Georges Gilles de La Tourette

Georges Gilles de La Tourette Portret Georgesa Gilles de La Tourette Georges Gilles de La Tourette. Biografia
Narodziny 30 października 1857
Saint-Gervais-les-Trois-Clochers
Śmierć 22 maja 1904(w wieku 46 lat)
Lozanna
Tematyczny
Trening Uniwersytet w Poitiers i Uniwersytet Paryski
Zawód lekarz , psychiatra i neurolog
Kluczowe dane

Georges Albert Édouard Brutus Gilles de La Tourette , urodzony w Saint-Gervais-les-Trois-Clochers , niedaleko Châtellerault w Vienne ,30 października 1857i zmarł w Prilly ( Szwajcaria ) dnia22 maja 1904Jest lekarzem neurologiem francuskim . Swoją nazwę zawdzięcza chorobie Gilles de La Tourette, która objawia się tikami .

Biografia

Syn Théodore Édouard Gilles de La Tourette (1827-1902), kupiec, burmistrz Moussac-sur-Vienne i zastępca sędziego pokoju kantonu L'Isle-Jourdain i Laetitia Augry des Effes de Laudonnière (1831- 1894).

Studiował medycynę w Poitiers , a następnie w 1884 r. Został stażystą Jeana-Martina Charcota w Paryżu. W latach 1887–1889 był wówczas szefem kliniki Charcot, a następnie współpracownikiem Fulgence Raymonda , następcy Charcota w Salpêtrière .

W 1893 r. Został ranny w głowę strzałem oddanym przez jednego z byłych pacjentów, który twierdził, że został zahipnotyzowany wbrew jej woli - na co Gilles de La Tourette, podobnie jak współcześni specjaliści od hipnozy , przyznaje, że jest to niemożliwe . Ta trauma, oprócz niedawnej śmierci jego mentora, Charcota, i tragicznej śmierci jego młodego syna, cierpi na jego nastrój. Zaczął oscylować między napadami depresyjnymi a napadami hipomanii , co nie przeszkadzało mu w wygłaszaniu publicznych wykładów na temat literatury, hipnotyzmu i teatru.

Około 1902 r. Jego stan psychiczny pogorszył się i został zwolniony ze stanowiska. Był internowany w klinice psychiatrycznej w Lozannie , gdzie zmarł26 maja 1904.

Jego główne prace

Członek tak zwanej École de la Salpêtrière , zawsze był przesiąknięty stanem umysłu Charcota, co widać w jego pismach, czy to „ hipnotyzm, czy histeria” . Opublikował artykuł o histerii w armii niemieckiej, która rozwścieczyła Bismarcka, a kolejny o złych warunkach higienicznych w pływających szpitalach nad Tamizą . We współpracy z Gabrielem Legué przeanalizował obserwacje Siostry Jeanne des Anges dotyczące jej własnego przypadku histerii , której źródłem była jej nieodwzajemniona miłość do księdza Urbaina Grandiera , który został następnie oskarżony o czary i spalony żywcem.

Wśród jego bogatej twórczości literackiej pamiętamy, że zainspirowany jego przywiązaniem do rodzinnego regionu, a także biografią Théophraste Renaudot , także rodzimego lekarza z Loudun , administratora opieki społecznej i założyciela w 1631 r . Pierwszej francuskiej gazety La Gazette .

W 1885 roku opisał chorobę tików konwulsyjnych, znaną jako choroba Gillesa de La Tourette'a .

Kontrowersje

1889-1890: sprawa Gouffé

U początku toczy się sprawa karna, która nie będzie bezpośrednio dotyczyła żadnego lekarza ani osoby praktykującej hipnozę. Komornik, Gouffé, zostaje zaatakowany przez kobietę Gabrielle Bompard, która przekłada sznur wokół jej szyi. Potem Michel Eyraud, schowany za zasłonami, podchodzi, aby napiąć linę i zabija go.

Sprawcy zostają aresztowani. Gabrielle Bompard broni się, twierdząc, że działała w stanie hipnozy wywołanej przez Michela Eyrauda. Do baru przychodzi lekarz ze szkoły w Nancy, by wyjaśnić, że przy takim uchwycie możliwe jest popełnienie przestępstwa.

Inni lekarze praktykujący hipnozę i pochodzący z Salpêtrière (przeciwstawiają się dwie szkoły, szkoła Nancy i doktor Charcota), potwierdzają coś przeciwnego. Gilles de La Tourette pisze następnie „  Epilog słynnego procesu  ”, w którym opiera swoje teorie na orzeczeniu sądu (skazaniu dwóch morderców).

Jednak Gilles de La Tourette wie, że można zabijać pod wpływem hipnozy, a on sam pisze o tym w „  Hipnotyzmie i stanach analogicznych z medyczno-prawnego punktu widzenia  ” po tezach, które argumentował podczas procesu, i zaprzeczając im.

1893: usiłowanie zabójstwa

Była pacjentka Sainte-Anne , Rose Kamper-Lecoq, próbuje zabić lekarza Georgesa Gilles de La Tourette po tym, jak ten odmówił jej zrekompensowania 50 franków za pozostawienie jej, po doświadczeniach hipnozy, w opłakanym stanie psychicznym. Wyciąga broń i wystrzeliwuje trzy kule.

1901: afera Driouta

Sierżant miejski Émile Driout zmarł w szpitalu Salpêtrière kilka miesięcy po wypadku drogowym. Kiedy wdowa po nim prosi o autopsję, zdajemy sobie sprawę, że na prośbę Gilles de La Tourette jego mózg został usunięty z ciała.

Publikacje

We współpracy

Uwagi i odniesienia

  1. „Gilles” jest częścią nazwiska.
  2. George Guinon, „Attack against the D r Tourette” Country Illustrated 1893 21 (19): 446. Pełny tekst
  3. „  http://www.biusante.parisdescartes.fr/chn/docpdf/georgesgillesdelatourette.pdf  ”
  4. Siostra Jeanne des Anges , przełożony urszulanek w Loudun ( XVII th  century), Autobiografia histeryczny własnością, z rękopisu Biblioteki Tours , uwagami i opublikowanego przez lekarzy Legue i Tourette , przedmowy prof Charcota, 1886.
  5. Gilles de la Tourette, G. Theophraste Renaudot z niepublikowanych dokumentów , Paryż, E. Plon, Nourrit et C ie , 1884.
  6. Gilles de La Tourette, Hipnotyzm i analogiczne stany z medyczno-prawnego punktu widzenia , Paryż, Plon-Nourrit, 1887, gdzie wspomina się o dwóch przypadkach morderstw popełnionych przez zahipnotyzowanych histerycznych pacjentów.

Linki zewnętrzne

Dalej