowadzenia działalności dydaktycznej na tej uczelni.

Jako profesor wizytujący wykładał w Stanach Zjednoczonych i organizował seminaria na różnych uniwersytetach na całym świecie. Był dyrektorem Revue d'esthétique , członkiem komitetów naukowych różnych czasopism włoskich i zagranicznych, członkiem korespondentem Akademii Nauk w Turynie , a także felietonistą gazet La Stampa i La Repubblica oraz tygodnika L „Espresso . Obecnie prowadzi magazyn Tropos. Rivista di ermeneutica e critica filosofica (opublikowana przez Aracne Editrice). Za swoją pracę otrzymał honorowe tytuły uniwersytetów w La Plata , Palermo , Madrycie i Limie . Wielokrotnie wykładał w Vacances de l'Esprit (1995, 1997 i 2004).

Prowadził działalność polityczną w różnych formacjach: najpierw w Partii Radykalnej , potem w Sojuszu dla Turynu , wreszcie w Lewicowych Demokratach (25 kwietnia 1999 w 30 stycznia 2004), w której był posłem do Parlamentu Europejskiego oraz w Partii Włoskich Komunistów . W 2005 roku został mianowany przewodniczącym miejskiej listy kalabryjskiej gminy San Giovanni in Fiore w celu walki z „intelektualną degeneracją”, która szerzyła się w tym kraju, ale nie udało mu się dotrzeć do drugiej wieży.

Plik 30 marca 2009, Oznajmia swoją kandydaturę na tych wyborach do Parlamentu Europejskiego na listach Włoch o wartości od Antonio Di Pietro (choć wspomina swoje komunistyczne korzenie). Jest wybierany w okręgu północno-zachodnim.

Plik 21 stycznia 2015, rocznicę powstania PCd'I , ogłosił członkostwo w partii komunistycznej.

Vattimo jest otwarcie gejem i otwarcie katolikiem. Potwierdza również, że to właśnie czytając książki René Girarda zdecydował się na konwersję, nawet jeśli nie jest pewien, czy pójdzie dokładnie w ten sam sposób, co francuski antropolog.

Myśl

W swojej pracy, Gianni Vattimo omawia ontologii hermeneutyki współczesnej i oferty własnej interpretacji, nazwał słabą myśl , w przeciwieństwie do różnych form silnej myśli w XIX TH i XX th  stulecia: the heglowskiej z jego dialektyka The marksizm , fenomenologia , psychoanaliza , strukturalizm . Każdy z tych ruchów został zaproponowany jako wykraczający poza poprzednie stanowiska filozoficzne i ujawniający ich błędy. Ale za każdym razem błąd, zdaniem Vattimo, polegałby właśnie na tym teoretycznym geście. Nie ma nowych początków, błąd polega właśnie na chęci ponownego odnalezienia „fundamenta inconcussa”, która nie może istnieć. Z drugiej strony, słabe myślenie to postmodernistyczna postawa, która akceptuje wagę „błędu”, to znaczy przemijalności, ulotności, wszystkiego, co historyczne i ludzkie. To pojęcie prawdy powinno być wzorowane na wymiarze ludzkim, a nie na odwrót.

Słabe myślenie

Według Vattimo słabe myślenie jest kluczem do demokratyzacji społeczeństwa, ograniczenia przemocy oraz szerzenia pluralizmu i tolerancji . Z tego powodu musimy pamiętać o znaczeniu dla niego pojęcia nihilizmu , które odwołuje się do dziedzictwa Nietzschego i Heideggera i jest związane z różnymi tematami „wattimskimi” (takimi jak etyka , polityka , religia - zwłaszcza osłabienie Boga) - i teoria komunikacji ). Z jego najnowszych prac (zwłaszcza CREDERE di credere, tłum. Ks Nadziei wierzyć ), on twierdzi, że jego myśl jest autentyczna chrześcijańska filozofia od ponowoczesności .

Zainspirowany chrześcijańską wizją Pareysona i teologa Sergio Quinzio, Vattimo odrzuca utożsamianie Boga z bytem racjonalnym, tak jak zostało to pomyślane przez zachodnią tradycję filozoficzną. O Pareysonie i Quinzio nie podziela jednak tragicznych poglądów religijnych. Zainspirowany pracą francuskiego antropologa René Girarda , Vattimo odczytuje historię Chrystusa jako odrzucenie wszelkich ofiar, przede wszystkim ludzkich i egzystencjalnych. Samoogołocenie Boży uczestniczy w jego odsłonięcia w historii ludzkiej wolności i pokoju.

Ostatnie stanowiska filozofa stanowią punkt zwrotny, zarówno w jego filozoficznym podejściu do interpretacji współczesności, jak i na polu działalności politycznej. W 2004 roku opuścił Partię Lewicy Demokratycznej, aby przyjąć marksizm, pozytywnie ponownie oceniając autentyczność i ważność zasad marksistowskich, w nadziei na „powrót” do myśli filozofa z Trewiru i do komunizmu. zostać pokonane dialektycznie. Chociaż punkt zwrotny może wydawać się sprzeczny z poprzednimi stanowiskami, Vattimo zapewnia ciągłość procesu badań nad słabym myśleniem, przyznając jednocześnie zmianę „wielu jego pomysłów”. To sam filozof mówi o „osłabionym Marksie” lub o ideologicznej podstawie zdolnej do zilustrowania prawdziwej natury komunizmu i przystosowanej w praktyce politycznej do przezwyciężenia wszelkiego rodzaju liberalnej skromności. Postawa marksizmu jawi się więc jako etap rozwoju myśli słabej, wzbogaconej w praktyce konkretną perspektywą polityczną.

Podstawowe prace

Książki w języku włoskim

Książki w języku angielskim

Utwory przetłumaczone na język francuski

Uwagi i odniesienia

  1. (it) „  Intervista a Gianni Vattimo  ”
  2. (it) „  Movi100 - Cent'anni di Movimento Studenti di Azione Cattolica  ”
  3. (it) „  Marco Rizzo con Gramsci alla Camera (il nipote omonimo) e il filosofo Vattimo, nuovi iscritti al Partito Comunista. Sabato prossimo 24 gennaio Comitato Centrale a Livorno  ” , na Ilpartitocomunista.it ,21 stycznia 2015
  4. (w) Robert Savino Oventile, „  Mellow Nihilism”: A Review of Gianni Vattimo's Nihilism and Emancipation  ” , Nickname Magazine (dostęp 17 lipca 2007 ) .
  5. René Girard i Gianni Vattimo ( przetłumaczone  z włoskiego), Chrześcijaństwo i nowoczesność: wywiady przeprowadzone przez Pierpaolo Antonello , Paryż, Flammarion,2009, 148  str. ( ISBN  978-2-08-130777-3 ) , s. 32

Linki zewnętrzne