| Narodziny |
14 września 1920 r Zottegem ( Belgia ) |
|---|---|
| Śmierć |
6 kwietnia 2013 Bruksela ( Belgia ) |
| Podstawowa działalność | Nauczyciel, historyk i autor |
| Nagrody | Nagroda za biografię Akademii Francuskiej (1991) |
| Język pisania | Francuski |
|---|
Podstawowe prace
Historia Belgii: od początków do 1830 r.
Historia Belgii: od 1830 r. Do dnia dzisiejszego
Léopold II
Baron Georges-Henri Dumont , urodzony14 września 1920 rw Zottegem ( Belgia ) i zmarł dnia6 kwietnia 2013w Brukseli (Belgia) jest belgijskim historykiem i pisarzem . Członkiem od 1988 roku w Royal Academy of języka francuskiego i literatury Belgii , został pasowany na rycerza za pracę na temat historii Belgii i nosi tytuł barona . Jest mężem pisarki Viviane Dumont (z domu Haanen). Jest ojcem prawnika Huguesa Dumonta, profesora prawa konstytucyjnego, prawa europejskiego i teorii prawa na Université Saint-Louis - Bruxelles oraz Geneviève Marchand (z domu Dumont), biologa i teologa, wykładowca w Instytucie Katolickim w Tuluzie.
Agrégé in history (Katolicki Uniwersytet w Louvain), kurator w Królewskim Muzeum Sztuki i Historii w Brukseli , profesor historii gospodarczej i społecznej w Katolickim Instytucie Wyższych Studiów Handlowych ( ICHEC ) w Brukseli, szef sztabu kilku francuskich ministrów kultury w Belgii, członek zarządu UNESCO w latach 1981-1989 i przewodniczący (belgijskiej) Komisji Krajowej Paktu Kulturowego , Georges-Henri Dumont jest autorem około pięćdziesięciu książek poświęconych różnym aspektom (politycznym, społecznym, kulturalnym). , literackie, estetyczne) w historii Belgii , którego był jednym z głównych popularyzatorów ponieważ słupek okresie -War . Jest także autorem kilku tekstów literackich (wiersze, opowiadania). Zanim został szefem sztabu czterech kolejnych ministrów kultury, w latach 1960-70 został mianowany szefem sztabu ministra Van Hemelrijka ds. Edukacji publicznej, a następnie w 1958 r. Ds. Kolonii. Przy tej okazji zajął wyraźne stanowisko. na rzecz niepodległości Konga. Życie codzienne za panowania Leopolda II , opublikowane w 1974 roku i kilkakrotnie wznowione, jest jego najbardziej poczytną pracą.